عباس سلیمی نمین درباره مسائل حاشیه ای انتخابات ریاست جمهوری یازدهم مطالب قابل تاملی را بیان کرده است که گاهی پذیرش آن دشوار به نظر می رسد.
"گروه سیاسی صراط" - عباس سلیمی نمین درباره مسائل حاشیه ای انتخابات ریاست جمهوری یازدهم مطالب قابل تاملی را بیان کرده است که گاهی پذیرش آن دشوار به نظر می رسد.
به گزارش گروه سیاسی صراط، او گفته است که هدف احمدی نژاد در انتخابات «ناکامی اصولگرایان» بوده است تا جایی که او «سوگند خورده بود که نگذارد قالیباف رییس‌جمهور شود».
سلیمی نمین معتقد است احمدی نژاد در راه نیل یه این هدف خود از هیچ تلاشی کوتاهی نکرد تا جایی که حتی «تحمیل سختی بر جامعه را انتخاب کرد تا مردم ناراضی شوند و به سمت کاندیدای اصلاح‌طلب یا مستقل بروند».
مدیر دفتر مطالعات و تدوین تاریخ ایران گفته «در واقع رای به روحانی، «نه» به احمدی‌نژاد بود» و اضافه کرده است که «احمدی‌نژاد عامدانه اقتصاد را رها کرد تا جامعه را با مشکل و محدودیت‌های زیادی مواجه کند، مردم به روحانی رای دادند تا از این مخمصه نجات پیدا کنند».
به گفته او، «جامعه به این تصور رسید که روحانی یک پدیده متفاوتی است که در نقطه مقابل دولت کنونی قرار گرفته است» و «بیش از حمایت هاشمی و خاتمی، عملکرد حساب‌گرایانه احمدی‌نژاد در رای بالای ۱۸‌میلیونی حسن روحانی نقش داشت».

فرض غیرمنطقی
پیش از این نیز اظهارنظرهای مختلفی در خصوص تمایل احمدی نژاد به شکست اصولگرایان از سوی شخصیت های مختلف سیاسی بیان شده بود. از طرفی اختلاف احمدی نژاد با قالی باف بر کسی پوشیده نیست. این اختلاف نظرها در مباحث مختلفی که میان شهرداری تهران و دولت در جریان بوده است به طور کامل نمایان شد. خود احمدی نژاد هم چند باری در فرصت های مختلف از جمله در یکی از نشست های رسانه ای خود، صحبت های کنایهخ آمیزی درباره قالی باف و شهرداری تهران عنوان کرده بود.
این مباحث ثابت می کند احمدی نژاد تمایلی به پیروزی اصولگرایان به ویژه قالی باف نداشته و همان گونه که در روزهای اخیر بارها مطرح شده است از پیروزی روحانی در انتخابات هرگز ناراضی نیست تا جایی که خود شخصا به دیدار او هم رفته است.
اما پذیرش اینکه شرایط اقتصادی کشور محصول «اراده عامدانه احمدی نژاد» باشد کمی دشوار است. چطور می توان تصور کرد که احمدی نژاد همه توان خود را برای نابود کردن اقتصاد کشور به کار بسته باشد که در نتیجه آن اصولگرایان پیروز انتخابات نشوند؟!
مگر اصولگرایان به ویژه در دو سال اخیر بارها و بارها از او اعلام برائت نکرده بودند و مگر خود احمدی نژاد اصرار نداشت که وامدار اصولگرایان نیست؟ پس چطور می شود با کارنامه بد یک دولت به انتظار شکست جریانی نشست که هرگز خود را مرتبط با اقدامات آن دولت نمی داند؟
سوال اینجاست که اگر در جریان تبلیغات انتخابات ریاست جمهوری شرایط به گونه ای دیگر رقم می خورد و مثلا قالی باف نمادی برای «نه» گفتن به احمدی نژاد می شد، چه توجیهی برای این فرضیه سلیمی نمین وجود داشت؟
واقعیت این است که رای به روحانی محصول شرایط ویژه ای بود که در جریان تبلیغات انتخابات ریاست جمهوری به وجود آمد و البته «یکی» از آنها «نه» به احمدی نژاد بود که اتفاقا این ویژگی آخر با رای مردم به برخی از دیگر کاندیداها نیز می توانست محقق شود.
در این میان اما تصور اینکه محمود احمدی نژاد به خاطر انتخاب نشدن افرادی مخالف خواست خود او، یک تنه اقتصاد کشور را به ورطه نابودی کشیده باشد، عقلانی نیست چه آنکه بر اساس آنچه گفته شد هرگز اطمینانی از شکست اصولگرایان با نابود کردن اقتصاد کشور وجود نداشته است.
نگاه واقع بینانه تری می گوید که شرایط فعلی اقتصاد کشور علاوه بر عوامل مرتبط با روابط خارجی و تحریم های بین المللی نتیجه مدیریت ناصحیح داخلی است و فرضیه های موهومی همردیف با «تئوری توهم» اگرچه در کوتاه مدت مشتریان زیادی جذب خواهد کرد اما نمی تواند پاسخی منطقی به آن باشد.