اگر سري به برخي شهرهاي حاشيه اصفهان مانند شاهين‌شهر، فولادشهر و ملكشهر و استان البرز و شهر كرج و شهرك‌هاي اطراف بزنيد، با انبوهي از شهروندان خوزستاني مواجه مي‌شويد. مهاجراني كه سيل ورودشان به اين مناطق در دهه 60 به دليل جنگ آغاز شد، اما در دهه 70 متوقف و مجدد از دهه 80 به شدت رو به افزايش نهاد. شايد بپرسيد چرا؟

اگر با آنها گپ و گفتي داشته باشيد متوجه مي‌شود كه اكثراً طي سالهاي اخير مهاجرت داشته اند، قطعاً دو سوال اساسي از آنها خواهيد پرسيد: اول اينكه دليل مهاجرت شما چه بوده و دوم ميزان رضايت فعلي شما چگونه است. در خصوص سوال اول اكثر جواب‌ها مشابه خواهد بود و مواردي همچون بدي آب و هوا، گرد و غبار، امكانات رفاهي و تفريحي كم، وضعيت نامناسب عمران شهرها، آب شرب نامناسب و از بين رفتن و خشك شدن تدريجي رودخانه‌‌هاي استان خصوصا كارون، عدم امنيت مناسب شهروندان، فرهنگ نامناسب شهروندي، خدمات ضعيف در ادارت و طرز برخوردها بر مردم، گراني و هزينه بالاي زندگي بطور مشترك بيان مي‌گردد، اما ميزان رضايتمندي‌ها يكسان نيست زيرا مهاجرت و دل كندن از مكان و ماواي خود سخت است ولي سختي را بهاي رسيدن به آرامش مي‌دانند و ترجيح مي‌دهند آن را تحمل نمايند تا در شرايط نامساعد زندگي نمايند.

اگر از اين سفر برگشتيد و در شهرهاي استان خوزستان از شهروندان تفحصي داشته و آمارگيري نماييد كه چه تعداد از مردم در صدد زمينه سازي مهاجرت بوده و يا اينكه تمايل به مهاجرت دارند ولي اين امكان را ندارند حتماً با آمارهاي بالايي بر خواهيد خورد كه شما را شوكه خواهد نمود. بعد از تحقيق كامل اين سوال ذهن خطور مي‌نمايد كه چرا اكثر مردم خوزستان تمايل به مهاجرت دارند و اين روند در حال افزايش است؟

قصد اين نيست دلايل آن توضيح داده شود زيرا اگر يك ماه جرايد محلي را مطالعه و يا در صفوف تاكسي، اتوبوس و نان و... حرف‌هاي مردم را شنوا باشيد همه چيز مشخص و دقيق بيان مي‌گردد كه پيشنهاد مي‌گردد مسئولين استان و نمايندگان مردم در مجلس پاي صحبت و درددل‌هاي مردم نجيب خوزستان بنشينند و واقعيت‌هاي ملموس جامعه را شنيده و به فكر درمان اين دردها باشند.