به گزارش رسانه های حکومتی، لاریجانی در نطق پیش از دستور صحن علنی مجلس شورای اسلامی به بیان مطالبی پرداخت که اهم آن در ادامه می آید:

مذاکرات هسته ای از حساسیت و ظرافت های بالای دیپلماتیک برخوردار است و دارای ابعاد مختلف فنی، حقوقی و سیاسی است، آن هم در برابر برخی دولت های زورگو و برخی کشورهای عنود و حسود و حقیر که این روزها جزع و فزع آن را در صحنه های سیاسی مشاهده کرده ایم.

اظهارات برخی از رهبران غربی در دو روز پس از مذاکرات در خصوص توافق تناقض گویی آشکار آنان است. اینکه می گویند این توافق حاصل تحریم ها و فشارها بوده و با ناشیگری تناقض گویی برخی مفاد نتایج مذاکرات داشته اند، این نقطه آغاز کج فهمی آنهاست و این گونه کج اندیشی پایان ندارد.

در سال های 1383 و 1384 که سه کشور اروپایی با ایران در باب موضوع هسته ای مذاکراتی داشتند و ایران برای ابراز حسن نیت در فعالیت های هسته ای خود تجدیدنظر کرد و آن را موقتا به حالت تعلیق درآورد، همان زمان یکی از رهبران غربی در بصره عراق در جمع نیروهای نظامی سخنرانی کرد و گفت که میوه حمله به عراق را در تهران چیدیم.

آنان از همین نقطه دچار اشتباه شدند. به جای درک درست از رفتار جمهوری اسلامی به توهمات مالیخولیایی پناه بردند و نه تنها نتوانستند میوه ای در تهران بچینند، بلکه جمهوری اسلامی ایران راه پیشرفت در دانش هسته ای را دنبال کرد.

اگر برای ژست های دروغین این حرف ها را می زنند بازی سرخوشانه ای برای خویش ترتیب داده اند اما اگر غیر از این است دچار توهمات گردیده و مجددا از همین امر ضربه خواهند خورد.

برخی مسوولان آمریکایی و اروپایی نیز در مساله هسته ای ایران بحث امنیت منطقه خاورمیانه را مطرح کرده و برای آن دلسوزی کرده اند. گفتار آنان شباهت به آن روسپی دارد که دامن خویش برسر کشیده بود و در شهر می چرخید و بانک برمی آورد که این شهر یک زن نجیب در آن یافت نمی شود.

(در خطاب به برخی از رهبران منطقه ) تحت تاثیر القائات دولت آمریکا و رژیم غاصب اسراییل قرار نگیرید. جمهوری اسلامی ایران برادر شماست. ما همه پیروان یک پیامبر و یک آیین هستیم و به سوی قبله واحد نماز می گذاریم.

اگر نخست وزیر بی آبروی رژیم صهیونیستی نگران است به هیچ روی اهمیت و ارزشی ندارد، اما سخن گفتن شما از خطر جمهوری اسلامی ایران، بسیار ناجوانمردانه و غیرواقعی است. ما مانند همیشه باهم برادریم. همسایه هستیم و خواهان منطقه ای امن و آرام هستیم که در آن مردم بتوانند راه پیشرفت و سعادت را دنبال کنند.

پس از مذاکرات اخیر برخی مقامات آمریکایی با عجله اعلام موضع کردند که حق غنی سازی ایران را نپذیرفته ایم، اضطراب مقامات آمریکایی قابل درک است چرا که اگر غیر از این بگویند، سوال بعدی را باید پاسخ دهند که چرا این همه تحریم علیه ایران وضع کرده اند؟ آیا ایران کاری غیر از غنی سازی انجام داده بود که این همه سروصدا و ماجرا و تحریم راه انداخته اند؟

آنها برای فرار از پاسخ به این موضع زورگویانه، حرف لغو دیگری به زبان جاری می کنند که چنین حقی به رسمیت نشناخته ایم این در حالی است که به نحوی موضوع غنی سازی ایران چه در مقدمه و چه در اهداف آتی مذاکرات ذکر شده است.

اصولا حق غنی سازی نیازمند تایید چنین موجوداتی نیست. تمام کشورهایی که عضو آژانس هستند و معاهده ان پی تی را پذیرفته اند، دارای این حق هستند، ولو آن را اعمال نکنند. مثل اینکه حق راه اندازی نیروگاه اتمی را دارند، ولو برای آن سرمایه گذاری نکنند.

ممکن است این سوال مطرح شود که محل نزاع چیست که این همه مذاکره بخواهد؟ حقیقت قضیه این است که محل نزاع این حرف ها نیست، مگر کشورهای دیگر که غنی سازی دارند درباره آن تحریم و مذاکره 1+5 در مورد آنها وجود داشته است؟ به هیچ وجه.

مساله بعد سیاسی از وجوه دیگر دارد. برخی از کشورهای 1+5 می گویند چون زور داریم می خواهیم مانع کار شما شویم، ظاهر بحث را با موضوع اعتمادسازی و این واژه ها بزک می کنند و چون موضوع ماهیت سیاسی دارد، طرفین از ظرفیت های خود و ابزارهای تاثیرگذار بهره می جویند.

در مذاکرات عقلا طرفین گام های خود را متناسب با امکانات خود شکل می دهند که هزینه کمتری متقبل شوند، اما جدای از این مباحث آنچه مایه حیرت است تغایر سخنان مقامات آمریکایی قبل و بعد از مذاکرات درباره موضوع غنی سازی است.

مقامات آمریکایی بارها چه شفاهی و چه کتبی بیان داشتند که موضوع غنی سازی ایران را قبول دارند، افراد و اسناد آن موجود است پس چرا دروغ می گویید؟ شما با این حد از بی اختیاری می خواهید مدیریت جهانی کنید.

آقای اوباما اینها عوامل بی اعتمادی در صحنه بین المللی است، نه رفتار ایران در فناوری صلح آمیز هسته ای. مجلس شورای اسلامی ضمن حمایت از مذاکرات هسته ای، صیانت از ساختار نظام فناوری هسته ای در همه ابعاد آن را ضروری می داند.