نخست هاشمی با ایجاد شور انتخاباتی و پای صندوق کشاندن مردم چهره نظام را تقویت کرده و موضع جمهوری اسلامی در مذاکره با آمریکا و دیگر قدرتهای غربی را ارتقاء می داد. دوم، پیروزی رفسنجانی می توانست به عنوان نشانه ای برای غرب و به خصوص ایالات متحده تعبیر شود. به این معنی که آمریکا و متحدانش اگر به دنبال مصالحه با ایران و پرهیز از درگیری نظامی هستند، می توانند از فرصت موجود استفاده کنند.

اما عدم حضور هاشمی دقیقا نقض این پیام ها را ارسال می کند. به این ترتیب غرب درمی یابد که ایران می خواهد در مقوله هسته ای، سیاست مقابله و درگیری بدون مصالحه را دنبال کند.

این در حالی است که روحانی و عارف شانس زیادی برای پیروزی ندارند و در افکار عمومی به اندازه محمد خاتمی و هاشمی شناخته شده نیستند. در مقابل سعید جلیلی، دبیر شورای عالی امنیت ملی ایران و محمد باقر قالیباف،شهردار تهران چهره های شناخته شده تری به شمار می روند.