روزنویس مجتبی واحدی

هنوز می خواهم به خودم بقبولانم که خبر شهادت ستار بهشتی ، جعلی است . می خواهم خودم را قانع کنم این هم یک نوع عقده گشایی علیه خانواده ای است که یک آزاد مرد بی ادعا را تحویل جامعه شریف کارگری ایران داده است. اما حتی اگر حد اکثر اتفاق ، همین خبر باشد و نه شهادت ستار، بازهم چیزی عوض نمی شود : این حکومت ، حکومت مرگ و نیستی است و از کشتن یا انتشار خبر در مورد به خون نشستن جوانان این وطن لذت می برد. چند روز قبل که یادداشتی کوتاه در مورد عقده گشایی حکومت علیه نسرین ستوده نوشتم قلم به مزدانی از سوی حکومت ، پیام تهدید فرستادند و عده ای هم که درابراز شیفتگی به «مراد اصلاح طلب خویش » دست شیفتگان خامنه ای را ازپشت بسته اند مرا متهم کردند که سرگرمی به دلارهای این طرف آب ، مرا از اندیشیدن به مصلحت ایران ، غافل کرده است. در مورد زندگی خود ، یکبار و فقط یک بار توضیح خواهم داد که امروز و در عزای ستار قهرمان ،جای آن نیست. بگذریم . من دیگر از سید محمد خاتمی سخنی نخواهم گفت زیرا مایل به عذاب دادن کسانی نیستم که کوچک ترین پرسش از او را تحمل نمی کنند و هرچه او بگوید یا انجام دهد را عین صواب می دانند، اما می خواهم از دکتر سید محمد رضا خاتمی که او را به آزاد مردی می شناختم یک سؤال ساده بپرسم. او گفته است هر اتفاقی بیفتد ما به سراغ براندازی نخواهیم رفت .آیا اگر برای حفظ حکومت ننگین خامنه ای ، هر روز خون« ستار» ی بر زمین بریزد بازهم سید محمد رضا خاتمی ، همین حرف را خواهد گفت؟ آیا اینکه فقط سرشناسان اصلاح طلب از خطر برهند و جانشان در خطر نباشد کافی است که بگوییم به هیچ قیمت حاضر به براندازی این نظام خونخوار نیستیم؟ کسی توقع ندارد محمد رضا خاتمی در داخل تهران پرچم براندازی به دست بگیرداما نمی دانم چرا عده ای به دنبال اعطای چک سفید به حکومت هستند؟ راستی ایا اندیشیده اند که بسیاری از خشن ترین فجایع و کثیف ترین اقدمات در حکومت خامنه ای ، بعد از آن اتفاق افتاد که به بهانه جلوگیری از اقدامات خشن حکومت ، رأی مخفیانه دماوند توجیه شد و در مورد عدم براندازی ، گواهی ابدی صادر گردید؟