باب اسکوبا؛ آرایشگری که لانزا هر شش هفته یک بار برای کوتاه کردن موهایش پیش او می رفت گفت: همیشه مادر لانزا با وی می آمد. و لانزا در زمان اصلاح هیچ حرفی نمی زد و به هیچ کس نگاه نمی کرد. از چند سال پیش وی دیگر به آرایشگاه نیامد و ما فکر می کردیم که از این جا رفته است. آدام وقتی حرکت می کرد که مادرش به او می گفت. وقتی من به او می گفتم آدام بیا روی صندلی بنشین وی هیچ اقدامی انجام نمی داد، اما زمانی که مادرش به او چیزی می گفت ، همان رفتار را انجام می داد. حتی وقتی اصلاح وی تمام می شد و من می گفتم بفرمایید تمام شد او هیچ عکس العملی نشان نمی داد مثل اینکه من نامرئی بودم، آدام منتظر می ماند تا مادرش به وی بگوید و او از صندلی بلند شود.

جسیکا فیلیپ آرایشگر دیگری، سخنان همکارش را تایید کرد و گفت مادر آدام به وی می گفته که کجا برود و چکار کند.

آرایشگرها می گویند اگر ما چیزی از آدام می پرسیدیم مادرش جواب می داد و ادام در تمام مدت تنها به کف زمین خیره شده بود.

پیش از این یکی از همکلاسی های پیشین ادام لانزا وی را باهوش اما منزوی توصیف کرد و یک مشاور پیشین مدرسه گفته بود آدام عصبی و خجالتی بوده است.