عضو شوراي روابط خارجي امريكا: روحاني غرب را به لب چشمه برده، تشنه برمي‌گرداند
روزنامه اعتماد: مقامات غربي تلاش مي‌كنند بفهمند بعد از روي كارآمدن «حسن روحاني» با چه نوع سياست‌هايي در ايران روبه‌رو خواهند بود. ري تكيه عضو شوراي روابط خارجي امريكا طي يادداشتي مي‌نويسد: كتاب خاطرات روحاني كه در ايران چاپ شده است و فعلا فقط نسخه فارسي آن موجود است، بازخواني اتفاق‌ها و خاطرات دو سالي است كه روحاني در راس هيات مذاكره‌كننده، هدايت پرونده هسته‌يي را بر عهده داشته است. سياستمداري كه او را مي‌توان از ميان اين يادداشت‌ها شناخت، يكي از چهره‌هايي است كه از درون ساختار جمهوري اسلامي بيرون آمده و تعهد جدي به برنامه‌هاي هسته‌يي كشور دارد. او مي‌تواند غرب را به لب چشمه ببرد تا بتواند حداكثر امتياز ممكن را براي ايران به دست بياورد. مورخان به ما گوشزد مي‌كنند كه ايران بعد از حمله ويرانگر عراق توانست زيرساخت‌هاي هسته‌يي كشور را احيا كند. در قلب محاسبات اتمي جمهوري اسلامي دو عنصر «بازدارندگي» و «دفاع مشروع» قرار دارد. طبق نوشته‌هاي روحاني علاقه‌مندي براي پيگيري برنامه هسته‌يي در ميان انقلابيون ايراني حتي از دوران تبعيد وجود داشته است. در سال 1979 زماني كه آيت‌الله خميني و اطرافيان ايشان در آستانه به دست گرفتن قدرت بودند، يك دانشمند ايراني با سفر به پاريس از حلقه آيت‌الله و ايشان مي‌خواهد كه اين برنامه بي‌فايده پرهزينه را كنار بگذارند. اما آيت‌الله به چنين لابه‌هايي توجه نمي‌كند. در دهه اول حيات جمهوري‌اسلامي، روحاني از تلاش جدي براي حفظ فناوري هسته‌يي و چرخه كامل سوخت هسته‌يي مي‌نويسد و اينكه اين تلاش‌ها در دوره هاشمي‌رفسنجاني و محمد خاتمي دوبرابر شد. روحاني در اين يادداشت‌ها تلاش مي‌كند تا برنامه هسته‌يي را از منازعات سياسي داخلي كشور دور نگاه دارد. او تاكيد مي‌كند كه همه دولت‌ها در افتخار پيشرفت برنامه هسته‌يي شريك هستند. او مي‌نويسد: «من به همه افرادي كه در مسير توانمندي هسته‌يي گام‌هايي را برداشته‌اند، احترام مي‌گذارم. » اين درحالي است كه در جاي‌جاي نوشته‌هاي او تاكيد بر صلح‌آميز بودن اين برنامه ديده مي‌شود. روحاني حجم زيادي از وقت مذاكره خود با تروييكاي اروپايي را به اثبات صلح‌آميزبودن اين برنامه اختصاص داد. حتي يكي از مهم‌ترين امضاهاي روحاني همان پذيرش تعليق موقت غني‌سازي است كه در سال 2004 پاي توافق ايران و اروپا وجود دارد. اين توافق در روزهاي تاريخي خاورميانه اتفاق افتاد، زماني كه امريكا در عراق مشغول جولان و ارعاب ديگر كشورها بود. روحاني مي‌نويسد كه در آن روزها هيچ‌كس فكر نمي‌كرد كه صدام حسين در عرض سه هفته سقوط كند؛ پيش‌بيني‌ها بيشتر بر اين گمان استوار بود كه صدام به راحتي سقوط نمي‌كند و جنگ با ارتش عراق حداقل شش ماه تا يك سال طول مي‌كشد. همسايگي جديد امريكا با ايران هم نتوانست جمهوري‌اسلامي را از پيگيري برنامه هسته‌اي‌اش منصرف كند. روحاني مي‌نويسد كه ايران از تعليق، براي پيشبرد تاسيسات فناوري هسته‌يي و پيشرفت اين برنامه بهره برده است. به نظر نگارنده اين اظهارات تا حدودي اغراق‌آميز است. بيشتر به نظر مي‌رسد كه تعليق ايران در نتيجه دغدغه ايران از واكنش امريكا بوده است و اگر چنين باشد كاملا قابل فهم است. دستاوردهاي ايران از آغاز اين برنامه، در واقع نشان‌دهنده نبوغ تشكيلات هسته‌يي در ايران است كه اتفاقا در اغلب موارد، غرب آن را كمتر از آنچه هست ارزيابي مي‌كند.
2004- 2024 IranPressNews.com -