در شهریور ماه گذشته خبرگزاری ایلنا برای نخستین بار به عنوان یک خبرگزاری رسمی به کشتار این کولبران اشاره کرد و نوشت: "هرسال صد‌ها نفر از کارگران کول‌بر جان‌شان را در مناطق مرزی کردستان از دست می‌دهند و این در حالی است که اگر امکان اشتغال و کسب درآمد قانونی در منطقه فراهم بود، نیروی کار این کارگران صرف تولید می‌شد."

شغل دشوار کولبری

صدها تن از کولبران درسالهای گذشته به ضرب مستقیم گلوله نیروهای نظامی و انتظامی کشته شده‌اند؛ موضوعی که به تائید کمپین بین المللی حقوق بشر در ایران و گزارشگر ویژه حقوق بشر سازمان ملل متحد هم رسیده است. گفتنی اینکه علاوه بر کارگران کولبر، ده‌ها راس از انواع حیوانات باربر نیز در این تیراندازی ها کشته شده‌اند.

ایلنا در گزارش شهریور ماه خود سن اشتغال کارگران در حرفه کولبری را از ۱۳ تا ۶۰ سال ذکر و اعلام کرده بود که اکثر کارگران کولبر را "افراد فقیری تشکیل می‌دهند که فقط برای امرار معاش روزانه‌شان به این شغل خطرناک روی آورده‌اند."

جامعه شناسان علت اصلی روی آوری افراد به این حرفه را توسعه نیافتگی استانهای کردنشین و نبود فرصتهای شغلی مناسب می دانند.

سقز، سردشت، بانه و مریوان شهرهایی هستند که در آنها تعداد زیادی برای امرار معاش به کولبری روی می آورند.

پیش از نماینده مریوان، محسن بیگلری، نماینده سقز و بانه و عضو کمیسیون صنایع و معادن مجلس شورای اسلامی، در دی ماه ۹۱ از وزارت کشور خواسته بود تا "درباره ایجاد رعب و وحشت و کشتار ۲۳۰ راس حیوان باربر در شهرستان بانه که در قالب طرح مبارزه با قاچاق و با شلیک گلوله انجام شد، توضیح دهد."