يک هلوي خوش خوراک با مغز گردو و پودر قند و ادويه‌هاي معطر ايراني. اين ترکيب فوق العاده‌اي است که در نراق به نام جوزغند مي‌شناسند و در بين رزمنده‌هاي جنگ به نارنجک لپي معروف بود. نارنجکي که حالا در يک جنگ غيررسمي داخلي به نشانه اعتراض تبديل شده است!
به گزارش مهر،گران‌قيمت‌ترين سوغات نراق و شهرهاي مجاورش همين آلو يا شفتالوي خشک شده‌اي است که قدمت تهيه آن را با شهر تاريخي نراق همسال دانسته‌اند. اما به خاطر کوتاهي سازمان ميراث فرهنگي براي ثبت اين سوغات خيلي‌ها در نراق شاکي هستند. از زنان خانه دار توليد کننده جوزغند تا شهرداري و ميراث فرهنگي نراق. به همين دليل امسال بعد از 4دوره متوالي برگزاري جشنواره جوزغند اين جشنواره ديگر برگزار نمي‌شود.
جوزغند چطور درست مي‌شود؟
تهيه جوزغند، کار پر زحمت و با دقتي است و در گذشته به عنوان يک کالاي تشريفاتي و لوکس مانند ديگر شيريني‌ها استفاده نمي‌شد بلکه به عنوان يک وعده غذايي براي زمان‌هايي که امکان طبخ غذا فراهم نبود، مورد استفاده قرار مي‌گرفت. به همين دليل در گذشته هر کس که از شهر مسافرتي هر چند کوتاه داشته مقداري جوزغند همراه خود مي‌برده است.جوزغند معمولا با هلوي محلي (الگ) درست مي‌شود اما به جاي آن مي‌توان از آلو، انجير، گلابي و حتي انگور هم استفاده کرد. زنان محلي نراق پوست اين ميوه‌ها را گرفته، هسته آنها را جدا کرده و ميوه‌ را با معز گردوي آسياب شده، خاک قند، دارچين و هل پر مي‌کنند. بعد ميوه را خشک کرده و به عنوان سوغات مي‌فروشند.البته جوزغند تنها سوغات نراق نيست و روستاهاي جاسب، شهر تاريخي نياسر، برزک، قمصر و نطنز هم از جمله مکان‌هايي هستند که جوزغند سوغات آنها به حساب مي‌آيد. بد نيست بدانيد که تحفه نظنز که به هر شيء کمياب و ارزشمند گفته مي‌شود، اشاره به جوزغند نطنزي دارد. سوغاتي که اين روزها براي خريد آن بايد کيلويي 40تا 50 هزار تومان هزينه بپردازيد.
نارنجک لپي رزمنده‌ها
جوزغند نه فقط محبوب‌ترين و گران‌ترين سوغات نراق، بلکه خوراکي محبوب رزمنده‌ها در جنگ تحميلي هم بود. اين شيريني به خاطر حجم کم و کالري بالا به جبهه‌هاي جنگ فرستاده مي‌شد و اين طور که شهردار نراق مي‌گويد يکي از کمک‌هاي مردمي که در هشت سال دفاع مقدس به جبهه‌هاي جنگ ارسال مي‌شد همين جوزغند بود. او روايت مي‌کند که در بين رزمندگان جوزغند به نارنجک لپي معروف بود چون معتقد بودند بعد از خوردن آن در شکم منفجر مي‌شود و انرژي خود را آزاد مي‌کند.نراقي‌ها مي‌گويند تاريخچه اين شيريني مربوط به دوران صفويه است و کالري و پروتئين بالايي دارد که تا دو تا سه ماه مي‌توان آن را نگهداري کرد.