آقای احمد شهید اکنون پروسه اتهام زنی و پرونده سازی در جمهوری اسلامی را بهتر درک می کند و می داند که چنانچه خود او یک شهروند ایرانی بود، با بازگو کردن حقایق چگونه روزگارش سیاه می شد.

جواد لاریجانی همه جنایتهای رژیمش را تکذیب می کند و می گوید: "حقوق بشر بهانه است، آنها قوانین اسلام را هدف گرفته‌اند."

وی بعید است که نداند حقوق بشر ربطی به قوانین مذهبی کسی ندارد و قوانینی جهانشمول است.

او با کپیه برداری از یک منفور دیگر جهانی، بشار اسد، مخالفان حکومت را "تروریست" می خواند و می گوید "ایران جای تروریستها" نیست و به گزارشگر ویژه اتهام می زند: "به طور کامل توسط گروه های تروریستی تغذیه می شود."

همچنین لاریجانی این اتهام را به آقای شهید می بندد که از آمریکا پول گرفته تا مطابق خواسته آنها بنویسد.

او جمهوری اسلامی را یک "دموکراسی سرپا براساس نظام اسلامی" می خواند و همچنین ادعا می کند حقوق اقلیتهای مذهبی و قومی محفوظ و رعایت می شود، اما همزمان دین بهایی را "فرقه" و ممنوع و پیروان آن را قابل مجازات می داند.

هیچ نیازی به اثبات پوچ بودن ادعاهای ایشان نیست. زندگی روزمره مردم ایران خود گویای حقایق است. با این حال بد نیست توجه کنیم که این بلندگوی جمهوری اسلامی که نمونه یک مزدور با همه مختصات آن است، چگونه برای دسترسی به منافع اقتصادی و سیاسی و نزدیکی به راس هرم قدرت، واقعیتها را تحریف می کند و از همین منظر به این درجه سقوط اخلاقی نزول کرده است.

جواد لاریجانی در معرض اتهام زمین خواری قرار دارد و بعد از گذشت دو سال همچنان از پرونده او در بایگانی دستگاه قضایی محافظت می شود.

تصرف بیش از ۳۴۲ هکتار اراضی ملی در حاشیه ورامین، حفر چندین حلقه چاه غیر مجاز در این منطقه، نگهداری بیش از ۹۰۰ راس گوسفند و ۲۰۰ شتر به صورت غیرقانونی در دامداریهای احداث شده در اراضی تصرفی، از جمله اتهامات ثبت شده در پرونده اوست.