بنا بر اطلاع”کمپین صلح فعالان در تبعید” درپي خشکي مطلق درياچه بختگان در استان فارس، خطر وقوع طوفانهاي نمکي هر لحظه منطقه را تهديد مي کند.

در همین زمینه خبرنگار “مهر” از شيراز گزارش داده است:”برخي فلامينگوهاي درياچه بختگان توان پرواز ندارند زيرا نمک بالهايشان را پوشانده و قدرت پرواز را از آنها گرفته است.”

پیشتر نیز در مرداد سال جاری تارنمای “خبرآنلاین” به نقل از روزنامه”خبر جنوب” خبر از بلعیده شدن 400 فلامینگو در باتلاق نمک این دریاچه داده بود.

محسن جعفری نژاد معاون پایش و نظارت اداره کل محیط زیست فارس خشک شدن بستر دریاچه را علت به دام افتادن فلامینگوها عنوان کرده بود.

وی آن زمان تاکید کرد: در عملیات نجات فلامینگوها که 3 شبانه روز به درازا کشید بیشتر فلامینگوها نجات پیدا کرده ولی شماری از جوجه ها تلف شدند و از قرار معلوم پرنده های نجات یافته به دریاچه مهارلو منتقل شده اند.

ولی شواهد و تصاویر حکایت از ادامه تراژدی زنده به گور شدن فلامینگوها در این دریاچه دارد.

علمدار علمداري در گفتگو با مهر در اینباره اظهار داشت: درياچه بختگان به يک دشت نمک تبديل شده و تمام شرايط براي ايجاد طوفان نمکي در منطقه وجود دارد.

اين کارشناس حوزه محيط زيست با اشاره به از بين رفتن فلامينگوها در تالاب بختگان اظهار داشت: حيات اين پرندگان متکي به آب است زيرا اين دسته از پرندگان از منابع داخل آب تغذيه مي کنند.

وي افزود: متاسفانه به دليل خشک شدن تالاب بختگان که دومين تالاب مهم کشور است فلامينگوها نمي توانند تغذيه خوبي داشته باشند از اين رو به دليل غلظت نمک دچار مشکل مي شوند.

علمداري گفت: در اين راستا بر روي بدن به ويژه بالهاي فلامينگوها نمک نشسته و حالت بلوري ايجاد مي شود از اين رو قادر نخواهند بود که پرواز کنند و درون تالاب گرفتار مي شوند.

دریاچه بَختِگان که در استان فارس و در دشت نیریز واقع شده است که مدتهاست به کلی خشک شده است.

پیشتر این دریاچه زیستگاه زمستانه پرندگانی مانند فلامینگو، درنا، کبوتر دریایی،آب‌چلیک، مرغابی، غاز و… بوده که از روسیه و دشتهای سیبری به ایران مهاجرت می‌کردند و در حفظ بوم‌ساختار و محیط زیست نقش بسیار ارزنده‌ای داشتنند.

این دریاچه پیش از خشک شدن، عامل اصلی افزایش رطوبت هوا در منطقه بود و به علت بلند بودن ارتفاع کوه‌های پیرامون نی‌ریز، رطوبت حاصله در هوای همان منطقه باقی مانده و باعث ثمردهی درختان انجیر، بادام، رز و زیتون در کوه‌ها می‌گردید که می‌توان به نوعی آن را آبیاری مصنوعی کوه‌ها نامید.