بسیاری پس از آنکه روحانی در روز تحلیف خود، لیست وزرای پیشنهادی را به رئیس مجلس ارائه کرد، می‌پنداشتند این سرعت عمل وی برای وزارت خانه های بی سرپرست هم تکرار شود و مجددا سه وزیر پیشنهادی خود را در کمتر از مهلت قانونی سه ماهه، به مجلس معرفی کند.

حال که به ماه سوم فعالیت سرپرست ها وارد می‌شویم، کم کم زمزمه دیر شدن معرفی سه وزیر پیشنهادی از بهارستان به گوش می‌رسد. چرا که دو وزارت از سه وزارت خانه، "مهرماه"ی هستند و با گشایش مدارس و دانشگاه‌ها، نزدیک به یک سوم جمعیت کشور ـ با احتساب دانش آموزان، دانشجویان، فرهنگیان، دانشگاهیان و خانواده هایشان ـ معطل تصمیمات اساسی دو وزیرند.

در این میان، فارغ از سرپرستان "آموزش و پرورش" و "ورزش و جوانان" از آنجا که با انتصاب توفیقی به عنوان سرپرست وزارت علوم، موجی از مخالفت ها به راه افتاد و از سویی نیز گفت و شنودهایی در خصوص مخالفت هیأت رئیسه مجلس با توفیقی وجود داشت، تردیدها از جانب رئیس‌جمهور برای معرفی یا عدم معرفی وی به مجلس جهت کسب رأی اعتماد، بیشتر شد که نهایتا روحانی چاره را در استفاده از حداکثر زمان قانونی دولت، برای افزیش ضریب موفقیت توفیقی دید.

چرا که در این مدت هم می توانست از جو روانی موفقیت احتمالی در نیویورک برای اثرگذاری بر نمایندگان استفاده کند و هم توفیقی، توفیق می یافت تا لابی ها و گفت وگوهای پشت پرده با نمایندگان لیدر را عملیاتی کند.

چنانکه سرپرست وزارت علوم به ویژه در چند روز اخیر همه برگ برنده های خود ـاز حضور در مجلس و لابی بی واسطه با نمایندگان تا تلاش برای مثبت نشان دادن جو مجلس به نفع او و دیدار با برخی علما و مراجع قم- را رو کرده و نهایت استفاده را این فرصت ها برده است.