متن کامل این نامه را که در اختیار خبرگزاری هرانا قرار گرفته در زیر می‌خوانید:

هموطنان گرامی؛

این روزها مصادف با دومین سالگرد دستگیری مدیران و اساتید دانشگاه بهایی‌ست که هم‌بندی ما هستند.

این افراد سال پیش با هجوم ماموران امنیتی، در منازلشان دستگیر شدند و سپس به زندان اوین منتقل شده و پس از بازجویی‌های دشوار و بازپرسی و دادگاه به حبس‌های پنج سال- چهار سال و در مجموع به بیش از چهل سال حبس محکوم گردیده‌اند.

این افراد گناهی جز تدریس در دانشگاه بهایی و تربیت افراد لایق برای این سرزمین ندارند. مامورین تصور می‌کردند که با این ترفند که تحت تاثیر تعصبات مذهبی و بر خلاف قوانین ملی و میثاق‌های بین‌المللی طرح نموده‌اند، می‌توانند اساس این دانشگاه را به هم ریزند؛ ولی عملاً نشان داد که کسب علم و دانش ادامه یافته و دانشجویان با صبر و بردباری به فعالیت‌های آموزشی ادامه داده و روش سازنده‌ای را در راه مبارزه با ظلم و ستم نمایش داده‌اند.

مدیران و اساتید زندانی بهایی که داستان گذشته‌ی پر شکوه این کشور دانش پرور را خوانده‌اند، به پیروی از نیاکان خود عزم خود را راسخ نموده‌اند تا جامعه‌ای شکوفا بنا نهاده و جمع کثیری از افراد فرهیخته و دانش دوست که می‌توانند خود را به نور علم و دانش مزیین کنند و صلح و آشتی و عدالت اجتماعی را ترویج دهند، تربیت کنند.

شاید اینان تنها مردمی در عالم باشند که به جرم کمک به گسترش و ترویج علم و دانش زندانی شده‌اند. این اشخاص با تحمل زندان بر این نکته تاکید می‌نمایند که خدمت به این مرز و بوم پیر یا جوان، غنی یا فقیر، مسلمان و غیر مسلمان نمی‌شناسد و هیچ قدرتی نمی‌تواند، روحی را که به نیروی ایمان زنده است، منکوب کند.

راستی بر ما چه رفته است؟ چگونه در کشوری که روزی مهد علم در عالم بود، حال صاحبان علم را به گوشه‌ی زندان می‌افکنند؟

در حال حاضر نه نفر از این عزیزان به نام‌های کامران مرتضایی، فرهاد صدقی، رامین زیبایی، محمود بادوام، کامران و کیوان رحیمیان، شاهین نگاری، فواد مقدم و ریاض سبحانی در زندان رجایی شهر محبوس‌اند و دو نفر خانم به نام‌های نوشین خادم و فاران حسامی در بند نسوان زندان اوین اسیرند.

حال وقت آن رسیده که با تعصی به بزرگان پاک سرشت خود که پاسدار دانش بوده‌اند و دانش محترم می‌شمرده‌اند، آزادی این مظلومان و پایان ظلم و ستم بر آنان را در خواست نماییم.