ژان‌پیر پرن که حداقل از آغاز انقلاب، تحولات سیاسی ایران را دنبال می‌کند می‌نویسد: "انگار که دوباره به حوالی سال ٢٠٠٠ و به روزهایی برگشته باشیم که محمد خاتمی تلاش می‌کرد به هرترتیب از انزوای سیاسی بیرون بیاید".

نویسنده به خوانندۀ فرانسوی و نه چندان آشنا با ایران یادآوری می‌کند که اما از دوران خاتمی تاکنون، پروندۀ اتمی و هشت سال حکومت "نمایشی و تهدیدآمیز احمدی‌نژاد" همه داده‌ها را دگرگون کرد، ولی به هرحال، "پرانتز اسلام‌گرایی عوام‌زده" بسته شد و حالا حسن روحانی آمده است تا دوباره دیپلماسی را به راه اندازد.

به نوشتۀ تحلیل‌گر لیبراسیون روحانی گام نخست را به سوی آمریکا و عربستان سعودی برداشته است. در عین حال دفتر ریاست جمهوری فرانسه هم اعلام کرده که روز سه‌شنبۀ آینده در نیویورک، میان روحانی و فرانسوا هولاند ملاقاتی صورت خواهد گرفت.

ژان پیر پرن سپس به وضعیت فاجعه‌بار اقتصاد ایران اشاره می‌کند و می‌نویسد که حسن روحانی به این موضوع کاملاً آگاه است و از پیامدهای مدیریت فضاحت‌بار دولت قبلی و همچنین از سنگینی تحریم‌ها به خوبی خبر دارد… "او می‌داند که وضعیت اضطرای است و باید هرچه زودتر به سوی دولت‌های غربی دست دراز کند. به همین دلیل هم سیاستی خوش‌آمدنی پیش گرفته که شاید اوج آن پیام (توئیت) تبریک عید به یهودیان و سپس آزادی زندانیان سیاسی –ازجمله نسرین ستوده- بود".

اما همۀ اینها، به عقیدۀ روزنامه‌نگار لیبراسیون، صرفاً اقدامات نمادین است... "واقعیت اینست که در مورد سوریه یا پروندۀ اتمی، روحانی هر کاری که بکند با مخالفت جدی اسلام‌گرایان رادیکال (اصولگرایان) مواجه خواهد شد"...

اینجاست که تردیدها و بدبینی‌های کهنه بازمی‌گردند و از جمله باعث می‌شوند که "واشنگتن با وجودعلاقۀ زیاد به تغییر سیاست تهران، همچنان مشکوک بماند".

به نوشتۀ ژان پیر پرن، اوباما بدون شک به خاطر دارد که در آغاز ریاست جمهوری‌اش در سال ٢٠٠٨، به سوی ایران دست دراز کرد، اما این ابتکار عمل با شکست مواجه شد... "او به خوبی می‌داند که ایران همچنان تعداد دستگاه‌های سانتری‌فوژ را افزایش می‌دهد و فراموش نکرده که تهران به واسطۀ حزب‌الله و با ارسال مشاور و اسلحه، به رژیم بشار اسد کمک می‌کند"...

مقالۀ لیبراسیون نتیجه می‌گیرد که "پس اوباما ناچار است دولت جدید ایران را بیازماید" و ببیند که آیا قابل اعتماد هست یا خیر. و برای آمریکایی‌ها و غربی‌ها مهم‌ترین آزمایش بدون تردید رفتار ایران در قبال پروندۀ اتمی است.