رحمان حبوبی متاهل دارای یک فرزند ساکن شهرستان اردبیل و کارمند اداره ثبت احوال این شهر بوده است.

آغاز زندان آقای حبوبی , با 45 روز انفرادی در بازداشتگاه وزارت اطلاعات ؛ زیر بازجویی های تند وخشن و ضرب وشتم همراه بود که نهایتا بر اثر همین برخوردهای شدید ستون فقراتش آسیب دید.

بعد از بازجویی های اولیه , نامبرده به بند 240 سپاه در اوین منتقل و در آنجا هم به مدت 45 روز بدون تلفن و ملاقات بازداشت و تحت فشار بود.

در تمام دوران حضور وی در انفرادی بندهای 209 و 240 ؛ خانواده از وی بی خبر بودند.

وی سرانجام پس از سیزده ماه بازداشت موقت وبلاتکلیفی ؛ به بند عمومی 350 انتقال داده شد و در آذر 91 بعد از پنج بار دادگاهی به چهار سال حبس تعزیری و مبلغ چهل هزار دلار جریمه محکوم شد.

اقای حبوبی در تمام این مدت تنها سه بار توانسته از ملاقات حضوری با خانواده استفاده کند. دوری راه نیز مزید بر علت شده تا خانواده این زندانی دربند قادر به ملاقات منظم نباشند.

گفته میشود اخیرا و در آخرین ملاقات، به بهانه همراه داشتن موبایل توسط خانواده در هنگام ملاقات ؛مقامات زندان اوین ملاقات های خانواده حبوبی را قطع کرده اند و با وجود تاکید این خانواده ؛ از ملاقات و موافقت با مرخصی این زندانی خوداری می کنند .

وی بیش از هفت ماه است که از شعبه 36 دادگاه انقلاب درخواست کرده است که در روند پرونده اش تجدید نظر شود اما مقامات تا این لحظه به درخواست وی جواب نداده اند.

اقای حبوبی حتی در زمان دادگاه هیچ گونه دفاعی از خود نداشته است و حکم وی بر اساس اعترافات زیر شکنجه صادر شده است.

وی همچنین از سوی وزارت اطلاعات از محل کارش اخراج شده است .