به مناسبت شصت و پنجمین سال انتشار اعلامیه جهانی حقوق بشر

آنچه می‌خوانید سرمقاله «لیگارپورت» است که از سوی «جامعه دفاع از حقوق بشر در ایران» درباره وضعیت حقوق بشر و به زبان آلمانی در برلین منتشر می‌شود.

به مناسبت انتشار اعلامیه جهانی حقوق بشر در دهم دسامبر 65 سال پیش، ما در سی و پنجمین شماره «لیگارپورت» به گزارش هایی از نقض حقوق بشر که بدون هرگونه تغییری همچنان ادامه دارند می‌پردازیم بدون آنکه هیچ کدام از مفاد اعلامیه حقوق بشر در ایران تحقق یافته باشند.

احمد شهید، گزارشگر ویژه حقوق بشر از سوی سازمان ملل، در چهارم اکتبر 2013 گزارش سالانه خود را ارائه داد. او در این گزارش از همان آغاز مشخص می سازد که نه تنها هیچ نشانه ای از بهبود وضعیت حقوق بشر دیده نمی شود، بلکه تبعیض جنسیتی و نقض سازمان یافته حکومتی در مورد حقوق اجتماعی، شهروندی، سیاسی، اقتصادی و فرهنگی همچنان در جمهوری اسلامی ادامه دارد.

در این شماره «لیگارپورت» (به زبان آلمانی) بخش هایی از موارد مختلف این گزارش نقل می شود.

این نظام صفحه شطرنجی را می ماند که گویی در آن صفحه نه اشخاص بلکه مهره های شطرنج هستند که به گونه ای به بالا و پایین حرکت داده می شوند تا فقط «شاه» یا همان ولایت فقیه را نجات دهند. روحانی که به برکت گزینش شورای نگهبان از سوی مردمی که به او امید بسته اند، انتخاب شد، خود را رییس جمهوری تدبیر و امید می نامد. بر اساس یک بیلان صد روز، دیده می شود که بیشتر وزرای او پیشینه فعالیت در سپاه پاسداران و یا دستگاه های امنیتی دارند، و در همین مدت بیش از صد تن اعدام شده اند که از میان آنان پانزده اعدام در ملاء عام بوده است، و زیر پا نهادن حقوق بشر در همه عرصه ها ادامه یافته است، و دستگیری و شکنجه، سانسور و محدودیت رسانه ها درست مانند 34 سال گذشته همچنان در دستور کار است.

در حال حاضر سه موضوع هست که زمامداران رژیم و هم چنین اپوزیسیون را به خود مشغول کرده است: تحریم ها، حصر خانگی و سیاست اتمی.

بیش از پانصد تن و هم چنین نهاد ، که مستقیما در نقض حقوق بشر دخالت دارند، تحت تحریم آمریکا، سازمان ملل و اتحادیه اروپا قرارگرفتند . این بدین معنی است که حساب های بانکی آنان در خارج مسدود شده و آنها حق سفر به کشورهای غربی را ندارند. به نظر می رسد این تحریم کاملا توجیه پذیر است. هر آن کس که جنایت می کند، باید پاسخگو نیز باشد. متأسفانه کسانی که از تحریم ها سود می برند، جیب های خود را پر می کنند در حالی که تاوانش را مردم بیگناه پس می دهند.

پس از انتخابات دستکاری شده در سال 2009 که به تظاهرات همگانی و فعالیت های اعتراضی منجر شد، صدها تن دستگیر شدند که برخی از آنان کشته و یا اعدام گشتند. دو تن از نامزدهای انتخابات ریاست جمهوری برای جلوگیری از فعالیت هایشان، در حصر خانگی قرار گرفتند. این نوع مجازات از زمان تأسیس جمهوری اسلامی رایج شده و هم علیه روحانیان و هم علیه نویسندگان، هنرمندان و سیاستمداران اجرا می شود که تا کنون منجر به شکل گیری هیچ اعتراضی نشده است. این قدرت چه صدایی است ، که می بایستی در حصر گرفتار شود و نه در ملاء عام پاسخگو؟

در 22 نوامبر 2013 احمد جنتی، رییس شورای نگهبان، در نماز جمعه درباره این دو نامزد انتخابات ریاست جمهوری اسلامی گفت: «فعلا این روسیاهان در خانه هایشان محبوس شدند، در خانه خودشان امکانات و وسایل زندگی شان را دارند، تلویزیون شان را دارند، رفاهیات شان را دارند ولی در خانه خودشان محبوس هستند که اگر رأفت فوق العاده اسلامی نبود، آنان باید اعدام می شدند. می خواهم یک جمله ای بگویم تا افرادی که از این روسیاهان دفاع می کنند پاسخ آن را بدهند، یکی از عناوینی که در فقه اسلام و قرآن آمده و مجازات آن اعدام است، فساد فی الارض است. یک نمونه کوچک این جرم این است که اگر یک چاقوکشی در یک محله چاقویش را به دست گیرد و محله را نا امن کند، به او محارب و مفسد فی الارض گفته می شود و به حکم اسلام اعدامش می کنند. آیا این افراد که هشت ماه کشور را ناامن کردند... ، چه آتش سوزی هایی راه انداختند و چه تخریب هایی را موجب شدند، مفسد فی الارض نیستند که شما از آنان دفاع می کنید و خجالت هم نمی کشید؟ امام بزرگوار در موضوع منافقینی که دستگیر شده و زندان بودند فرمودند هر کدام از این منافقین اگر سر موضع شان هستند، اعدام کنید. هنوز این روسیاهان که در خانه هایشان محبوسند سر موضع شان هستند و اگر سر موضع شان نبودند و یک کلمه می گفتند ما اشتباه کردیم، ممکن بود یک راه فرجی باشد.»

محمدرضا نقدی یکی از بلندگویان خامنه ای که جزو تحریم شدگان است و از سوی خامنه ای به ریاست بسیج منصوب شده، به عنوان سخنران پیش از نماز جمعه ادعا کرد که در کشور بیست میلیون بسیجی وجود دارد و با اشاره به سیاست خارجی و داخلی رژیم، فرهنگ و تحریم ها و حجاب گفت: «در طول 35 سال توانستیم همه مشکلات را در کشور از سر راه برداریم». پرسشی که پیش می آید این است که چگونه؟!

از ده سال پیش همه جهان تلاش می کند که رژیم ایران را از ساختن بمب اتمی منصرف کند. از ده سال پیش رژیم ایران ادعا می کند که انرژی هسته ای را برای مصارف صلح آمیز می خواهد. اما کشورهای پنج بعلاوه یک با تردید به این ادعا می نگرند. چرا ایران باید اورانیوم را تا 20 درصد غنی کند؟ اگر نیروگاه های اتمی به دست آدمهای ناباب بیفتد و خاورمیانه و جهان شعله ور شود، چه اتفاقی خواهد افتاد؟

در حالی که مذاکرات هسته ای در 15 و 16 اکتبر 2013 در ژنو با نشانه هایی از تغییر همراه بود، اما هیچ توافقی در زمینه غنی سازی اورانیوم و تولید پلوتونیوم حاصل نشد. سرانجام پس از نشست 20 تا 24 نوامبر یک توافق موقت برای شش ماه به دست آمد که مثبت است چرا که تابوی 34 ساله درباره مذاکره مستقیم با آمریکا شکسته شد. خامنه ای در همان 20 نوامبر، پیش از آغاز مذاکرات در ژنو، در یک سخنرانی برای هزاران بسیجی سخنرانی ، اعلام کرد: «آیا نظام اسلامی به دنبال جنگ با دیگران است. جمله‌ای که از دهان سگ هار نجس منطقه یعنی رژیم صهیونیستی شنیده می‌شود که ایران تهدیدی برای جهان است. تهدید جهان آنهایی هستند که جز شر چیزی برای دنیا نداشته‌اند، مانند همین رژیم نامشروع. آنها در این خیال خام و احمقانه بودند که شبکه های اجتماعی و توئیتر و فیس بوک می توانند نظام اسلامی را بر بیاندازند. حالا می خواهند با تحریم این کار را بکنند. ولی چنان سیلی محکمی از ما خواهند خورد که دیگر فراموش نکنند. خطوط قرمزی وجود دارد که باید رعایت شوند و مسئولان هم موظف به رعایت این خطوط قرمز هستند...»

پس از مذاکرات و نامه سپاسگزاری روحانی به خامنه ای که در آن تأکید می شود که هدایت داهیانه رهبر مذاکرات با موفقیت به انجام رسیده است، خامنه ای از نتیجه آن استقبال کرد و اعلام نمود: «ایستادگی در برابر زیاده خواهی ها همواره باید شاخص خط مستقیم حرکت مسئولان این بخش باشد».

هم رژیم اسلامی ایران و هم کشورهای پنج بعلاوه یک خود را پیروز مذاکرات می شمارند: بخشی از تحریم ها تعلیق می شود، چند میلیارد دارایی مسدود شده ایران آزاد می گردد و موانع صادرات نفت به طور محدود برطرف می شود. در برابر اما اورانیوم غنی 20 درصدی باید رقیق شود و در حد 5 درصد بماند، ادامه غنی سازی اورانیوم مجاز نیست و بازرسان آژانس بین المللی انرژی اتمی می توانند سرزده به بازرسی تأسیسات اتمی ایران بپردازند.

ما امیدواریم که به این ترتیب، راه برای یک جهان امن تر در آینده باز شود.