گزارشی از یکی از رهبران مسیحی زندانی از رفتارهای و فشارهای غیر انسانی وزارت اطلاعات علیه هموطنان مسیحی

گزارشی از فشارهای طاقت فرسا و غیر انسانی وزارت اطلاعات علیه هموطنان مسیحی پروتستان که توسط کشیش بهنام ایرانی از اعضای هیئت رهبری کلیساهای ایران که در زندان ندامتگاه کرج بیش از ۱۷ ماه به صرف کشیش بودن زندانی می باشد تهیه شده است و جهت ارسال به کمیسر عالی ،گزارشگر ویژه حقوق بشر و سایر مراجع بین المللی و به منظور انتشار در رسانه ها در اختیار « فعالین حقوق بشر و دمکراسی در ایران» قرار داده شده است.

متن گزارش به قرار زیراست:
بگذارید اینچنین آغاز کنم که با ایجاد و گسترش شبکه های ماهواره ای مسیحی فارسی زبان در برنامه های شبانه روزی بسیاری از خادمان ، پیغام انجیل عیسی مسیح در شعاعی به وسعت همه ایران و همه فارسی زبانان در اقصی نقاط دنیا بشارت داده شد و با استقبال قابل ملاحظه ای از طرف فارسی زبانان روبرو گردید و موج فزاینده ای و روبه رشدی از گرایش آنها به ایمان مسیحی شکل گرفت .
از طرف دیگر بعد از انقلاب سال ۵۷ شمسی و برقراری جمهوری اسلامی ایران هرگونه ساخت و ساز به جهت احداث کلیسا و یا مراکز اموزشی مسیحی ممنوع شد به طوری که در مدت ۳ سال گذشته هیچ بنای کلیسایی در ایران ساخته نشد. از یک طرف موج فزاینده ایمان مسیحی بین فارسی زبانان ایران که به گزارش منابع خبری مسیحی از مرز ۳ میلیون نفر گذشته است و از طرفی دیگر ممنوعیت ساخت کلیسا و اماکن مذهبی مسیحی باعث شد که زمینه گسترش کلیساهای خانگی فراهم شود و مومنین مسیحی به جهت انجام مراسم عبادتی خود در اجتماعات نه چندان بزرگ در خانه ها گرد هم بیایند . اگرچه کلیسای خانگی مقوله جدیدی نیست و قدمت ان به ۲ هزار سال پیش یعنی زمان خود مسیح و شاگردان او برمی گردد که جلسات عبادتی و پرستش را در خانه ها برگزار می کردند به طوریکه در انجیل هم به این چنین کلیساهای خانگی اشاره شده است .
جمهوری اسلامی ایران به شدت از کلیساهای خانگی بیمناک است و شاید مهمترین دلیل این هراس عدم توانایی در کنترل آنهاست. لذا به هر دلیل ممکن و با صرف هزینه های زیاد تلاش می کند تا این کلیساهای خانگی را شناسایی و با تهدید و ارعاب ، بازجویی، اخذ تعهد و بازداشت اعضاء آن موجبات از هم گسیختگی انها را فراهم بیاورد.
تا ۱۵ سال پیش سیاست کاری وزارت اطلاعات این یود که مسیحیان فارسی زبان را شناسایی و به ساختمانهای وزارت اطلاعات احضار و با تهدید و ارعاب آنان را وادار به انکار ایمان مسیحی و امضاء تعهد نامه ها مبنی بر عدم حضور همیشگی در اجتماعات مسیحی بنماید که در جهت احقاق این هدف چه بسیار جفاها و اذیت و آزارهایی که به کلیساهای خانگی رساندند که اشاره موعظی به آنها مستلزم نوشتن چندین کتاب است.
اما در طول دهه گذشته به دلیل افزایش بی سابقه مسیحیان فارسی زبان در ایران و اطلاع رسانی وسیع و هم اطلاع رسانی وسیع رسانه های خارجی و مجامع حقوق بشری سیاست برخورد وزارت اطلاعات تغییر کرده و مدعی هستند که با ایمان شخصی افراد کاری ندارند و قصدی برای انگیزاسیرن وجود ندارد. اما کسی حق بشارت دادن انجیل به فارسی زبانان و تشکیل جلسات خانگی را ندارند. این جلسات از نظر آنان غیر قانونی است و نیاز به مجوز دارد. وقتی هم که برای اخذ مجوز به وزارت کشور مراجعه می شود هیچ جواب روشنی دریافت نمی گردد و توپ دوباره به زمین وزارت اطلاعات بر می گردد.
آنان می گویند اگر مسیحی هستید به کلیسا بروید در غیر اینصورت اجازه ندارید در خانه ها جمع شوید. حال سئوال مهم اینجاست کدام کلیسا؟ در بیشتر شهرهای ایران کلیسا وجود ندارد و کلیساهایی هم که قبل از سال ۱۳۵۷ در بعضی از شهرها احداث شده اند یا توسط دولت اسلامی تخریب گردیده اند مانند کلیسای شهر کرمان که سال گذشته با خاک یکسان شد یا کلیسای متعلق به فرقه مسیحی ابدنتیس که در یکی از شهرهای استان مرکزی تخریب شد و کلیسای دیگری که در خوزستان توسط دولت فرو ریخت . دسته دوم کلیساهایی هستند که ظاهرا باز هستند و مانعی برای استفاده از آنها وجود ندارد اما انچنان مسیحیان ان شهرها تحت کنترل و تدابیر شدید امنیتی هستند که جرات نمی کنند حتی به یک کیلومتری آن کلیساها نزدیک شوند. مانند کلیسای جماعت ربانی در گرگان ، کلیسای کرمانشاه، کلیسای شبان.نیکو در اهواز ، کلیسای اسقف در شیراز، کلیساهای ابدنتیس ها در تهران ، کلیسای تبریز و کلیسای حضرت قدوس درخیابان لارستان تهران . این کلیساها ظاهرا درهایشان باز است اما عملا اجازه هیچ فعالیت عبادتی و پرستشی به آنها داده نمی شود و رفت و آمد آنها تحت کنترل شدید وزارت اطلاعات است. کلیساهایی هم که به ظاهر فعال هستند روز به روز در حال مخروب شدن هستند که یکی از نمونه های زنده آن کلیسای انجیلی فارسی زبان امانویل در میدان ونک تهران و کلیسای انجیلی ارمنی زبان یوحنا در خیابان میرزای شیرازی تهران است. این دو کلیسا تحت فشار شدید و مستمر وزارت اطلاعات مجبور شدند که جلسات روز جمعه خود را از اسفند سال ۱۳۹۰ به این طرف تعطیل کنند و کشیش کلیسای امانوییل در ادامه سیاست محدود سازی وزارت اطلاعات حدود ۴ ماه پیش مجبور به استعفا شد. و یا کلیسای پنتیکاستی آشوری که در خیابان گذرنامه تهران است به دلیل پذیرفتن فارسی زبانان و تشکیل جلسه عبادتی برای آنان و پافشاری هایی که از این جهت متحمل می شد از چند سال پیش تعطیل و در حال حاضر به صورت محدود آن هم فقط برای..... قابل استفاده است لازم به ذکر است که کشیش وقت این کلیسا نیز وادار به استعفا شد.
پس از یک طرف به بهانه ای کلیسای خانگی مجوز ندارند نباید تشکیل شود و باید به کلیساهای به ظاهر رسمی بروند و از طرف دیگر این کلیساها را یا تعطیل می کنند یا تخریب و یا مسئولین و کشیش آنها را وادار به استعفا می نمایند. و تهدید می کنند که اعضاء جدید نپذیرند .
این رفتار دوگانه سالهاست که توسط وزارت اطلاعات ایران در مورد مسیحیان غالبا فارسی زبان ایران اعمال می شود . کلیسای سنتی کاتولیک و ارتودکس به دلیل آنکه به زبان فارسی جلسات برگزار نمی کنند و اعضاء فارسی زبان را نمی پذیرد چندان مشکلی دولت با آنها ندارد . اما کلیساهای پروتستان به شدت مورد خشم و انزجار جمهوری اسلامی ایران هستند به طوریکه گاها از طرف مقامات مذهبی و رده بالای کشور به طور آشکار سطح برخورد با کلیساهای خانگی و مسیحیان فارسی زبان تاکید می شود و در رسانه های داخلی نیز منعکس می گردد.
در مجموع مسیحیان ایران تحت فشارهای شدید روحی روانی و در شرایط کاملا امنیتی و یک جو پر استرس زندگی می کنند. کافی است در یک فرم استخدام در یک شرکت نه چندان معتبر مذهب مسیحیت قید شود دیگر هیچ امیدی برای استخدام وجود ندارد. به فارسی زبانان مسیحی اجازه نمی دهند که در دفترخانه مسیحی ثبت ازدواج دایر کنند. و لذا این زوج ها غالبا ناگزیر هستند در محضرخانه های اسلامی ازدواج خود را ثبت کنند تا از نظر قانونی دچار مشکل نشوند . کتاب مقدس مسیحیان در قفسه های هیچ کتابخانه و کتابفروشی و فروشگاههای کتاب وجود ندارد. و ممنوع اند مگر اینکه در حوالی میدان انقلاب در اطراف دانشگاه تهران به صورت قاچاق خریداری شوند. تمام کتاب های مقدس مسیحی به صورت غیرقانونی از خارج وارد می شود و به هیچ وجه اجازه چاپ آنها در ایران وجود ندارد.
بچه های ما غالبا اجازه ندارند در مدارس هویت مسیحی خود را اعلام کنند و به صورت اجباری باید تحت تعلیمات اسلامی قرار بگیرند چه بسیار از این بی عدالتی ها و تبعیض ها که حقیقتا قلم را یارا نیست که تمام لحظه لحظه های آن را به تصویر بکشد .
تمام آنچه که جمهوری اسلامی ایران در مجامع جهانی و حقوق بشری اعلام می کنند که اقلیت های مذهبی در ایران آزادانه به مراسم عبادتی و پرستشی خود می پردازند همچنان که اقای علی اکبر صالحی وزیر امور خارجه ایران در ملاقاتی که دیروز با اسقف یوحنا ابراهیم اسقف آشوری شهرحلب سوریه در روزنامه اطلاعات چاپ چهارشنبه یکم آبانماه ۹۱ اعلام شده و به فضای همزیستی مسالمت آمیز پیروان ادیان مختلف از جمله مسیحیان ایران و برخورداری کامل از حقوق اجتماعی و مذهبی در جمهوری اسلامی ایران اشاره کرده است فقط در مورد اقلیت های کلیسای سنتی کاتولیک و ارتودکس صادق است در حالیکه اکثر مسیحیان ایران را پروتستانها تشکیل می دهند که متاسفانه از کوچکترین حقوق مذهبی و دینی برخوردار نیستند .
مهاجرت های بی رویه ای هم که از طرف مسیحیان ایجاد شده و در کشورهایی مانند ترکیه متمرکز می شوند تا از طریق یو ان به کشورهای ثالث بروند گویای این حقیقت است که آنان دیگر تحمل شرایط ظالمانه ای را که به آنان تحمیل شده است ندارند .
بنده می خواهم از طریق رسانه ها به سازمانهای حقوق بشری ، به جمهوری اسلامی ایران اعلام کنم که یاد بیاورد که اگر اسلام در بدو تولد خود توانست رشد کند و توسعه بیابد و صدای خود را به جهانیان برساند و اگر پیروان اسلام توانستند از دست دشمنان تشنه به خونشان جان سالم به در ببرند به این دلیل است که به گواهی تاریخ یک پادشاه مسیحی به نام نجاشی به آنان پناه داد ، آنان را برادران خود نامید و اجازه داد که در سایه حکومت عدالت گسترش ، اسلام بال و پر بگیرد .
لذا شایسته است که اینک جمهوری اسلامی ایران ادای دین کند و بیش از این کسانی را که مانند آن پادشاه مسیحی هستند و بدون هیچ گرایش سیاسی تنها و تنها می خواهند از حداقل حقوق شهروندی خود که برخورداری از آزادی مذهب است برخوردار باشند مورد جفا و ستم قرار ندهند.
کشیش بهنام ایرانی
چهارشنبه یکم آذرماه ۱۳۹۱شمسی برابر با ۲۱ نوامبر ۲۰۱۲میلادی
زندان مرکزی کرج

گزارش فوق به سازمانهای زیر ارسال گردید
کمیسر عالی حقوق بشر سازمان ملل متحد
گزارشگر آزادی ادیان ومذاهب سازمان ملل متحد هانر بیلفلدت
گزارشگر ویژه حقوق بشر سازمان ملل متحد
سازمان عفو بین الملل