حسین گروسی، عضو کمیسیون صنایع و معادن مجلس نهم معتقد است، این روزها صنایع دستی ایران و به خصوص فرش ایرانی جایگاه اصلی و پیشین خود را در دنیا به دست آورده است و بهترین زمان برای پیشرفت صنایع دستی ایران است. البته گروسی نبود نقدینگی لازم و بازاریابی مناسب را دو مشکل اساسی در بحث صنایع دستی می داند و دولت را مسئول این مشکلات معرفی می کند. او معتقد است نود درصد صنایع دستی کشور در حال حاضر تعطیل است.

خبرگزاری میراث فرهنگی – گروه مجلس: حسین گروسی، عضو کمیسیون صنایع و معادن مجلس نهم معتقد است، این روزها صنایع دستی ایران و به خصوص فرش ایرانی جایگاه اصلی و پیشین خود را در دنیا به دست آورده است و بهترین زمان برای پیشرفت صنایع دستی ایران است. البته گروسی نبود نقدینگی لازم و بازاریابی مناسب را دو مشکل اساسی در بحث صنایع دستی می داند و دولت را مسئول این مشکلات معرفی می کند. او معتقد است نود درصد صنایع دستی کشور در حال حاضر تعطیل است.

وضعیت کلی صنایع دستی ایران و جایگاه آن در دنیا را در حال حاضر چگونه ارزیابی می کنید؟
صنایع دستی ایران مورد بی مهری قرار گرفته است. یعنی یک ریال تسهیلات و وام هدفمند که بتواند تولید ما را در صنایع دستی افزایش دهد به این موضوع اختصاص نگرفته است. اگر هم پول هایی اختصاص پیدا کرد، بسیار پراکنده بوده و نتیجه نداشته است. ما در دو زمینه صنایع دستی کارهای خوبی داریم، یکی بحث فرش و دیگری سفالگری که می توانم بگویم در دنیا نمونه هستیم. البته در حال حاضر این روزها صنایع دستی و به خصوص فرش ایرانی جایگاه خود را در دنیا دوباره به دست آورده است. اگرچه هند و چین تلاش بسیاری برای رقابت با ایران انجام دادند، اما فرش های این کشورها در اولین شست و شو رنگ پس می دهند و ثبات رنگ و کیفیت فرش های ایرانی را ندارند. بعد از این مسائل بار دیگر جایگاه نخست در صنایع دستی و فرش دوباره به ایران اختصاص یافت.

راهکار استفاده از این جایگاه چیست؟ چگونه می توانیم از این جایگاه استفاده کنیم و بازار خوبی برای صنایع دستی مان در دنیا به دست بیاوریم؟
در حال حاضر دولت باید به تعاونی های فرش دستباف وام های قابل توجهی بدهد. از یک سو افرادی که پیش از این در عرصه فرش فعال بودند را بار دیگر به فعالیت گسترده دعوت کنیم و همچنین فعالان جدیدی در این عرصه وارد بازار کنیم. همچنین باید مرکزی برای بازاریابی تخصصی صنایع دستی در کشورهای دیگر راه اندازی شود. ما باید بتوانیم در چند کشور مثل چین، آلمان، مالزی و دیگر کشورهایی که فرش ایران در آنجا طرفدار دارد، نمایشگاه بگذاریم. ما تخصص و نیروی کار لازم در اختیار داریم. اما مشکل اصلی صنایع دستی مان بحث نقدینگی است. تا زمانی که نقدینگی تامین نشود صنایع دستی ما و به خصوص فرش رونق نخواهد گرفت.

مسئول تامین نقدینگی لازم برای رونق صنایع دستی کدام سازمان است؟ آیا دولت بودجه لازم را در اختیار سازمان قرار نمی دهد یا سازمان به خوبی بودجه دولت را مدیریت نمی کند؟
این نقدینگی از سوی دولت و سازمان میراث فرهنگی کم در نظر گرفته شده است. حداقل بودجه ای که برای صنایع دستی باید در نظر گرفته شود، حدود 20 میلیارد تومان است تا فعالان صنایع دستی و به خصوص بافندگان فرش بتوانند با استفاده از این بودجه بهترین کار را تولید کنند و دغدغه مالی نداشته باشند.

آیا تاکنون بودجه خوبی در اختیار تولید کنندگان صنایع دستی و بافندگان فرش قرار نگرفته است؟ تنها مشکل این عرصه نقدینگی است؟
البته بودجه هایی از سوی دولت و سازمان میراث فرهنگی در نظر گرفته شده است، اما این بودجه کافی نیست. موضوع بعدی در زمینه صنایع دستی، بازاریابی برای صنایع دستی و فرش است. صنایع دستی یک هنر است. اگر یک نقاشی معروف دنیا را به یک فرد عادی نشان بدهیم شاید حاضر نباشد پول زیادی بابت آن پرداخت کند، اما کسی که شناسایی لازم را در این زمینه دارد، حاضر است میلیون ها تومان برای بدست آوردن نقاشی هزینه کند. درباره صنایع دستی هم این چنین است. بافندگان فرش نباید بعد از اتمام کارشان خودشان فرش را به بازار ببرند و بفروشند. در این وضعیت شاید هزینه مواد اولیه آن هم به بافنده فرش داده نشود. اما اگر همین فرش در نمایشگاه و به خصوص در نمایشگاه های خارج از کشور فروخته شود، قیمت بسیار بیشتری برای خرید آن پرداخت خواهد شد. فرش هنر است و قیمت مشخصی دارد. یکی از اشکالات ما به جز موضوع نقدینگی، این است که دولت و وزارت خارجه در بحث بازاریابی فعالیت اثر گذاری ندارند.

نظر شما این است که این روزها صنایع دستی و به خصوص فرش ایرانی توانسته به جایگاه قبلی خود در بازار های جهای بازگردد. بر چه اساسی چنین نظری دارید؟
به تازگی یک کمیته از کمیسیون صنایع به چین سفر کرد. در این سفر و طی صحبت هایی که با سفیر ایران در چین داشتیم، متوجه شدیم که فرش ایرانی دوباره به جایگاه اصلی خود در جهان بازگشته است. سفیر ایران در چین معتقد بود این روزها فرش های ایرانی در کشورهای مختلف از جمله چین طرفداران فراوانی دارد. سفیر چین بارها گفته اگر چند نمایشگاه و مغازه در این کشور داشته باشیم، می توانیم بازار خوبی برای فروش فرش ایرانی داشته باشیم. چون ما جایگاه خوبی در دنیا داریم. این نظر کارشناسان صنایع دستی است. باید روی این موضوع کار کنیم تا هم ایجاد اشتغال کنیم و هم ارز آوری برای کشور.

در این بحث انتقاد‎های زیادی به دولت مطرح است. کمیسیون صنایع چه راهکاری دارد؟ آیا به دنبال این هستید که فشار بیشتری در این باره به دولت و سازمان میراث فرهنگی وارد کنید؟
ما در حال حاضر به دولت فشار می آوریم. اما اجرا در اختیار دولت است. پول و اعتبار در چارچوب بودجه سنواتی در اختیار دولت است. مجلس وقتی قانونی را تصویب می کند، دولت باید آن را اجرا کند. یعنی قانونی که در کشور تصویب می شود الزام آور است. اگر ما دو بحث تامین نقدینگی و بازاریابی هدفمند و خوب را انجام دهیم، می توانیم صنایع دستی را به اهلش بفروشیم. مشکل اصلی ما در اجراست. در آینده جلسه ای با مسئولان عرصه صنایع دستی خواهیم داشت. ما باید مشکلاتی را که در بازدید هایمان دیده ایم را به مسئولان انتقال دهیم. باید این دو اشکال اصلی حل شود. ما نباید به میراث فرهنگی کشور بی تفاوت باشیم.

آیا آنچه که تخلفات دولت در اجرای بودجه گفته می‌شود روی صنایع دستی هم تاثر گذار بوده است؟
بر اساس آنچه ما می بینیم، کارهایی که باید درباره صنایع دستی اجرا شود، حدود نود درصد تعطیل شده است. در حال حاضر بیش از نود درصد صنایع دستی ما تعطیل است. ما این موضوع را در بازدید هایمان دیده ایم. چه اشکالی دارد دولت بودجه لازم را به این موضوع اختصاص دهد. 20 میلیارد تومان مبلغ زیادی نیست در مقابل 400 میلیون دلار در آمد زایی که می تواند به دنبال داشته باشد. البته این تنها گوشه ای از هنر صنایع دستی ایران است. هنرهای دیگری هم داریم که می توان روی آن کار کرد.