اين که احمدی نژاد چه برگی رو کرد و لاريجانی در دفاع از خودش چی گفت، تکذيب کرد يا قبول کرد، در درجه دوم اهميته، مهم اين است که اين جرقه زده شد، جرقه ای که بسا خطرناکتر از مناظره ميان احمدی نژاد و موسوی در سال 88 هست و شکافی که ايجاد می کند بسا عميق تر است.

تازه اين چيزی که احمدی نژاد رو کرد، به قول خودش درصد خيلی ناچيزی از واقعيت است و مثقالی از خروار است. جالب اين جاست که خامنه ای اخيرا گفته بود تا زمان انتخابات هر کس به اختلافها به شکل علنی دامن بزند، خائن است.

خامنه ای گفته بود، از امروز تا روز انتخابات، هرکسی که بخواهد اختلاف ها را به ميان مردم بکشاند و از احساسات آنها در جهت اختلافات استفاده کند، قطعا به کشور خيانت کرده است.

حالا تمام اعتبار و به قول خودشان هيمنه ولی فقيه در گرو اين حرفی است که خودش زده، حداقل يکی از اين دو طرف، احمدی نژاد يا لاريجانی، با معيار همين حرفی که زده، خائن است.

آيا لاريجانی خائن است که به رغم حرف خامنه ای باعث اين جرقه شد يا آن خائن احمدی نژاد است که اين طور جلو انظار دنيا پوسيدگی و گنديدگی ولايت فقيه را برملا کرد.

حالا خامنه ای با اين خائن چه خواهد کرد؟ آيا اقدام به حذف و جراحی او خواهد کرد؟ که در اين صورت سر کلاف فروپاشی رژيم باز خواهد شد و آثار و عواقب بسيار خطرناکی برای رژيمش دارد، يا سعی خواهد کرد آن را کوچک جلوه بده و از کنارش بگذرد، که ديگر در واقع فاتحه خودش را به عنوان ولی فقيه خوانده و بيش از پيش تضعيف خواهد شد.

بسيار دشوار است که خامنه ای بتواند اين قضيه را مهار کند. از طرفی طبق قوانين خودشان با برکناری وزير کار، چون ترکيب بيش از نيمی از کابينه عوض شده، احمدی نژاد بايد نسبت به کل کابينه رای اعتماد بگيرد که آن هم خودش صحنه يک جرقه ديگر می تواند باشد.