پژوهش‌ها و تحقیقات که راهی به مؤسسات اجرایی نمی‌یابند، سهم ناچیزی از تولید ناخالص ملی را به خود اختصاص داده و به طور قطع انتظار کشور را نیز برآورده نمی‌سازند. در حالی که با برطرف کردن مشکلاتی چون بوروکراسی و در نظر گرفتن تسهیلاتی اندک، جامعه شاهد تأثیر پژوهش در عمل خواهد بود.

خبرگزاری میراث فرهنگی ـ چنانچه فرهنگ پژوهش، به عنوان یک اصل در چارچوب سیاست کلان جامعه و در مقیاس ملی، دیده شود و پژوهش ابزاری باشد که بر مبنای آن تصمیم‌سازی و تصمیم‌گیری، انجام می‌گیرد. می‌توان امیدوار بود که در آینده‌ای نه چندان دور، مقام نازل کشور در حوزه پژوهش، ارتقای واقعی یابد. در این راه، البته می‌بایست تحقیق از موضوعی نمادین خارج و به اصلی بنیادین تبدیل شود و نتایج پژوهش و تحقیقات از آرشیوها به جامعه راه یابد.

در حال حاضر اختلاف سطح بین آموزش و پرورش و آموزش عالی در زمینه پژوهش، خلا بزرگی را در تداوم ساختار پژوهشی کشور به‌وجود آورده است. در آموزش و پرورش، اصل تحقیق وجود ندارد، حال آن که در آموزش عالی یکی از محورهای اصلی آموزش، پژوهش است. در کنار این، تشکل‌های تخصصی و حرفه‌ای کشور نیز توانایی آن را دارند که زمینه‌ها و بسترهای لازم برای پژوهش را فراهم آورند. این تشکل‌ها با بهره‌گیری از رسانه‌های مختلف می‌توانند در فرهنگ‌سازی برای پژوهشگری، حمایت از محققان و تن دادن به محصول کارشناسی کمک کنند، ضمن آن که می‌توانند خود، محل تلاقی اندیشه‌ها و اندیشه وزران باشند و ارتباط تشکیلاتی و نهادینه بین پژوهشگران را تقویت کرده و بلکه ایجاد نمایند.

سهم ناچیز فعلی تحقیقات از تولید ناخالص ملی را می‌توان ناشی از نوع تلقی و نگرش افکار عمومی و مراکز تصمیم‌گیری نسبت به امر تحقیق دانست، با وجود این، تخصیص همین میزان اعتبارات برای مراکز تحقیقاتی و پژوهشی، انتظار کشور را برای دیدن نتایج پژوهش‌ها، برآورده نکرده است. فقدان ارتباط میان مراکز تحقیقاتی و مدیریت دستگاه های اجرایی و عدم شناخت صحیح بسیاری از مدیران از مقوله پژوهش، باعث شده که بسیاری از نتایج مورد بهره‌برداری قرار نگیرد. از این جهت، به نظر می‌رسد کشور نیاز به تغییر بینشی و فرهنگی در جامعه مدیریت، نسبت به امر تحقیق و پژوهش دارد. به این مسایل می‌توان کمبود تعداد پژوهشگران و محققان، عدم تمایل در ابداع و تولید دانش و تحمل نکردن مشکلات برای نیل به نتیجه تحقیق، سطح نازل دانش روز در میان پژوهشگران و کم رنگ شدن جایگاه معنوی و اجتماعی محققان را نیز افزود.

برای برون رفت از این مشکلات، می‌توان با حمایت مالی و در اختیار نهادن تسهیلات برای دسترسی آزاد به اطلاعات، کاهش بوروکراسی در امر تحقیق، ایجاد فضای تشویق و اختصاص امتیازات ویژه برای پژوهشگران، افزایش سطح کادر علمی – فنی دانشگاه‌ها و سازمان‌های تحقیقاتی، ایجاد مرکزی جهت تبادل و ارتباط بین پژوهشگران، حمایت از ایجاد موسسات آزاد دانش بنیان و تحقیقاتی و ایجاد فضای مناسب در جامعه برای محققان، رویکرد علمی‌نگر را به عنوان تفکر غالب در جامعه، حاکم کرد.

در هفتادمین گفتمان هنر و معماری، رونالد توماس‌زاده، محمد مطلبی و شهریار سیروس آخرین یافته‌های پژوهشی خود را ارائه خواهند داد. در آغاز جلسه

این برنامه که با نمایش فیلم همراه است و پیش از آن نیز چند موسسه مطالعاتی و پژوهشی در حوزه هنر و معماری، دستاوردها و فعالیت‌های خود را معرفی خواهند کرد روز چهارشنبه 29 آذرماه 1391 از ساعت 16 تا 19 در موزه هنرهای دینی امام علی (ع)، خیابان ولیعصر، چهارراه نیایش، بلوار اسفندیار، شماره 35 برگزار می‌شود.