کشف هزاران اثر باستانی تازه توسط باستان شناسان فضایی آثار کشف شده، تنها یک درصد از کل سایت‌‍‌های باستانی موجود در جهان است

خبرگزاری میراث فرهنگی ـ بین‌الملل ـ به گزارش مجله نشنال جئوگرافی ویژه فوریه 2013 به نقل متخصصان انسان شناسی دانشگاه الاباما ی بیرمنگام با استفاده از روش‌های تصویربرداری ماهواره‎ای مادون قرمز سایت‎های باستانی تازه‌ای که تا کنون کشف نشده باقی مانده‌اند، درمصر شناسایی شده است.

بنا به همین گزارش "سارا پارکاک" استادیار انسان شناسی در دانشگاه آلابامای بیرمنگام در شماره اخیر نشنال جئوگرافی با اعلام این مطلب افزود:«به دلیل ضعف روش‌های معمول، تاکنون آثار باستانی بسیاری درسطح زمین ناشناخته باقی مانده است. این میزان آثار ناشناخته به حدی است که می‌توان گفت سایت‌های کشف شده، تنها یک درصد از کل سایت‌های باستان شناسی درسراسر جهان است. »

وی که از آزمایشگاه خود در دانشگاه بیرمنگام با موسسه "گلوبال ابزرویشین" نیز در زمینه مطالعات از فضا همکاری دارد، می‌کوشد ازطریق تصویرهای فضایی،اهرام گمشده مصر و انواع مقبره‌ها و حتی شهرهای گمشده را شناسایی کند. درهمین راستا تعدادی برنامه‌های علمی و مستند درهمین زمینه برای شبکه‎های تلوزیونی دیسکاوری و بی بی سی ساخته که مشهورترین آن‎ها فیلم 80 دقیقه‎ای امپراتوری گمشده روم برای شبکه بی بی سی است.

او درجریان فعالیت‎های علمی و مستند سازی خود سفرهایی به مصر نیز داشته تا با کمک کاوش‎های باستان شناسی بر روی زمین نسبت به کشفیات فضایی خود مطمئن شود. او تاکنون به همین روش به طور بالقوه موفق به کشف 17 اهرام و بیش از 1000 مقبره و نیز بیش از 3000 استقرارگاه باستانی شده است.

باستان شناسی فضایی تا کنون به بررسی مباحث مربوط به حفاظت و نگاهداری و ثبت آثار ناشی از فعالیت‎های علمی بشر در فضا و خارج از جو زمین در ماه و دیگر سیارات اتلاق می‎شده است.

"ریچارد گود"،‌ باستان‌شناس دانشگاه براون، 20 سال پیش گفت که بقایای فضاپیماها می‌توانند اطلاعات مهمی را در اختیار محققان قرار دهند و پایه‌های موردنیاز مطالعات باستان‌شناسی نظام‌مند را در محوطه‌های فضایی که بشر در طول تاریخ به آن‌ها سفر کرده است فراهم ‌آورند. پس از او "بِن فینی"،‌ باستان‌شناس دانشگاه هاوایی که بیشتر زندگی حرفه‌ای خود را صرف مطالعه بر روی فناوری‌ها و شیوه‌های مورد استفاده پولینزی‌ها برای به استعمار درآوردن جزایر اقیانوسیه کرده است، در سال 1993 موضوع مطالعات باستان‌شناسی برروی محوطه‌های فضاپیماهای آمریکایی و روسی را در ماه و مریخ مطرح کرد.

"فینی" به این نکته اشاره کرد که همان‌طور که محققان امروزی با استفاده از سوابق باستان‌شناسی به بررسی تنوعات فرهنگی پولینزی‌ها در جریان کاوش‌های خود در جزایر اقیانوسیه می‌پردازند، روزی خواهد رسید که باستان‌شناسان برای بررسی چگونگی پیشرفت بشر در فضا به مطالعه محوطه‌‌های فضایی بپردازند. او مطمئن بود که این‌گونه تحقیقات میدانی در آینده نزدیک صورت نخواهد گرفت، اما به ‌همان اندازه هم اطمینان داشت که چنین روزی بالاخره فرا می‌رسد.

اما صرف نظر از مسائل مربوط به آثار ناشی از فعالیت و کاوش های فضاییی، وجه دیگر این نوع از باستان شناسی کشف و بررسی زمین و شناسایی محوطه‌ها و آثار ناشناخته روی زمین با استفاده از امکانات و تجهیزات فضایی ازجمله استفاده از تصویرهای ماهواره های و عکس های فضایی است.

به اعتقاد "جیمز کوک"، باستان‌شناس دانشگاه کویینزلند استرالیا که پیش از این مسئولیت برگزاری چندین سمینار بین‌المللی درمورد حفظ میراث فضایی را بر‌عهده داشته است، اگر اصول و قوانین خاصی برای بررسی و ثبت اماکن و آثار فضایی تدوین نشود، این آثار قربانی نمونه‌برداری‌های کنترل‌نشده و حتی فعالیت‌های جویندگان گنج می‌شود. او می‌گوید قوانین فدرال مربوط به محافظت از منابع فرهنگی این پتانسیل را دارد که باستان‌شناسی فضایی را در حوزه باستان‌شناسی تاریخی جای دهد و نجات دهد.