وي افزود: اگر فضايي فراهم بود که تمامي آثار نوشته شده در اين سال کم و بيش منتشر مي‌شد، آنگاه مي‌توانستيم قضاوت کنيم که ادبيات داستاني ما در حال طي چه روندي است. نويسنده رمان دشت‌هاي سوزان ادامه داد: نويسنده در ادبيات به هر حال بيکار نمي‌نشيند. او مي‌نويسد چون کارش نوشتن است اما وقتي در جريان يک روند ادبي مشخص در جامعه، اين کار منتشر نمي‌شود، يعني او اثرش ديده نمي‌شوند و تاثير نمي‌گذارند و تلاششان بيهوده است و همين مساله باعث مي‌شود در ادبيات داستاني اتفاقي رخ ندهد. کرميار افزود: شرايط نشر امسال به قدري تنگ شده که من شنيده‌ام بسياري از نويسندگان در تلاش براي انتشار اثرشان در خارج از ايران هستند و اين درد بدي است که گرفتارش هستيم و اگر رويه شود خطرناک است. برگزيده دوازدهمين دوره جايز ادبي شهيد غني‌پور تصريح کرد: ناشر بخش خصوصي وقتي مي‌خواهد کاري را منتشر مي‌کند، بدون شک برايش سود‌دهي يکي از پارامترهاي مهم است. کار نشر کتاب هم زماني سود مي‌دهد که جريان‌هاي ادبي و فرهنگي فعال باشند و محافل و صداهاي مختلف در آنها حضور داشته باشند. خب وقتي اينگونه نباشد و صداي متعددي را ساکن کنيم، طبيعي است ديگر جريان ادبي نداريم و ناشر هم رغبتي به چاپ کتاب نمي‌کند.

وي ادامه داد: اين رويه باعث مي‌شود ناشر به سمت توليد آثار عامه‌پسند برود که البته تنها براي کسب سود است. البته من با ادبيات عامه‌پسند به صورت مطلق مخالف نيستم اما مساله اين است که ادبيات عامه‌پسند بايد پلي شود براي رسيدن مردم به ادبيات جدي نه اينکه خودش جريان اصلي ادبيات در کشور شود.

کرميار افزود: وقتي ادبيات عامه‌پسند جريان اصلي ادبي در کشور ما شد، کل پيکره فرهنگي کشور ما ضربه مي‌بيند و عمق خود را از دست مي‌دهد. اما متاسفانه وضعيت فعلي کاغذ که در سال جاري شاهد آن بوديم، ادبيات نازل را که تنها به دنبال سود اقتصادي است گسترش داد و اين اصل را که «ادبيات عامه‌پسند خوب است اما براي ايجاد کشش در مخاطب براي رسيدن به ادبيات جدي»، به زير سوال برد.