سایت الف: علقه دانشجوها به دانشگاهشان، چیزی از جنس علاقه به وطن و زادگاه است. به همین سبب هنوز هم بعد از گذشت سالها از فارغ التحصیلی، اخبار و اطلاعات دانشگاه شهید بهشتی را دنبال میکنم. اخبار شبانگاهی (۲۶ آذرماه؛ خبر ساعت ۲۰) در خصوص واحد دوبی دانشگاه شهید بهشتی نیز از جمله همین خبرها بود که هم به جهت نام دانشگاه هم از بابت محتوای خبر برایم قابل توجه بود.

اما قابل توجه تر از اصل خبر ، تکذیبیه آن بود که تصادفا در فردای آن روز از شبکه رادویی جوان شنیدم. صرفنظر از محتوای خبر و تکذیبیه آن اقدام صدا و سیما بسیار جالب توجه و معنا دار است.
به هرحال موضوعی مانند ورود دانشگاهها به درآمدسازی و دغدغه های اقتصادی و یا نیاز به پذیرش دانشجو به نحوی که تامین کننده منابع مالی دانشکده باشد و پرداختن به این موضوع بنیادین که آیا اساساً نهادهای علمی باید از حیث مالی تامین شوند و یا باید با شانه خالی کردن نهادهای متولی از تامین بودجه علمی و پژوهشی، تکلیف درآمدزایی نیز برعهده دانشگاهها قرار گیرد، خود موضوع بسیار مفصل و مهمی است.

به هرحال این شیوه انتشار «خبر» و «تکذیب» چنین القا می نماید که ظاهرا مطلوب رسانه ملی در این بحث، نه شناسایی واقعی مشکل و حل آن، بلکه جریان سازی جهت بهره برداری خاص است.

علی الاصول انتشار تکذیبیه، نوعی جبران مافات و یا فرصت اعاده حیثیت محسوب می شود. بر همین اساس در قوانین مختلفی تاکید شده است که انتشار تکذیب یک خبر باید از حیث نوع انتشار، با اصل خبر برابری نماید. به عنوان یک علاقه مند و وابسته به جامعه دانشگاهی و بالاخص دانشگاه شهید بهشتی امیدوارم فارغ از این هیاهوها، مجالی برای پرداخت صادقانه و دلسوزانه به مشکلات دانشگاه و دانشجویان فراهم شود.