محمد مهدي زاهدي اصل
استاد تمام مددكاري اجتماعي دانشگاه علامه طباطبايي

روزنامه اعتماد: من حتي ورود قانون به اين موضوع را جالب نمي‌بينم زيرا به طور كلي ما در نظام سرپرستي از ايتام و تمام كودكاني كه به هر علت از سرپرستي موثر محروم هستند با چهار روش نگهداري در پرورشگاه، شبه‌خانواده، خانواده داوطلب يا فرزندخواندگي مواجه هستيم و فرزندخواندگي تعريف حقوقي دارد يعني كودك تحت فرزندخواندگي به طور حقوقي و قانوني، فرزند پدر و مادر مي‌شود و آنها به نام خود براي او شناسنامه مي‌گيرند. فرزندخواندگي معمولا در سنين بسيار پايين انجام مي‌شود و من موارد بسياري را مشاهده كردم كه فرزند پسر يا دختر حتي تا زمان ازدواج هم نمي‌دانسته كه اين پدرخوانده و مادرخوانده، والدين حقيقي او نيستند. حالا در چنين شرايطي چگونه قابل تصور است كه اين فرزندخوانده در نگاه پدر يا مادرخوانده جلوه زن يا شوهر آينده را داشته باشد؟ حتي طرح موضوع از نظر من سنگين است و از عجايب است كه نمايندگان مجلس مشكلات مهم مردم را كنار گذاشته و به اين موضوع پرداخته‌اند. آيا ازدواج فرزندخوانده با سرپرست مي‌تواند مفهوم داشته باشد آن هم وقتي با فاصله سني 18 و 20 و 25 سال مواجهيم و تمام تحقيقات نشان داده كه يكي از مهم‌ترين علل فروپاشي خانواده‌ها فاصله سني زن و مرد است زيرا آنها درك مشترك از يكديگر ندارند؟ حال در چنين شرايطي قانوني وضع مي‌شود كه ازدواج سرپرست با فرزند خوانده را منوط به اجازه دادگاه صالحه مي‌كند. اصلا دادگاه صالحه نبايد وارد اين موضوع شود كه پسر يا دختري كه 30 سال به عنوان فرزندخوانده با يك خانواده زندگي كرده و اين سرپرست، تا ديروز جاي پدر يا مادر او بوده حالا با او زندگي مشترك يا رابطه زناشويي داشته باشد. با وضع چنين قانوني، در واقع به اين‌گونه ازدواج‌ها جنبه رسميت مي‌دهيم علاوه بر آنكه به علت مركزيت تمام مسائل با محور مسائل جنسي، قبح پدري و مادري و روابط عاطفي هم فرو مي‌ريزد.