ميرمهرداد ميرسنجری، استاديار دانشگاه و پژوهشگر فرهنگی، در اين گزارش نوشته است: «مدتی است که تخريب آثار ميراث فرهنگی ايران شدت گرفته است، به طوری که در مدت‌ زمان کوتاهی، بسياری از آثار تاريخی کشور تخريب شده است.»

اين استاديار دانشگاه با اشاره به اينکه «هر سال خبرهايی مبنی بر تخريب يا تهديد هويت تاريخی بناها و آثار در ايران منتشر می‌شود»، تاکيد کرده که «يکی از دلايل آن کمبود بودجه حفاظتی و بی‌توجهی مسئولان ميراث فرهنگی است، اما اين بار تخريب‌ها از روی عمد و شايد برنامه‌ريزی ‌شده باشد.»

در گزارش روزنامه بهار، فهرستی از نمونه‌های تخريب آثار تاريخی و باستانی در ايران منتشر شده است.

«تخريب سنگ نبشته نام خليج ‌فارس در خارک با پتک و تيشه»، «پتک و تيشه به جان آثار باستانی تنگه چوگان و بيشابور در کازرون»، «تخريب نقش‌برجسته سنگی "قنديل" با تيراندازی تمرينی»، «تخريب نقش‌ برجسته ساسانی ارزشمند "سرآب بهرام" با پتک»، «تخريب با پتک نقش‌ برجسته "سرمشهد" و نقش پری شو» در کنار «تخريب نقش ‌برجسته باغملک و گور دخمه "رودنو" خوزستان با مواد منفجره»، در کنار «نابودی تپه باستانی ۶۰۰۰ ساله "گونسپان" ملاير با آبگيری سد کلان»، و نيز « ساخت سد گتوند و نابودی شير‌های سنگی باستانی» برخی از آثار باستانی تخريب شده هستند.

مير مهرداد ميرسنجری، استاديار دانشگاه در گزارش روزنامه شرق از «تخريب نقش‌برجسته داريوش بزرگ» واقع در دروازه ورودی تخت جمشيد» نوشته است: «اين نقش‌ برجسته با ارتفاع بالايی که دارد به راحتی در دسترس نيست و تخريب‌کنندگان ظاهرا با فراغ بال، نردبانی به همراه برده‌اند و با تيشه و پتک يادگار پيشينيان ما را نابود کرده‌اند.»

«تخريب پرشتاب محوطه‌های باستانی شوش» نيز از ديگر موارد تخريب آثار باستانی در ايران است که به نوشته مير مهرداد ميرسنجری، حتی «مهم‌ترين اقدامات تخريب‌گرانه متداول و معمول در شوش» نيز تاکنون «واکنشی از سوی مسئولان مربوط به همراه نداشته است» و با «سکوت خبری» نيز مواجه شده است.