مسائلی را که امروز اقتصاد ایران با آن رو به رو است نباید یکپارچه به حساب تحریم های خارجی واریز کرد. به احتمالً بسیارزیاد حتی اگر تحریمی هم وجود نداشت بیش ازهفتاد درصد مسائل و مصائب کنونی در زندگانی روزمره مردم همچنان به جای خود باقی میبود. اما آنچه آقای رئیس جمهور فراموش میکند ویا جرئت گفتن آن را ندارد نفس وجود نظام جمهوری اسلامی است که از نخستین روزهای روی کار آمدنش نه تنها از فهم مشکلات و پیچیدگی های اقتصاد مدرن بی خبر و ناگاه بود بلکه تعمداً با دانش ستیزی و یاغی گری منکر علم اقتصاد شد. اگر امروز رژیم ناچار به اذعان فشار روز افزون تورم بیش ازچهل درصدی و سیر صعودی بیکاری شده است، در بدو امر زمامداران رژیم با اقتدا به کلمات قصار ایت الله خمینی در مورد نفی علم اقتصاد دلخوش بودند. آنگاه که اقتصادانان دلسوز و برجسته در مورد مسائل و مشکلات اقتصادی کشور اظهار نگرانی می کردند یا مورد بی اعتنایی و تمسخر قرار می گرفتند و یا ناگهان خود را در پشت میله های زندان می یافتند. از آنجا که نتیجه اشتباهات اقتصادی حکومت برروی هم انباشته میشود، آنهائیکه قضاوتشان بر مبنای ظاهر مسائل است، از درک ریشه های آن عاجزند.. مسأله اساسی آن نیست که لزوما سرکردگان نظام باید در علم اقتصاد صاحب نظر باشند. در دنیای امروزبسیاری ازرهبران سیاسی در مورد مسائل مالی و اقتصادی دارای تخصصی ویژه نیستند اما آنقدر عقل و درایت دارند که در پیرامون خود ازوجود شایسته ترین کارشناسان بهره مند شوند.

سپاهیان سوداگر ورهبر مال اندوز

اگرقرار است از فساد و تباهی سخن گفته شود، به مصداق گر حکم شود که مست گیرند، سر تا پای نظام جمهوری اسلامی آلوده فساد است. از گزارش هیاهو برانگیز ورسوا کننده رویترز در باره تمول رهبر گرفته تا زمینخواری برادران لاریجانی وثروت بیکران بابک زنجانی مملکت را به منجلاب فساد مبدل کرده اند. اگر آقای روحانی جدی باشد مبارزه با فساد را باید از"برادران قاچاقچی" درسپاه پاسداران آغاز کند. فضاحت فساد درسپاه پاسداران بدانجا کشیده است که سردار محسن رفیقدوست، این نخستین فرمانده سپاه و رئیس پیشین بنیاد به اصطلاح مستضعفان، به دیگران درس صداقت و اجتناب از آلودگی و فساد می دهد. امروز حتی او نیز همانند دیگر همقطار سپاهیش به قول عبید زاکانی "عابد ومسلمان" شده است. او میگوید" سپاه نباید سیاسی، تجاری و جناحی عمل کند. اگر یک سپاهی قرار است در سیاست یا تجارت دخالت کند باید از سپاه خارج شود. سپاهی نباید سیاسی شود". رئیس سابق بنیاد مستضعفان می گوید:" من با این مسأله که سپاه تجارت کند مخالفم، با این مسأله که سپاه وارد صنایع نظامی شود یا در کار ساخت و ساز نیز ورود کند مخالفم (کذا)" و سرانجام می افزاید:"مردم باید نسبت به ورود سپاه به مسائل اقتصادی روشن شوند". شوری کار به جایی رسیده است که حتی محسن رفیقدوست که به عنوان نخستین رئیس و مسؤل بنیاد مستضعفان اکثر شرکت ها، سازمان های اقتصادی- کشاورزی و تجاری بخش خصوصی را با زور سپاه مصادره کرد و زمانی مدعی شد که بر یکی از بزرگترین ساختارهای اقتصادی جهان ریاست میکند، امروز سخن از منع دخالت سپاه در امور اقتصادی به میان می آورد. اکنون که اقتصاد کشور در سراشیب سقوط هر لحظه سریعتر پیش می رود به مصداق مثل معروف که از کشتی در حال غرق شدن نخست موشهای دریائی فرار می کنند، شاهد گزافه گویی وجانمازآب کشیدن مسببین و عاملین اصلی این اوضاع فاسد وفاجعه آفرین هستیم. پس از انتشارگزارش یکصد روزه دولت روحانی، طی یکی دو روز گذشته دزدان وحامیان آنها که نتوانستند ازانتشارواقعیات در گزارش اوپیشگیری کنند، درمجلس ومطبوعات حملات خود را آغاز کرده اند.

روزنامه کيهان که زير نظر نماينده آيت‌الله علی خامنه‌ای، رهبر جمهوری اسلامی، فعالیت می‌کند در عنوان برجسته شماره روز پنجشنبه، هفتم آذر، خود تيتر زده است که "دولت در زنگ حساب، انشاء خواند" و در "خبر ويژه" خود نیز گزارش رييس جمهوری را به "تبليغات پيش از انتخابات" تشبيه کرده و گفته که "سه چهارم زمان مصاحبه به تخطئه يک‌طرفه و بدون اما و اگر و استثنای دولت قبلی گذشت... و اگر قرار بود درباره دولت سابق سياه‌نمايی محض انجام شود، آيا غير از همين مصاحبه يک‌طرفه چيز ديگری هم از آب در می‌آمد؟ عليرضا زاکانی، نماينده مجلس نيز گزارش رييس جمهوری را "غير واقع‌بينانه" خوانده و به خبرگزاری مهر گفته است: "اين سنت بدی است که هر کسی مسئول می‌شود توانمندی‌های دولت قبلی را ناديده می‌گيرد و فقط به نکات منفی دولت‌های گذشته اشاره می‌کند." ازهمه جالبترمطالب حميدرضا ترقی، عضو شورای مرکزی حزب موءتلفه اسلامی است. وی به خبرگزاری تسنيم گفته است که "متاسفانه در گزارش ۱۰۰ روزه، فرافکنی و انتقاد از دولت گذشته صورت گرفت. ضمن اين‌که معتقديم بهتر بود در حال حاضر آمارهايی ارائه می‌شد که باعث سوء‌استفاده دشمنان عليه کشور نشود."

آنچه مسلم است ازآنجا که فشارهای سیاسی واقتصادی به مرحله انفجاررسیده است، سران حکومت به این نتیجه رسیده اند که درهردوصحنه درونمرزوسیاست خارجی به نوعی عقب نشینی تاکتیکی متوسل شوند. ایجاد چنین شرایطی ایجاب میکند که مسائل مربوط به تخلفات مربوط به حقوق بشررا هرچه وسیعتردررسانه های جهان آزاد مطرح کنیم واز این فرصت استثنائی برای بهترشناساندن چهره واقعی نظام غفلت نورزیم.