پايگاه رأي واقعي اصلاح‌طلبان براساس نتايج انتخابات مجلس شوراي اسلامي، رياست‌جمهوري و شوراي اسلامي شهر تهران چه‌قدر است؟

به گزارش هم اندیشی ،اين سوال از آن جهت اهميت دارد که افراطيون‌ مدعي اصلاح‌طلبي با مصادره آراي ريخته شده به نام حجت‌الاسلام و‌المسلمين حسن روحاني چنين القا مي‌کنند که در ميان مردم حائز اکثريت هستند.
برخلاف اين ادعا اولا مقايسه ميزان مشارکت عمومي مردم در انتخابات مجلس نهم (اسفند ۱۳۹۰) و رياست جمهوري يازدهم (خرداد ۹۲) کاملاً گوياست. اصلاح‌طلبان انتخابات مجلس در اسفند ۹۰ را تحريم کردند اما همين انتخابات با مشارکت ۶۵درصدي مردم مواجه شد که سومين رکورد بالاي مشارکت در ميان ۹ دوره انتخابات مجلس بود. حال اگر اين رقم را با انتخابات رياست‌جمهوري اخير که ۷۳درصد مردم در آن شرکت کردند مقايسه کنيم، تنها تفاوت ۸درصدي مشاهده مي‌شود ضمن اينکه در همه ادوار، ميزان مشارکت مردم در انتخابات رياست‌جمهوري ۱۰ تا ۱۵درصد بيش از انتخابات مجلس بوده است.
در واقع همان‌گونه که عباس عبدي نيز تصريح کرد حتي اگر اصلاح‌طلبان در انتخابات شرکت نمي‌کردند لااقل ۶۵درصد مردم شرکت مي‌کردند و البته براساس نظرسنجي‌هاي انجام گرفته در ۲ماهه قبل از انتخابات، مشارکت ۷۰درصدي مردم- فارغ از تصميم اصلاح‌طلبان تحريم يا شرکت در آن- مسجل شده بود. درواقع به گفته عضو مستعفي مشارکت، مردم حضور در انتخابات رابه اصلاح‌طلبان تحميل کردند ضمن اينکه آقاي روحاني هرگز خود را اصلاح‌طلب معرفي نکرده و اعتدالگرا و فراجناحي توصيف کرده است. نامزد اصلاح‌طلبان محمدرضا عارف بود که طيفي از نشريات اصلاح طلب به وي تمايل بيشتري نشان مي‌دادند. او زماني عضو حزب مشارکت بود و معاون اول دولت اصلاحات به شمار مي‌رفت. با احترام به شخص آقاي عارف بايد گفت آخرين نظرسنجي‌ها در ۴-۵روز مانده به روز اخذ رأي نشان مي‌داد وي حداکثر نظر ۷درصد شهروندان را به خود جلب کرده است. به همين دليل نيز اصلاح‌طلبان، نظر خود را عوض کرده و مدعي حمايت يکسويه از آقاي روحاني شدند.
نکته مهم ديگر در مقايسه آراي داده شده به آقاي روحاني در تهران و نفر اول فهرست اصلاح‌طلبان در انتخابات شوراي شهر تهران (آقاي مسجد جامعي) معلوم مي‌شود. ۲ ميليون و ۸۶۲ هزار شهروند تهراني در انتخابات رياست جمهوري و ۲ ميليون و ۷۸۶ هزار تهراني در انتخابات شوراي شهر، راي خود را به صندوق انداخته‌اند. آقاي روحاني در اين ميان راي ۱ ميليون و ۳۲۶ هزار شهروند تهراني (۴۷ درصد آرا) را حائز شده و حال آن که آقاي مسجد جامعي ۲۸۱ هزار راي را به دست آورده، يعني تقريبا يک پنجم آراي آقاي روحاني يا ۲۰درصد آراي وي. در مقابل آقاي مهدي چمران به عنوان منتخب اول مردم تهران، حائز ۵۶۶ هزار رأي (دو برابر آراي آقاي مسجد جامعي) شده است. نفرات آخر اصلاح‌طلبي که وارد شوراي شهر شده‌اند (۱۳ نفر از مجموع ۳۱ نفر) مانند آقاي سرخو حائز ۱۱۸ هزار راي شده‌اند درحالي که او هم داراي صبغه کارگري مستقل است. آراي آقاي مسجد جامعي در قياس با ۲ ميليون و ۷۸۶ هزار راي ريخته شده به صندوق‌ها در انتخابات شوراي شهر تهران، نسبت يک به ۱۰ يا ۱۰درصدي را نشان مي‌دهد. يعني از هر ۱۰ شهروندي که در انتخابات شوراي شهر و رياست جمهوري در تهران شرکت کرده‌اند، ۹ نفر حاضر نشده‌اند به نفر اول فهرست اصلاح‌طلبان در انتخابات شوراي شهر راي بدهند. تازه اين راي- بي‌رايي! - اصلاح‌طلبان در تهران است و طبيعتا اين رقم در شهرها و مناطق ديگر کشور به مراتب بدتر است.
نکته قابل تامل ديگر تحرکات تبليغاتي طيفي از نشريات زنجيره‌اي- با منطق راه بيندازو جا بينداز و دروغ هر چه بزرگ، باورپذيرتر!- است که با کسب ۱۳ کرسي از مجموع ۳۱ کرسي، تيترهاي خلاف واقع زده‌اند از جمله؛ «آفتاب يزد: پيروزي بزرگ اصلاح‌طلبان در انتخابات شوراي شهر تهران» و «بهار: کليد شوراي شهر در دست اصلاح‌طلبان»!!