در وبلاگ «کلاشینکف دیجیتال» در ادامه آمده است: اگر آخوند خراسانی و آیت‌الله بروجردی هم «امروز» بودند، «معاصر» بودند، تجربه پنجاه سال اخیر را می دیدند و داشتند، می‌شدند حسن روحانی! چیزی شبیه حسن روحانی با همین شعار و گفتار و رفتار...

حسن روحانی از خاتمی و حتی هاشمی «آخوندتر» است، همه چیزش به معنی دقیق کلمه آخوندی است، آخوندی به همان مفهوم عامیانه و ملموس و مرسوم و البته تعریف شده و ریشه‌دار و سر و ته دار، از آن تکبر ملایم و سروزبان داشتنش، تا نگاهش، راه رفتن، بیان و خطاب، حتی طرز دست دادنش تا دیپلماسی‌اش، حسن روحانی را دقیقا می‌توان مبدع مفهوم «دیپلماسی آخوندی» در جمهوری اسلامی نام نهاد(رجوع به کتاب خاطرات حسن روحانی درباره موضوع هسته‌ای)

حسن روحانی «فرصت» نفس تازه کردن روحانیت است بعد از سه دهه حکومت؛ نفسی که می‌تواند عمیقا ممد حیات و مفرح ذات باشد یا بشود برعکس.

روی کار آمدن حسن روحانی مثل این است که سیستم «کلاج» گرفته باشد،برای «دنده» بعدی؛ دنده‌ای که می‌تواند رو به جلو باشد و هم معکوس... روحانی زمان مقدر و مقرر گرفتن این کلاج بود، حسن روحانی مکث تاریخی روحانیت ایران است.

شیخ حسن روحانی هم می‌تواند موفق‌ترین رئیس جمهور تاریخ جمهوری اسلامی شود و هم می‌تواند ‌ناموفق‌ترین رئیس جمهور جمهوری اسلامی... شگفتی همین تضادها است که حسن روحانی را تبدیل به یکی از پدیده‌های تاریخ معاصر ایران خواهد کرد.