سرکرده سپاه پاسداران، آقای مُحمدعلی جعفری با انتقاد از گفتگوی تلفُنی آقایان حسن روحانی و اوباما، آن را "خطا" و "اشتباه تاکتیکی" ارزش گذاری کرده است. او از بسیج گروه های فشار علیه دولت زیر این عُنوان که "اگر در جایی خطایی از سوی مسوولان مربوطه دیده شود، قطعا دلسوزان و نیروهای انقلاب تذکُرات لازم را خواهند داد" دفاع کرده و به این ترتیب، مسیر رویاروییهای بعدی را نشانه گذاشته است.

جناح رقیب آقای جعفری پیشتر فاش کرده بود که حمله کنندگان به حُجت الاسلام روحانی در فرودگاه را اعضای باند نظامی و امنیتی و مسوولین ارشد آنها تشکیل داده بودند.

چنین می نماید که پایوران باند ولی فقیه، تماس تلفُنی آقایان روحانی و اوباما را به بهانه ای برای کارشکنی در سیاست "تغییر تاکتیک" باند رقیب که برای مُدیریت بُحران خارجی در پیش گرفته، تبدیل کرده اند. آنها می گویند، آقای روحانی در محدوده خطابه خوانی در سازمان ملل و مُصاحبه با رسانه های آمریکایی به خوبی عمل کرده، اما به وسیله گُفتُگو با آقای اوباما، این "دستاوردها" را از بین برده و "بازی بُرد – باخت" را به بازی بُرد – بُرد آمریکاییها" بدل ساخته است.

در پس این انتقادها، می توان به روشنی پندارها و انتظارات باند آقای خامنه ای از تاکتیک "نرمش قهرمانانه" را مُشاهده کرد. آنها تغییر سیاست را تا سطح تغییر لحن و رعایت تشریفات دیپلُماتیک سودمند دانسته و می پذیرند، اما مرز انعطاف آنها دُرُست در نُقطه ای که می بایست حرف و لبخند و وعده با اقدامهای عملی پُشتیبانی و مادی گردد، به پایان می رسد و خط قرمزها شروع به خودنمایی می کند. "رهبر" و شُرکای نظامی و امنیتی او مایل نیستند هزینه گامهای اجتناب ناپذیری را بپردازند که تاکتیک آنها به گونه بدیهی پیش رو می گذارد.