رفسنجانی طی گفتگويی بار ديگر و با شدت و حدت بيشتر، وضعيت کنونی رژیم را با سال 67 که خمينی مجبور شد جام زهر را سر بکشد، مقايسه کرد و به طور تلويحی به خامنه ای گفت در صورتیکه به توصيه تشخيص مصلحت، همچنان قطعنامه ها را رد کند و جام زهر اتمی را نخورد، بلايی که قرار بود بر سر نظام بيايد، در اين دوره خواهد آمد.

رفسنجانی گفته است: اصلا فلسفه نوآوری تاريخی و بديع امام در تشکيل مجمع تشخيص مصلحت نظام همين موضوع بود تا ريل انقلاب اسلامی متوهمانه منحرف نشود. جمله ای تاريخی از ايشان هست که نظر کارشناسی مجمع را حتی اگر خلاف نظر خودم هم باشد می پذيرم. از اعتدال امام درسهای بزرگی در تاريخ ثبت شده است. يک نمونه آن حرکت بی بديل سياسی در قبول قطعنامه 598 که منجر به تامين مصلحت گرديد. در مقطع تاريخی قبول قطعنامه 598، نتايج واقع گرايی در تصميم گيری در امام را بررسی کنيد و در نقطه مقابل آن تصور کنيد که اگر قرار بود تصميمات نظام بر مبنای افراطی اتخاذ می شد چه سرنوشتی در انتظار بود؟ و خالی از واقع گرايی ممکن بود چه بلايی بر سر کشور بياورد. از افراطی گری هيچ گاه خير و برکتی حاصل نشده و نخواهد شد.... بعضی ها به اين مقدار اعتدال قانع نمی شوند اما مزاج جامعه به طرف اعتدال می رود.