باوجود آنکه افسانه های نقل شده از سوی این نهاد اقتصادی بین المللی در باره ایران بارها شنیده شده و دیگر موضوع تازه ای به شمار نمی آید، با این حال گُزارش اخیر آن با ویژگی جدیدی همراه گردیده که آن را از نقالیهای پیشین مُتمایز می کند. این بار بازدید هیات اعزامی صندوق نو – لیبرال از ایران و مُلاقاتهای آن به کلی در سکوت خبری انجام شده و میهمان و میزبان به گونه مُوفقیت آمیزی این سفر ده روزه (7 تا 16 ماه جاری) را پنهان نگه داشته اند.

نهاد پولی مزبور تنها پس از پایان ماموریت هیات خود، در یک بیانیه کوتاه از آن خبر داد، بدون آنکه به نام اعضا یا ترکیب کارشناسی آن اشاره ای کرده باشد. در این بیانیه همچنین بدون هیچ توضیح نزدیک تری گفته شده که دیدارهایی با "مقامهای جدید ایرانی برای اطلاع از برنامه های آن در جهت اصلاحات اقتصادی" و نیز "طیف گُسترده ای از نمایندگان موسسات مالی و جامعه ی کسب و کار" صورت گرفته است. رسانه های دولتی جمهوری اسلامی فقط بعد از انتشار اطلاعیه صندوق بین المللی پول برای اولین بار در باره انجام گرفتن چنین سفری اطلاع رسانی کردند.

علت اصلی این مخفی کاری دوجانبه می بایست در درجه بالای حساسیت موضوعات مورد گُفتگو نهُفته بوده باشد. صندوق بین المللی پول خود در بیانیه مطبوعاتی اش می گوید که مُذاکراتش در ایران "بر چالشهای ساختاری اقتصاد ایران" مُتمرکز بوده است. مفهوم روشن فرمولبندی مزبور مُشاوره دهی صندوق به پایوران "نظام" برای هر چه کم کردن بار مسوولیت (چالشهای) دولت و حُکومت در برابر جامعه به ویژه در شرایط بُحران اقتصادی است.

در اصلی ترین محورها این می تواند شامل تشویق به جلو بردن پروژه حذف یارانه ها و به سرانجام رساندن آن، حراج و خُصوصی سازی بیشتر شرکتهای دولتی، مُقررات زُدایی بیشتر از فعالیت موسسات مالی و بازرگانی و ساده کردن سرمایه گذاری خارجی و حق مالکیت باشد.

محورهای یاد شده جُزو اُصول دین صندوق بین المللی پول به حساب می آید و به طور ثابت در همه کشورهایی که با این نهاد سروکار می یابند، حُکم می شود. دلیل ستایش مُتناوب صندوق از آقای احمدی نژاد، گُماشته ولی فقیه بر منصب ریاست جمهوری نیز اجرای همین سیاستها بود. صندوق بین المللی پول به تحسین "جسارت" دولت وی در "اجرای برنامه بُلندپروازانه اصلاح یارانه ها" و "دُنبال کردن خُصوصی سازی با قُوت بیشتر" می پرداخت و به آن با انتشار گُزارشهای خیالی از وضعیت اقتصادی ایران پاداش می داد. نهاد مزبور در این گزارشها مُژده می داد که حذف یارانه ها باعث "کاهش نابرابری و بهبود استانداردهای زندگی" می شود و کاهش ارزش پول ملی در برابر ارزهای خارجی، "افزایش صادرات" را در پی خواهد داشت.

آنچه که در عمل روی داد، هیچ یک از پیشگوییهای جادویی صندوق را تایید نمی کند. اکثریت جامعه ایران به فلاکت کشیده شده اند و به گُفته پایوران حُکومت، 73درصد خُصوصی سازیها "غیرواقعی" و "مافیایی" بوده است.