آذرمنصوری در گفت‌وگو با ایسنا، افزود: مهم‌ترین مسئله‌ مورد توجه در طرح ازدواج فرزند خوانده با سرپرست بر اساس حکم دادگاه این است که این طرح در پاسخ به کدام نیاز جامعه ارایه شده و چه ضرورت‌هایی برای اجرا و تصویب آن در کشور ما وجود دارد؟ اساسا تصویب چنین طرحی کدام یک از مشکلات را حل می‌کند و به چه مطالباتی پاسخ می‌دهد؟ مد نظر قرار دادن این موارد هنگام تنظیم هر طرح و لایحه‌ای موجب دقت نظر بیشتر می‌شود.

وی تاکید کرد: لازم است قانون‌گذاران به مزایا و مضرات تصویب چنین طرحی توجه کنند،علاوه بر آن فعالان حقوق زن، فعالان حوزه حقوق کودکان به این موضوع توجه جدی داشته باشند، ضمن آنکه مجلس شورای اسلامی هم باید با نگاه آسیب‌شناسانه بیشتری این موضوع را پیگیری کند.

این عضو مجمع زنان اصلاح طلب با اشاره به تبصره ماده 27 لایحه حمایت از کودکان بی‌سرپرست و بدسرپرست که «امکان ازدواج سرپرست را با فرزند خوانده بر اساس حکم دادگاه می‌دهد»، اظهار کرد: کسانی که در پی تصویب این طرح هستند، باید به این پرسش پاسخ دهند که این طرح موجب برآورده شدن نیازچند درصد از افراد جامعه می‌شود و چه مشکلی در جامعه ما وجود دارد که با افزودن این تبصره حل می‌شود؟

وی ادامه داد: اگر با این رویکرد به تبصره ماده 27 بنگریم، طرح موضوع امکان ازدواج سرپرست با فرزند خوانده مورد سئوال قرار می‌گیرد. ضرورتی برای طرح این موضوع در جامعه وجود ندارد و اگر مشکلات انگشت‌شماری وجود داشته است، افرادی که مسئول قضاوت و پیگیری این مسئله هستند می‌توانند این موارد را به گونه دیگری حل کنند.

این عضو مجمع زنان اصلاح طلب با بیان اینکه تبصره ماده 27 موجب تشدید نگرانی خانواده‌هایی شده که فرزندخوانده دارند، اظهار کرد: فرزند خوانده‌ به ویژه فرزندخوانده‌ دختر در این شرایط گمان می‌کند سرپرست خانواده مجوز ازدواج با او را دارد. در این شرایط در رابطه عاطفی و روانی او با سرپرست خانواده، اخلال جدی به وجود می‌آید و اصل فرزندخواندگی زیر سئوال می‌رود.