از یک مداح برای اجراء مراسم عید غدیر دعوت شد اما بدلیل تراکم برنامه‌های وی مراسم با توافق برگزار کنندگان هر چند دشوار به دو شب قبل از عید موکول گردید.

روزنامه جمهوری اسلامی نوشت: تماس برای هماهنگی بیشتر با ایشان و احالة موضوع به فرد دیگری که مدیر برنامه‌های وی بوده تهیه و تکثیر بنرهای تبلیغاتی، تأمین سیستم صوتی علیرغم مشکلات موجود از جمله اموری بود که با دشواریهای خاص خود انجام گرفت، لیکن چهار روز قبل از مراسم از طرف مدیر برنامه تماس گرفته شد که میزان صلة‌(پاکت) در نظر گرفته شده چقدر است؟!

پاسخ این بوده که مبلغی به عنوان هدیه مد نظر است تشریف آوردند خدمت ایشان تقدیم میگردد. اما متأسفانه چنین بیان می‌شود که خیر! ‌مبلغ 000/000/15 ریال (برای یک شب یا بهتر برای یک ساعت) به شماره حسابی که اعلام می‌کنیم واریز نمائید. متعاقباً برگزار کنندگان اظهار میدارند که آیا این رفتار کار درستی است؟ گفته می‌شود این دیگر به شما ربطی ندارد! درجواب یادآوری می‌شوند که بالاخره مطابق رسم مبلغی به عنوان هدیه و صله تقدیم ایشان می‌کنیم. نهایتاً مدیر برنامه افاضه می‌نماید که رسم و سنت شما با رسم حاجی!؟ جور در نمی‌آید.

در پایان ضمن منتفی شدن موضوع دعوت واجرا،‌ مراسم، به مداح یاد شده و مدیر برنامه وی از طریق پیامک مطالبی از باب نصیحت یادآور می‌شوند که تنها پاسخی که می‌رسد این بوده:‌یا حق یا علی! قضاوت با اهل فن، قضاوت با خوانندة این سطور یا قصاوت با مردم،‌هر چه هست این حرکت چه عوارضی را در پی خواهد داشت؟ برای چند جوان شهرستانی با انرژی،‌ عاشق اهلبیت علیهم السلام و هیئتی با تلاش و زحمت و شوری خاص مراسمی را برنامه‌ریزی کرده لیکن با این پدیده غیرمترقبه روبرو شده و سردرگم بدنبال راه چاره‌‌ای که جز اتکا به خود و ذاکران و مداحان بومی راه دیگری را پیدا نمی‌نمایند،‌چه باید کرد؟

باشد که اخلاص و صداقت و پاکی سرلوحة کار این عزیزان قرار گیرد و مسائل مادی و مالی، هدیه‌های سنگین نقدی و دوری از اخلاص در این مسیر ارزانی آنانی باشد که به صرف داشتن نام و شهرت از این طریق ناصواب و بی‌ثواب کسب روزی می‌کنند.