انتخابات روش مردم سالارانه تعیین سرنوشت هر کشور است و کشور ما به عنوان نماد مردم سالاری دینی بیشترین مراسم برگزاری انتخابات را در آسیا و بلکه در دنیا در 30 سال اخیر دارد. علت این امر اعتقاد راسخ نظام به تحقق مشارکت مردم در مدیریت سیاسی و اجتماعی جامعه است؛ اما در برگزاری بعضی از این انتخابات وقایعی اتفاق می افتد که هم برای صاحب نظران و کارشناسان و حتی افراد معمولی داخلی و خارجی جای تعجب داشته و موضوع را تا حد یک لطیفه سیاسی می رساند. علت این حرکت تحقق مردم سالاری نیست بلکه نوعی دست اندازی و نیشخند به آن است چرا که وقتی حدود 700 نفر در مراحل مقدماتی انتخابات ریاست جمهوری کشور ثبت نام میکنند، معلوم نیست حتی اگر 95 درصد از آنها نیز رد صلاحیت شوند، که میشوند، منظور این نامزدها چیست.
از نگاه رفتارشناسی اجتماعی و سیاسی در کنکاش رفتاری افراد ثبت نام کننده می‌توان آنها را به سه گروه تقسیم کرد:
الف: گروه اول که از روی کنجکاوی و فقط به خاطر این که ستاد انتخابات از کسانی که دارای شرایط اولیه و مدارک لازم باشند ثبت نام میکند، به آنجا میروند و میخواهند ببینند ثبت نام برای انتخابات ریاست جمهوری چگونه است، آیا احتمال دارد هرکس ثبت نام کند، این افراد با این که به وضع خودشان آگاهند اما تصور می‌کنند ممکن است همای سعادت بر دوش آنها نیز بنشیند و اندک معروفیت آنها باعث انتخاب ایشان شود.
گروه دوم: افرادی که به نظر میرسد سرچشمه رفتار آنها در داخل یا خارج برای تمسخر دیگران است و به خود اجازه میدهند که برای ثبت نام مراجعه کنند در حالی که حتی در محل زندگی آنها مورد شناسایی نیستند یا اساسا مصداق رجل سیاسی نیستند مثل آن کسی که شبیه هنرپیشه های عهد کلاه مخملی بود و حضورش فقط باعث خنده و سرگرمی خبرنگاران و اعضای ستاد ثبت نام شد.
اینگونه افراد فقط برای این که به خانواده و فامیل خود نشان دهند که کاندید ریاست جمهوری شده اند یا این که بخواهند وضعیت موجود را به شوخی و تمسخر بکشانند این حرکت را انجام میدهند در حالی که اساسا ورود، حضور و ثبت نام آنها نباید منعکس شود و حتی اجازه دهند اینگونه افراد وارد مراحل اولیه شوند یعنی ابتدا باید یک مصاحبه با مراجعان انجام شود، شرایط ظاهری، تحصیلی، شغلی آنها بررسی شود و سپس وارد مرحله بعد یعنی ثبت نام شوند.
درست است شورای محترم نگهبان صلاحیت اینگونه افراد را بررسی میکند اما حضور 700 نفر برای انتخابات ریاست جمهوری در هیچ جای دنیا سابقه ندارد و به دست دشمنان ما بهانه لازم را میدهد چرا که وقتی رد صلاحیت اینگونه افراد انجام شود، در آن سوی مرزها خواهند گفت 690 نفر رد صلاحیت شدند اما نمیگویند این 690 نفر چه کسانی بودند. این نکته باید مورد توجه کافی و شایسته دست اندر کاران انتخابات مخصوصا برای ریاست جمهوری قرار گیرد تا مبادا خدای نکرده باعث سمپاشی یا هجوم به نظام و مسئولین نشود.
گروه سوم: افرادی هستند که سابقه خدمت در جمهوری اسلامی ایران را دارند و مسئولیت‌های مختلفی را داشته اند و مورد حمایت بخشی از جامعه هستند و ممکن است در دایره رقابت جزء رقیبان جدی برای نامزدها باشند که این خود باعث شور و حال در انتخابات میشود و گرمی لازم را به هیجان انتخابات بالاترین مدیر اجرایی کشور میدهد. اما کسانی که از نظر سیاسی و سوابق اجرایی امتحان خود را به مردم و نظام داده اند و در این امتحان تجدید یا مردود شده اند اصولا خودشان نباید وارد گردونه رقابت شوند چراکه مردم بارها نشان داده‌اند به خوبی کارنامه افراد را می‌شناسند و پای صندوق نظر نهایی خود را اعلام میکنند و پیمان خود را با ولایت و میثاق شهدا با انگشت جوهری خود تصدیق میکنند. در هر حال خلق حماسه سیاسی در انتخابات آینده باید به دور از هرگونه شائبه یا جوسازی‌های کاذب و مشکوک باشد و قطعا چنین خواهد شد.