يک فعال سياسي اصلاح طلب گفت: «مشکل وضعيت کنوني ايران اين است که جناح‌هاي سياسي قادر به ايفاي نقش خود در ارائه برنامه براي اداره کشور نيستند و مردم هم قاعدتا نمي‌دانند بايد از چه کسي حمايت کنند؛ چون مي‌خواهند از يک جناح و برنامه سياسي حمايت و با جناح ديگري مخالفت کنند و سپس جستجو مي‌کنند که نامزد آن جناح کيست.»
عباس عبدي تحليل گر مسائل سياسي در گفت وگو با فرارو گفت: «تعدد نامزدها لزوما به گرم شدن انتخابات منجر نمي‌شود. ممکن است در انتخاباتي (مانند انتخابات کنوني در ونزوئلا) دو نامزد وجود داشته باشد و فضاي انتخابات هم کاملا گرم شود و اتفاقا ممکن است در چنين انتخاباتي اگر تعداد نامزدها بيشتر شود گرماي رقابت از بين برود.»
وي ادامه داد: «اين مسئله مانند اين مي‌ماند که اگر مسابقه فوتبالي ميان اسپانيا و برزيل برگزار شود، جذابيت آن صد برابر بيشتر از مسابقاتي است که ميان 100 تيم محلات تهران برگزار شود. بنابراين تعدد نامزدها لزوما منجر به افزايش گرماي رقابت نمي‌شود.»وي ادامه داد: «مشکل وضعيت کنوني ايران اين است که جناح‌هاي سياسي قادر به ايفاي نقش خود در ارائه برنامه براي اداره کشور نيستند و مردم هم قاعدتا نمي‌دانند بايد از چه کسي حمايت کنند؛ چون مي‌خواهند از يک جناح و برنامه سياسي حمايت و با جناح ديگري مخالفت کنند و سپس جستجو مي‌کنند که نامزد آن جناح کيست.»وي تصريح کرد: «به عبارت ديگر از روي فرد نمي‌توان به جناح سياسي رسيد؛ بلکه از روي جناح سياسي و برنامه آن است که مي‌توان به فرد رسيد. لذا چون اين مسئله وجود ندارد قاعدتا فضاي انتخابات هم گرم نيست. هر روز افرادي به قطار نامزدي انتخابات اضافه مي‌شوند بدون آنکه اساسا اين افراد رايي داشته باشند.»
عبدي در پاسخ به اين سوال که مشخص نبودن کانديداي مورد حمايت دولت و نيز اصلاح طلبان تا چه اندازه به مبهم بودن فضاي انتخابات دامن زده است؟، گفت: «اين مسئله نيز در ادامه بحث قبلي است. البته جناح دولت مي‌داند که احتمالا چه کسي را نامزد خواهد کرد؛ اما اينکه بتواند اين کار را بکند يا خير بحث ديگري است.»وي ادامه داد: «اصلاح طبان به دليل تناقضات و تضادهايي که در ذهنيت آنها به وجود آمده فعلا قادر به معرفي فردي که نامزد ممکني براي حضور در انتخابات باشد نيستند و يا حداقل از زماني که بتوانند اين کار را به نحو مطلوبي انجام دهند گذشته است.»
وي افزود: «اين امر نشان دهنده اين واقعيت است که فضاي سياسي ايران يک فضاي شکل يافته، پايدار و با ثبات نيست و حکومت بايد اين وضعيت را خطرناک بداند و آن را مطلوب خود نداند. يعني گمان نکند در اين فضايي که همه در وضعيت انفعال و ناشناخته گير کردند لزوما مي‌تواند نان خود را بپزد و تنور خود را گرم کند؛ بلکه ممکن است هر چيزي از اين فضا بيرون بيايد.»
عبدي در پاسخ به اين سوال که آيا کانديداي مورد حمايت دولت براي شخص جنابعالي مشخص است؟، گفت: «دولت بر خلاف تمام گروههاي 30 سال گذشته بسيار اطلاعاتي و محرمانه و تا حدي بصورت فرقه‌اي رفتار مي‌کند. ظاهرا فقط دو سه نفر در درون دولت تصميم گيرنده هستند و بدون آنکه کسي در جريان باشد اين تصميمات را به ديگران ابلاغ مي‌کنند.»وي ادامه داد: «بنابراين اگر منظور”اطلاع" باشد که بنده اطلاعي ندارم، اما از بُعد تحليلي بايد گفت ديگر چقدر بايد داد بزنند که بهار مي‌آيد و... به قول معروف: به سر مناره اشتر رود و فغان برآرد / که نهان شدستم اينجا مکنيدم آشکارا!»عبدي در پاسخ به اين سوال که اگر کانديداي خاص مورد حمايت دولت با رد صلاحيت مواجه شود، آيا ممکن است احمدي نژاد بازي را برهم زند؟، گفت: «همه حالات ممکن است. چون وقتي در ايران مي‌خواهيد رفتاري را پيش بيني کنيد بايد به مباني و اطلاعات آن رفتار آشنا باشيد و اکنون چنين اطلاعاتي در دسترس نيست. به ويژه آنکه خيلي از رفتارها فردي است.»وي افزود: «اما اينجا حتي هيات دولت هم تصميم گيرنده نيست؛ چنانکه يکي از وزيران گفته بود فرق اين دولت با دولت‌هاي قبلي اين است که در دولت قبلي نظرات را مي‌پرسيدند و خود در نهايت اين نظرات را جمع بندي مي‌کردند، اما در اين دولت نظرات را نمي‌پرسند و از ابتدا حرف خود را مي‌زنند.»
عبدي گفت: «به هر حال تاييد نامزد خاص مورد حمايت دولت هم براي حکومت کار بسيار سختي است. چون قبلا صلاحيت وي براي معاونت رياست جمهوري به شکل ضمني رد شده است، لذا اگر صلاحيت ايشان براي رياست جمهوري تاييد شود آنگاه معناي مصلحت پيش مي‌آيد و اين خود مشکل آفرين مي‌شود.»وي ادامه داد: «معناي آن چنين خواهد بود که کسي صلاحيت ندارد ولي به عنوان مصلحت پذيرفته مي‌شود و به احتمال زياد راي هم مي‌آورد، آنگاه کل رياست جمهوري مصلحتي مي‌شود. بنابراين به نظر من گير و پيچ سياسي در اين قضيه بيشتر از آن است که اکنون به ذهن ما مي‌آيد.»عبدي درباره تبعات فضاي کنوني از اين منظر که خيلي مشخص نيست چه کانديداهايي در عرصه انتخابات حضور خواهند يافت گفت: «اين شرايط مانند سوراخي است که کسي دست خود را در آن فرو مي‌بَرد بدون آنکه بداند در آن عقرب و مار پنهان شده يا گنجي نهفته است.»وي ادامه داد: «در سياست عاقلانه نيست که رفتار سياسي مانند دست کردن در سوراخي باشد که ممکن است مار در آن باشد يا گنج و شايد هم هر دوي آنها.»