سایت پیمانه: مراسم اختتامیه اجلاس اسکاپ که به میزبانی کشورمان بود، برگزار شد. اما این مراسم و اجلاس اسکاپ، موضوع این گزارش نیست، بلکه موضوع بر سر سخنانی است که وزیر اقتصاد و معاون اول رئیس جمهور در این همایش بر زبان آورده‌اند. گویا اکنون مسئولان بیش از داخل، نگران وضعیت مردم جهانند!

به گزارش «تابناک»، دیروز مراسم اسکاپ با اختتامیه‌ای که شاهد سخنرانی وزرا و مقامات ارشد دولتی بود، پایان یافت؛ اجلاسی که البته مورد توجه رسانه‌های داخلی و خارجی نیز قرار گرفت و برخی آن را فرصتی برای ایران در شرایط تحریمی قلمداد کردند.

اما صرف‌نظر از این اجلاس و دستاوردهای احتمالی آن، موضوع جالب توجه، سخنرانی‌های مقامات دولتی در این اجلاس بود؛ سخنرانی‌هایی که گویا نشان از آن دارد، مسئولان کشور بیش از اندازه نگران فقر در جهان و آینده مردم جهان هستند.

نکته نخست درباره سخنان محمدرضا رحیمی، معاون اول رئیس جمهور است که گفته: بسیاری از مردم جهان همچنان باید با فقر در آینده دست و پنجه نرم کنند و این وضع را ناشی از مدیریت ناکارآمد حاکم بر دنیا دانست که از ویژگی‌های آن، حاکمیت نظام سلطه بر مراکز قدرت و مدیریت اقتصادی در انحصار چند دولت خاص است.

وی اذعان کرده است: اکنون بیشتر ملت‌های فقیر باید تاوان سوءاستفاده و سوءمدیریت‌ها را بپردازند؛ از جمله پیامدهای بحران اقتصادی جهان، توسعه‌نیافتگی و گسترش فقر است... برای مواجهه با فقر و بی‌عدالتی باید پیشرفت اقتصادی انجام شود و کارآفرینی محرک پیشرفت اقتصادی است.

از سویی، وزیر اقتصاد در این مراسم گفته است: در پی تحریم‌ها، شرایط دشواری برای مردم کشورها و به ویژه کشورهای صنعتی و غربی فراهم آمده است، چرا که خرید نفت را از ایران کاهش داده‌اند.

حسینی همچنین با انتقاد از طرح مجلس برای کاهش فروش نفت ـ که البته انتقاداتی به آن وارد است ـ گفته: چنین مسائلی باعث بی‌ثباتی در بازار نفت است و در پی افزایش بهای نفت، شاهد افزایش قیمت غذا خواهیم بود که کاهش رفاه مردم دنیا را در پی دارد.

لطفاً کمی هم نگران وضعیت درون کشور باشید!

البته اجلاس اسکاپ، یک نشست بین‌المللی و منطقه‌ای است. لزوم طراحی و تنظیم سخنان بر پایه محتوای یک چنین اجلاس‌هایی ضرورتی است که نمی‌توان از آن چشم پوشی کرد؛ اما نگرانی مقامات دولتی کشورمان از فقر در جهان و آینده مردم جهان در نوع خود بسیار جالب توجه می‌نماید.

در جایی که بسیاری از افراد در کشور، به دلیل پیامدهای سوء مدیریت‌های مجلس و دولت، به طبقات پایین‌تر اقتصادی لغزش می‌کنند، نگرانی از آینده فقر در میان مردم جهان، کمی شبیه به طنز است و البته طنزی تلخ.

در چنین شرایطی سخن گفتن از سوء مدیریت حاکم بر جهان و ناکارآمدی‌ها در سطح جهانی نا‌خودآگاه ذهن را مشغول به این قضیه می‌کند که مسئولان به اندازه‌ای از بابت این امر نگرانی و دغدغه دارند که اساساً موضوع ناکارآمدی و سوءمدیریت برخی از مسئولان در کشور را بی‌اهمیت و ناچیز می‌شمارند.

از سویی این نوع برخورد به گونه‌ای است که گویا مردم جهان متولی ندارند و تنها این مسئولان کشور ما هستند که دغدغه فقیر شدن مردم در دورترین نقاط جهان را دارند!

البته نگران آینده جهان و مردم جهان بودن به خودی خود، پسندیده است و داشتن برنامه برای حل معضلات جهانی، نشان از قدرتمندی و کارآمدی است؛ اما نه در جایی که مردم کشور در داخل با مشکلات اقتصادی دست و پنجه نرم می‌کنند!

این‌گونه سخنرانی‌ها، از سویی موجبات بی‌اعتمادی بین‌المللی به گفتار‌ها و سخنان مسئولان کشور را در پی دارد، زیرا بی‌گمان، امروز رسانه‌های خارجی به دقت اوضاع داخلی ایران را رصد می‌کنند تا نتایج دشمنی‌هایشان با کشور و ملت ایران را با شادمانی بازتاب دهند و بیان این‌گونه سخنان، موجب تمسخر و در خوش‌بینانه‌ترین حالت، بی‌اعتنایی افکار عمومی جهانی در خصوص رفتار و گفتار مسئولان ارشد کشور می‌شود.

در چنین شرایطی بجاست پیش از آنکه نگرانی و دغدغه فقر و سوءمدیریت در جهان را داشته باشیم، کمی نگاه خود را معطوف به درون کرده و چه خوب است با همین شور و هیجان، نگرانی خود را از فقر و سوء مدیریت در کشور نیز ابراز کنیم.