فیس بوک پیام دانشجو طبرزدی

فردا 10 دسامبر روز جهانی حقوق بشر است. اخیرا دیدم اقای روحانی نیز در چارجوب همین قانون اساسی و با استناد به همین قانون فقهی حاکم بر ایران و در جارچوب همین نظام اسلامی و ولایت فقیهی اش که رفتار ان در 35 سال گذشته به ویژه در نقض سیستماتیک حقوق بشر، نمونه ی بی مانندی بوده است، اعلامیه ی حقوق شهروندی اش را صادر کرده است. می دانم که شخص روحانی مایل است با حفظ همین چارچوب ها و با سیاست« اهسته بیا،اهسته برو که گربه شاخت نزنه!» اقداماتی برای بهبود وضعیت حقوق بشر انجام بدهد.اما از فرط نا امیدی از اجرای ان، به دلیل چنین سیاستی و در چارچوب چنین نظام حقوقی -سیاسی و با چنین عملکردی و با چنان ادم های مسلط اما نادان و خشن و منفعت پرستی ، حتا زحمت یک بار خواندن ان اعلامیه را به خودم ندادم.برای این که اگر ایشان به اجرای ان امیدوار بود،نیاز به صدور چنین اعلامیه هایی نداشت. اجرای اصول به جا مانده و زیر پا گداشته شده ی قانون اساسی از سوی حاکمیت ، که به حقوق اساسی ملت مرجوع است ،و صراحت در برابر ناقضان ان قانون کافی بود. نیاز به تکرار مکررات نداشت.
من فقط به اتحاد نیرو های ازادیخواه حول خواسته های مرحله ای مثل لغو اعدام و ازادی بی قید وشرط همه ی زندانیان سیاسی و به راه اندازی جنبش اجتماعی به مثابه ی نیروی موثر برای تحقق گام به گام ان خواسته ها ان گونه که مثلا جنبش دانشجویی در 16 اذر نشان داد ، باور دارم. کوه یخ نقض حقوق شهروندی از سوی این رژیم ،باچنین شمع های کم جان که در دست های لرزان اقای روحانی قرار دارد،،اب نخواهد شد و نمی شود.
اگر چه در روز 16 اذر نیرو های خشن و نادان ،در شعار های خود مرگ این و ان را خواستار شدند تا با خواسته ی نه به اعدام مخالفت کنند و دستگاه قضای حکومتی نیز در تازه ترین اقدام خود 15 نفر را اعدام کرد؛ اما راه همین است و اتفاقا این اقدامات عکس العملی نشان می دهد که ان ها از اتحاد و همبستگی ما در وحشت هستند.
ما در حالی روز جهانی حقوق بشر را گرامی می داریم که جمهوری اسلامی به لحاظ نقض سیستماتیک حقوق بشر ،پس از کره ی شمالی و شاید کشور چین، به این لحاظ ،در ردیف اول کشور های جهان قرار دارد. به راستی چقدر باید جان سخت و امیدوار باشیم که در چنین جایی برای تحقق حقوق بشر میارزه می کنیم!؟
Photo: روز جهانی حقوق بشر و روزگار ما!؟ فردا 10 دسامبر روز جهانی حقوق بشر است. اخیرا دیدم اقای روحانی نیز در چارجوب همین قانون اساسی و با استناد به همین قانون فقهی حاکم بر ایران و در جارچوب همین نظام اسلامی و ولایت فقیهی اش که رفتار ان در 35 سال گذشته به ویژه در نقض سیستماتیک حقوق بشر، نمونه ی بی مانندی بوده است، اعلامیه ی حقوق شهروندی اش را صادر کرده است. می دانم که شخص روحانی مایل است با حفظ همین چارچوب ها و با سیاست« اهسته بیا،اهسته برو که گربه شاخت نزنه!» اقداماتی برای بهبود وضعیت حقوق بشر انجام بدهد.اما از فرط نا امیدی از اجرای ان، به دلیل چنین سیاستی و در چارچوب چنین نظام حقوقی -سیاسی و با چنین عملکردی و با چنان ادم های مسلط اما نادان و خشن و منفعت پرستی ، حتا زحمت یک بار خواندن ان اعلامیه را به خودم ندادم.برای این که اگر ایشان به اجرای ان امیدوار بود،نیاز به صدور چنین اعلامیه هایی نداشت. اجرای اصول به جا مانده و زیر پا گداشته شده ی قانون اساسی از سوی حاکمیت ، که به حقوق اساسی ملت مرجوع است ،و صراحت در برابر ناقضان ان قانون کافی بود. نیاز به تکرار مکررات نداشت. من فقط به اتحاد نیرو های ازادیخواه حول خواسته های مرحله ای مثل لغو اعدام و ازادی بی قید وشرط همه ی زندانیان سیاسی و به راه اندازی جنبش اجتماعی به مثابه ی نیروی موثر برای تحقق گام به گام ان خواسته ها ان گونه که مثلا جنبش دانشجویی در 16 اذر نشان داد ، باور دارم. کوه یخ نقض حقوق شهروندی از سوی این رژیم ،باچنین شمع های کم جان که در دست های لرزان اقای روحانی قرار دارد،،اب نخواهد شد و نمی شود. اگر چه در روز 16 اذر نیرو های خشن و نادان ،در شعار های خود مرگ این و ان را خواستار شدند تا با خواسته ی نه به اعدام مخالفت کنند و دستگاه قضای حکومتی نیز در تازه ترین اقدام خود 15 نفر را اعدام کرد؛ اما راه همین است و اتفاقا این اقدامات عکس العملی نشان می دهد که ان ها از اتحاد و همبستگی ما در وحشت هستند. ما در حالی روز جهانی حقوق بشر را گرامی می داریم که جمهوری اسلامی به لحاظ نقض سیستماتیک حقوق بشر ،پس از کره ی شمالی و شاید کشور چین، به این لحاظ ،در ردیف اول کشور های جهان قرار دارد. به راستی چقدر باید جان سخت و امیدوار باشیم که در چنین جایی برای تحقق حقوق بشر میارزه می کنیم!؟