تصویر روتوش شده ای که دستگاه تبلیغاتی رژیم جمهوری اسلامی از مُذاکرات قزاقستان ارایه می کند، در شکل و مضمون تفاوت چندانی با تبلیغات شناخته شده آن پس از هر دور مُذاکره با گروه شش کشور یا نشستهای آژانس بین المللی انرژی اتُمی ندارد. نُکته تازه فقط بادی است که طرفهای خارجی زیر بال "نظام" برای پرواز در بُطری مُبالغات خود دمیده اند.

آنها با پنهان نگاه داشتن جُزییات گُفت وگوها و محرمانه انگاشتن پیشنهادهای مُشخصی که به جمهوری اسلامی داده اند، فضای مُناسبی در اختیار رهبران و پایوران آن برای مانور و شرح روایتهای دلخواه از آنچه که روی میز نهاده شده، گذاشته اند. رییس تیم مُذاکره کننده، خانُم اشتون در این باره گفت: "من نمی توانم در باره طرح سُخن بگویم، چون می خواستیم اولا به ایران فُرصت دهیم تا آن را مُطالعه کند و همچنین کارشناسان باید در باره آن بحث و بررسی داشته باشند و بهتر است بگذاریم این فرایند طی شود."

جالب اینجاست که مقامهای جمهوری اسلامی نیز با وجود ابراز شادمانی و تاکید بر "عقب نشینی غرب"، "به کُرسی نشاندن بخشی از مُطالبات"، "پذیرفته شدن منطق ما" و جُز آن، سرسختانه از ورود به جُزییات طرح شش کشور طفره می روند و تمایُل زیادی به شراکت دیگران در "خبر خوش" ی که جار می زنند، نشان نمی دهند. تنها علتی که می تواند این رفتار ناهمگون را توجیه کند، نامطلوب بودن جنس طرح مزبور است. این می تواند دلیل پرهیز خانُم اشتون از اشاره به جُزییات آن را نیز توضیح بدهد.

محرمانه نگه داشتن پیشنهادها، در حقیقت فُرجه ای است که گروه شش کشور به جمهوری اسلامی برای حفظ چهره خود و حل و فصل موانع داخلی بر سر یک توافُق می دهد و اُمید دارد که حاکمان ایران شیوه سازنده و مُثبتی را در برابر آن پیش بگیرند. با این حال، طرفهای خارجی رژیم، تاریخ مصرف فُرجه مزبور را نیز تعیین کرده اند و روز 16 فروردین، زمانی که دور بعدی مُذاکرات آغاز می شود، انتظار دیدن نتیجه اش را می کشند.