جام جم آنلاين: كارگران نظافت شهري كه در استخدام شهرداري‌ها هستند، در اغلب كشورهاي مختلف جهان از نظر دشواري كار شرايط مشابهي دارند، درگيري روزانه و مستقيم با زباله‌ها، پرسه‌زدن در خيابان‌هاي طولاني براي جمع‌آوري زباله كه گاه به تصادف و اتفاقات ناگوار اينچنيني نيز منجر مي‌شود، برقرار بودن وظايف روزانه در شرايط آب و هواي برفي يا باراني و مهم‌تر از همه بوي ناخوشايند و غيرقابل تحملي كه همواره بخشي جدايي‌ناپذير از اين كار است. در اغلب كشورها حقوق و مزايايي كه براي اين كار در نظر گرفته مي‌شود، سبب مي‌شود هيچ‌گاه در اين بخش از خدمات شهري كمبود نيرو احساس نشود.

بيشتر افراد پس از اين‌كه زباله‌ها را در ظرف مخصوص خود قرار مي‌دهند، به سرعت دست خود را مي‌شويند. خيلي از ما حتي اگر بتوانيم، از زير بار بيرون بردن كيسه دربسته زباله‌ها هم شانه خالي كنيم.

اشمئزاز اولين حسي است كه با شنيدن نام زباله به همه دست مي‌دهد، البته همه به جز رفتگران، آنها طبعا نمي‌توانند چنين رويكردي نسبت به زباله‌ها داشته باشند و پس از پرتاب زباله به سطل آشغال، آن را به فراموشي بسپارند.

احتمالا تاكنون بارها برايتان پيش آمده كه با ديدن توده‌اي زباله در گوشه‌اي از خيابان براي يك لحظه هم كه شده، براي فردي كه قرار است اين زباله‌ها را جمع‌آوري كند دلسوزي كرده‌ايد، دلسوزي كه بحق است؛ زيرا شغل رفتگري، به دليل ارتباط روزانه مستقيم با زباله، به عنوان يكي از سخت‌ترين و زيان‌آورترين مشاغل جهان شناخته مي‌شود، بماند حالا آن حس اشمئزازي كه در ابتدا ذكرش رفت.

كارگران نظافت شهري كه در استخدام شهرداري‌ها هستند، در اغلب كشورهاي مختلف جهان از نظر دشواري كار شرايط مشابهي دارند، درگيري روزانه و مستقيم با زباله‌ها، پرسه‌زدن در خيابان‌هاي طولاني براي جمع‌آوري زباله كه گاه به تصادف و اتفاقات ناگوار اينچنيني نيز منجر مي‌شود، برقرار بودن وظايف روزانه در شرايط آب و هواي برفي يا باراني و مهم‌تر از همه بوي ناخوشايند و غيرقابل تحملي كه همواره بخشي جدايي‌ناپذير از اين كار است.

با وجود تمام خطرها و ناخوشايندي‌هايي كه رفتگران در حين انجام وظايف خود با آنها مواجه مي‌شوند، در اغلب كشورها حقوق و مزايايي كه براي اين كار در نظر گرفته مي‌شود، سبب مي‌شود هيچ‌گاه در اين بخش از خدمات شهري كمبود نيرو احساس نشود.

براي مثال در ايالت كاليفرنياي آمريكا رفتگراني كه مسووليت جمع‌آوري زباله‌ها از سطل‌ زباله را به عهده دارند، ساعتي 16.04 دلار حقوق دريافت مي‌كنند و در صورتي كه اضافه‌كاري نيز به ساعات عادي كار آنها افزوده شود درآمد ماهانه آنها به 5000 دلار، يعني سالانه 60 هزار دلار مي‌رسد.

البته اين مبلغ بستگي به سازمان يا شركتي دارد كه رفتگران را استخدام مي‌كند، اما ميانگين حقوق رفتگران در آمريكا بر اساس سايت‌هاي كاريابي 43 هزار دلار است.

با اين‌همه رفتگران در آمريكا به چهار گروه مختلف دسته‌بندي مي‌شوند كه هر يك به جمع‌آوري بخشي از زباله‌ها، ‌از قبيل زباله‌هاي سطح شهر، زباله‌هاي سطل‌هاي زباله، تفاله‌ها و مواد قابل بازيافت مشغولند.

مدرك تحصيلي مورد نياز براي اشتغال در اين حرفه در آمريكا ديپلم دبيرستان است و از ديگر مواردي كه افراد براي اشتغال در اين حرفه به آن نياز دارند توانايي جسماني كافي، نداشتن اعتياد به مواد مخدر،‌ پشت سر گذاشتن دوره‌هاي ويژه در صورت سر و كار داشتن با مواد سمي خاص و داشتن گواهينامه رانندگي براي راندن خودروهاي ويژه حمل زباله است.

علاوه بر ايالات متحده آمريكا، در بعضي از جاهاي ديگر جهان هم ـ دقيقا بر خلاف ايران‌ـ‌ وضع رفتگران چندان بد نيست. طبق آنچه در رسانه‌هاي معتبر اروپايي منتشر شده، ميانگين حقوق رفتگران و ماموران جمع‌آوري زباله‌ها از سطح شهر در بريتانيا سالانه 25 هزار پوند برآورد شده‌است.

دوره كاري اين افراد در بريتانيا شيفت‌هايي 9.15 دقيقه‌اي در چهار روز از هفته است، اين يعني اين‌كه حقوق سالانه 25 هزار پوندي، براي 37 ساعت كار در هفته، به رفتگران بريتانيايي پرداخت مي‌شود.

با اين‌همه در صورتي كه رفتگران در خارج از ساعت كاري خود به جمع‌آوري زباله‌هايي اقدام كنند كه طي ساعت‌هاي كاري امكان جمع‌آوري آنها وجود نداشته، اضافه حقوق قابل توجهي دريافت خواهند كرد.

علاوه بر اينها تا پيش از اين جمع‌آوري زباله‌هاي قابل بازيافت، براي رفتگران جايزه‌اي 4000 پوندي در بر داشت كه به دليل تخطي از برخي قوانين انگلستان، اين جايزه از سيستم حقوقي رفتگران انگليسي حذف شده‌ است.

سنگاپور ديگر كشوري است كه حقوق رفتگرانش، تفاوت چشمگيري با ايران دارد. صنعت مديريت زباله در سنگاپور از 6000 كارگر برخوردار است كه متناسب با سابقه كاري كه دارند، از حقوق متفاوتي برخوردار هستند، اما ميانگين حقوق كارگراني كه براي يك تا چهارسال در اين بخش فعاليت داشته‌اند، سالانه 25 هزار و 700 دلار و براي افرادي كه بيش از ده سال سابقه كار دارند 36 هزار و 459 دلار برآورد شده است.

ضمنا در سال 2011 برنامه‌ ويژه افزايش مهارت نيروهاي صنعت جمع‌آوري زباله آغاز شد كه تمام 6 هزار كارگر را تحت پوشش قرار مي‌داد كه به افزايش مهارت‌‌‌هاي آنها در استفاده از تجهيزات جديد و افزايش حقوق آنها منجر شده است.

همچنين در سال جاري ميلادي هزينه‌اي كه از شهروندان سنگاپوري براي جمع‌آوري زباله‌ها دريافت مي‌شود افزايش پيدا كرد تا با افزايش درآمد، صنعت مديريت زباله در بخش عمليات بهبود يابد.

بر اين اساس شهروندان سنگاپوري كه تاكنون براي جمع‌آوري زباله از مقابل آپارتمان 4.03 دلار و براي جمع‌آوري زباله از مقابل خانه‌‌هاي ويلايي 22.50 دلار پرداخت مي‌كردند بايد در ازاي خدمات جمع‌آوري زباله از مقابل آپارتمان‌ها هفت دلار و براي خانه‌هاي ويلايي 23.19 دلار پرداخت كنند.

قرار است اين برنامه تا سال 2015 در كل سنگاپور اجرايي شود.

رفتگران در اغلب كشورهاي جهان از شرايط بيمه درماني مشابهي با ديگر كارگران و شهروندان برخوردارند.

همچنين ذكر اين نكته ضروري است كه وضع رفتگران البته در همه جاي جهان همين‌قدر رويايي نيست، در برخي از كشورها حقوق چندان بالايي چه از نظر مالي و چه از نظر درماني براي رفتگران قائل نمي‌شوند، براي مثال در هندوستان تعداد زيادي از زنان و كودكان به عنوان زباله‌جمع‌كن در شهر‌هاي مختلف در حال فعاليت هستند كه تا همين اواخر تنها درآمد آنها پول ناشي از فروش مواد قابل بازيافت از ميان زباله‌ها بود، اما با تصويب قوانيني جديد،‌ هندوستان در حال مديريت‌كردن و استفاده از نيروي اين افراد در راستاي كمك به محيط‌ زيست است، قوانيني كه به تخصيص حقوقي مختصر و سروسامان دادن به اين نيروها به واسطه استفاده از لباس‌هاي ويژه منجر شده است.