«نفس باد صبا مشک فشان خواهد شد»

بار دیگر همه اجناس گران خواهد شد
تا که اسراف نگردد پس از این نان و پنیر
یازده ماه دگر چون رمضان خواهد شد!
صبرکن صبر، در این دوره تک‌نرخی ارز
تا ببینی که چه سان بود و چه سان خواهد شد
باز هر روز طلبکار عیان خواهد گشت
باز چون پیش بدهکار نهان خواهد شد
باز قصاب محل، پشت به ما خواهد کرد
فیله و راسته، سهم دگران خواهد شد
باز با بارشِ هر قطره باران بهار
سیل در هر گذر و کوچه روان خواهد شد
غم نان، این غم تاریخی اعصار و قرون
باز هم قسمتِ صاحبنظران خواهد شد
الغرض، قصه پیچیده تک نرخی ارز
گر نشد قاتق نان، قاتل جان خواهد شد!

***
***
گفتم که: کی نظر به من خسته جان کنند؟
«گفت: آن زمان که مشتری و مه قران کنند»
گفتم که: روزگار شود کی به کام ما؟
گفت: آرزوست آن که همه یاد آن کنند
گفتم: چه وقت قیمت اجناس کم شود؟
گفت: آن زمان که قیمت «آدم» گران کنند
گفتم: چه می‌کنند بزرگان به سال نو؟
گفت: آنچه کرده‌اند به ماضی، همان کنند
گفتم: نمی‌دهند به حرف من و تو گوش
گفتا: صلاح هرچه که باشد همان کنند
گفتم: حقوق من نبود نصف خرج من
گفت: این حکایتی‌ست که هرجا بیان کنند
گفتم: گرسنه‌ام، چه کنم با غم شکم؟
گفتا: خدا کند که تو را میهمان کنند
گفتم: دعا بکن که شود کار ما درست
«گفت: این دعا ملائک هفت آسمان کنند»
گفتم: سوار بنز شدم، دنده‌ام شکست
گفت: این شکایتی است که پیر و جوان کنند
گفتم: نه مرغ قسمت ما شد، نه تخم‌مرغ
گفتا: به سال نو همه را رایگان کنند
گفتم: کسی نخورد در این سال خربزه
گفتا: به جای خربزه، گو فکر نان کنند
گفتم: کرایه خانه مرا کرده خم کمر
گفتا که: موجران همه، قامت کمان کنند
گفتم: هوای شغل وزارت به سر مراست
گفتا: مقرر است، تو را بایگان کنند!
گفتم که: مستجاب شود کی دعای ما؟
گفتا: مگر به دوره آخر زمان کنند
گفتم: چه می‌شود بزنم حرف حق اگر؟
گفتا: مگو که مردم حقگو زیان کنند
گفتم: به شاعری نرسد کس به پای من
گفتا: چه خوش بود همه را امتحان کنند
گفتم: شعار ماست که سازیم شعر شاد
گفتا: خوش آن کسان که دلی شادمان کنند