«سید شاکر ابراهیمی» با اعلام این مطلب به ایلنا گفت: بیشتر زنانی که در استان کردستان به عنوان کارگر کار‌ می کنند زنان سرپست خانوار یا بد سرپرستی هستند که تنها محل درآمد آن‌ها همین دستمزد است.
این مقام کارگری افزود: از آنجایی که استان کردستان یک استان غیر صنعتی است و واحدهای تولیدی آن بیشتر به شیوه سنتی اداره می‌شود، کمتر کارگری را می‌توان سراغ داشت که تمامی مطالبات خود را مطابق قانون دریافت کند.
وی افزود: در شرایط امروز که اصل روابط کار بر سکوت مطلق کارگر در برابر پایمال شدن حقوقش استوار است، وضعیت کارگران زن به مراتب از کارگران مرد بد‌تر است.
ابراهیمی افزود: در حالی که به موجب قانون کار زنان از انجام مشاغل طاقت فرسا و خطرناک معاف هستند، در استان کردستان به دلیل اوضاع نامناسب اقتصادی کارگران زن چه درکارگاه‌های زنانه و چه در محیط‌های مردانه مجبور به انجانم هر کاری هستند.
وی گفت: در واحدهای تولیدی این استان شرایط کار برای کارگران زن به حدی طاقت فرساست که حتی ممکن است این کارگران از حقوق مادرانه خود در ایام بارداری، زایمان و شیردهی محروم شوند.
به گفته این مقام کارگری در واحدهای تولیدی مختلف این استان کارگر زن و کارگران مرد روزانه ۱۰ تا ۱۴ ساعت کار‌می‌کنند اما در بهترین حالت دریافتی آن‌ها برمبنای هشت ساعت کار روزانه پرداخت می‌شود.
مسئول کانون‌هماهنگی شوراهای اسلامی کار استان کردستان گفت: این کارگران در بهترین حالت با «منت» کارفرما درآمدی بین ۴۰۰ تا ۵۰۰ هزار تومان دریافت می‌کنند و این درحالی است که حق واقعی آن‌ها به مراتب بیشتر از این مبلغ است.