سایت الف: روز جمعه 8 دی ماه ساعت 5 بامداد به اتفاق کاروانی از زائران حسینی (ع) که به قصد پیاده روی اربعین و زیارت عازم عتبات عالیات بودند، وارد مرز شلمچه شدیم. وضعیت اسف باری که آنجا مشاهده کردم مرا واداشت که جهت استحضار مسؤولین ذیربط چند سطری به رشته تحریر درآورم تا شاید ترتیب اثری دهند و در روزهای آینده دیگر زائرانی که عازم این سفر هستند با چنین شرایط شرم آوری مواجه نشوند. واقعا انسان حیرت می کند که در خاک جمهوری اسلامی و در زیر پرچم یک حکومت شیعی با زائران امام حسین (ع) اینگونه رفتار می شود.

مسئله اول تعطیلی ادارت مرزی مانند گمرک و عدم حضور مامورین بود. در اغلب کشورهای دنیا مامورین مرزی طی شیفت های مختلف در طول 24 ساعت در محل کار خود حضور دارند و به امور مسافران رسیدگی می کنند. اما هنگامی که کاروان ما و دیگر کاروان ها وارد مرز شلمچه شدند، مطلع شدیم که هیچ یک از مأمورین گمرک یا نیروی انتظامی و ... که باید امور مربوط به خروج از مرز مسافران را انجام دهند در محل کار خود حاضر نیستند و مسافران باید ساعت ها صبر کنند تا «وقت اداری» آغاز شود و آقایان به سر کار بیایند! همین مسئله و روند بسیار کند رسیدگی به امور و صدور مهر خروج باعت شد زائران کاروان ما 15 ساعت در این محل سرگردان باشند. و تازه پس از این وارد مرز عراق شدیم و سه ساعت معطلی دیگر برای ورود به خاک این کشور.

مسئله دوم که تحمل مسئله اول را دشوارتر می کرد وضعیت اسف بار بهداشتی و نظافت گذرگاه مرزی شلمچه بود. محوطه بیرونی ساختمان مرزی بسیار کثیف و آلوده بود. با آن که ساختمان نسبتا نوساز بود اما آنجا با انبوه کیسه های زباله مواجه شدیم که از روزهای گذشته در گوشه و کنار رها شده بودند. مگس ها در فضای آنجا موج می زدند. تمام سطل های زباله پر بود. شرم آور آن که حتی در کنار یکی از دیوارها که تمثال حضرت امام (ره) و مقام معظم رهبری (مد ظله) بر آن نصب بود، کوهی از کیسه های زباله انبار شده بود. برخی زائران با دیدن این صحنه ها خودشان نسبت به جابجایی کیسه های زباله اقدام کردند. بی شک وجود این زباله ها در داخل و اطراف ساختمان مرز، سلامت هزاران زائری که ساعت ها در این گذرگاه معطل می شوند را به خطر می انداخت اما گویی هیچ مقام و مسئولی متوجه این مسئله نبود.

مسئله سوم وضعیت رقت انگیز سرویس های بهداشتی بود. با وجود این که ساختمان نو بود، اما گویی هیچ گونه نظافت و مراقبتی از این سرویس ها انجام نمی شد. این سرویس ها نه تنها بسیار کثیف و آلوده به کثافات بود، بلکه کف زمین دستشویی ها هم کثیف و گل آلود بود. حضور در چنین محیطی نیز زمینه ابتلا به انواع بیماری ها را افزایش می داد و سلامتی زائران را به خطر می انداخت.

پرسش اساسی این است که آیا نهادهای مسئول مانند استانداری و شهرداری و ادارت دولتی ذیربط هیچ گونه پیش بینی برای سیل جمعیت زائر در چنین ایام خاص زیارتی نکرده اند؟ اگر مامورین و کارمندان آنها در چنین روزهای پرمراجعه ای پاسخگویی نیاز زائران نیست، چرا از نهادهایی مانند بسیج و هلال احمر کمک نمی گیرند؟ آیا هزاران داوطلب عاشقانه برای خدمت به زائران حسینی پیشگام نخواهند شد؟ مردمی که به صورت خودجوش با برپا کردن ایستگاه های صلواتی از زائران حسینی در مرز پذیرایی می کنند قطعا با هدایت مسئولین می توانند در سامان دادن به وضعیت اسف بار بهداشتی و نظافت گذرگاه مرزی شلمچه نیز پیش قدم شوند. حتی در امور اداری مربوط به مهر خروج و گمرک که در حال حاضر به شکلی بسیار کند و با مدیریت بسیار ضعیف انجام می شود، می توان در چنین ایام خاصی با ارائه آموزش های لازم از مردم و نیروهای داوطلب کمک گرفت. البته اگر مسئولین ذیربط مردم را باور کنند و وقت و جان و سلامتی زائران حسینی برای آنها اهمیتی داشته باشد.