گر امامند یا پیامبرند
ور به تشریفِ قُدس، مفتخرند
اگر از آسمان رسدشان حُکم،
ور خدا را نگاهبانِ درند،
به هر آن عزتی که مبعوثند،
به هر آن شوکتی که مشتهرند،
اگر از درک عشق بیرونند :
وگر از شور و شوق بی‌خبرند :
به بداهت، چراغ خاموشند
به حقیقت، درخت بی‌ثمرند!
مُردگانند اگرچه قِدّیسند
چاه بر رَه کنانِ رهگذرند !

م. سحر
۱۶/۱/ ۲۰۱۳ پاریس ـ
http://msahar.blogspot.fr/