زنی به گوشۀ زندان، چراغِ خانۀ ماست
وجودِ مُشتعلی شعلهء شبانۀ ماست
چو رو شنای شرف زان سوی حصار ستم
پیام و پرتو خورشیدِ جاودانۀ ما ست
صدای بستۀ او را اسیر نتوان داشت
که کوبش دل و آواز عاشقانۀ ماست
ستوده باد عزیزی که نام نسرینش
نشانۀ شرف و شاهدِ زمانۀ ماست
بمان که اهل زمین از تو بهرمند شوند
چنین که یاد تو در نغمه و ترانۀ ماست !