قدس آنلاین: عصرجمعه به اتفاق خانواده به جشنی کوچک دعوت شده بودم که در مرکز نگهداری معلولین ذهنی پناهندگان ضامن آهو در روستای پاژ مشهد برگزار شد.
میزها در محوطه مرکز چیده شده بود و موسیقی دلنواز عصر پاییزی زیبایی را برای پسرهای مرکز فراهم کرده بود، پسرهایی که نیاز زیادی دارند تا هر از گاهی آدمهای مهربان شهرمان درِ خانه دور افتاده آنها را بزنند و حالی از آنها بپرسند و عصر جمعه این اتفاق افتاده بود.
آدمهای خیری آمده بودند تا هم به خودشان یادآوری کنند، زندگی تنها روزمرگیهای معمول نیست و هم به آنهایی که با رفتن به این گونه مراکز میانه ای ندارند، نشان دهند که یکی از ویژگیهای انسانهای عاشق این است که بی خبر از حال همنوعان خود نباشند و مهربانی و مهربان بودن را فراموش نکنند.
من به شخصه همیشه از قرار گرفتن در این گونه فضاها حس خوبی داشته ام چون اتفاقاتی که در این نوع برنامهها رخ میدهد، نوعی انرژی مثبت برایم به همراه دارد و اصلاً این که خودم را در جمعی ببینم که اهل کار و قدم خیر هستند، زندگی را برایم زیبا تر میکند و از طرفی وقتی با کودکان معلول روبرو میشویم به خودم یادآوری میکنم که بیش از پیش باید سپاسگزار خداوند برای نعمت سلامتی که به من داده است، باشم و البته همیشه این را به خودم یادآوری میکنم که تشکر من فقط نباید زبانی باشد، بلکه باید همراه با انجام کاری خوب هر چند کوچک باشد.
خوشحالیم که مردها هم آمده اند
خانم افراخته معلم بازنشسته و خیر، برای حاضران در جلسه شعری را میخواند که دعوتی است به نوع دوستی و در ادامه مهندس مژگان شکوهی از خیرین مهربان شهرمان درباره کاری که انجام شده است، دقایق کوتاهی سخن میگوید و به این نکته اشاره میکند که سفره حضرت ابوالفضل (ع)اتفاقی است که همیشه خانمها به آن دعوت میشوند، اما امروز مردان و بچههای خانوادهها هم به آن دعوت شدهاند و این خیلی خوب است.
و البته بعد از اتمام جشن متوجه میشوم که سفره را خانواده دکتر حفیظی تدارک دیده اند و از خداوند میخواهم آنها را بیش از پیش در راه مهربان بودن کمک کند و فکر میکنم چقدر وجود آدمهای مهربان و خیر برای بهتر شدن حال شهر و سرزمینمان لازم و واجب است و فکر میکنم، اگر آدمهای مهربان و خیر نبودند، زمین چه جای دلگیری برای زندگی کردن بود.
قسمت خوب برنامه اما دعوت از حاضران برای روشن کردن شمع به نیت حل شدن گرفتاریها بود و خیلیها در این اقدام شرکت کردند و به این بهانه با خرید شمع به پسرهای خوب مرکز کمک کردند.
در پایان با شامی ساده از حاضران پذیرایی میشود و شب زیبای مرکز برای اهالی آن خاطره ای خوب میشود.
چه خوب خواهد بود اگر...
همه این ماجرا را نوشتم تا به این نکته برسم که میدانم و میدانید که هر روز در شهرمان خانمهایی هستند که سفره ای به نیت حضرت ابوالفضل (ع) پهن میکنند و عده ای را به این مراسم دعوت میکنند و البته این را هم میدانیم که در بسیاری از مواقع میهمانان این سفره از لحاظ مالی نیازی به این ندارند که از آن چه برای سفره تدارک دیده شده است که آش، عدس پلو، نان و سبزی و ... بخورد و از طرفی خانمی که این سفره را تدارک میبیند، باید این هزینه را انجام بدهد.
داشتم فکر میکردم چه خوب خواهد بود سفره ای که به نام یکی از ائمه (ع) پهن میشود، در جایی مثل این مکانها و مراکز پهن شود تا هم برای آنهایی که اطلاعات زیادی درباره این مراکز ندارند، بازدیدی باشد از این مراکز و هم کمکی بشود برای بچههایی که در این مراکز نگهداری میشوند که این کمک میتواند هم مالی و هم روحی و روانی باشد.
مطمئن باشید با این کارهاست که آن بزرگواران نیز از برگزار کنندگان این مراسم بیش از پیش خشنود خواهد شد، زیرا سفره ای که به نام آنها انداخته شده بهانه ای و سببی شده است برای کمک به آنهایی که ما وظیفه داریم، آنها را از یاد نبریم نه این که خود در وضعیت مالی مناسبی باشیم و سفره یا به نام امامان (ع) بیندازیم و آدمهایی را دعوت کنیم که آنها هم از شرایط مالی خوبی برخوردار هستند و این با سیره ائمه (ع) ما تناسبی ندارد.
هنوز زمین جای خوبی برای زندگی است
کوتاه سخن، سفرههایی که خانواده خیر دکترحفیظی برای پسران مرکز ضامن آهو تدارک دیدند میتوانست در خانه خودشان انداخته شود و مراسمی هم برگزار شود و تمام شود، اما این خانواده با این کار دل بچههایی را شاد کردند که شادی، گمشده آنهاست و البته باعث شدند تعدادی از آدمهای مهربان شهرمان دور همدیگر جمع شوند و با کمک خود به بچههای مرکز نشان دهند هنوز زمین جای خوبی برای زندگی کردن است.
2004- 2024 IranPressNews.com -