روزنامه ابتکار: مدتي است دامنه اختلافات مسئولان در سطح قوا آن چنان عميق و پردامنه گرديده که کمتر کسي سعي مي‌کند آن را طبيعي و در حد اختلاف سليقه تنزل و نشان دهد، اختلافاتي که تا پيش از اين مي‌توانست در اتاق‌هاي دربسته مطرح و مورد چاره جويي واقع شود حال به بدترين شکل ممکن علني شده. سران قوا همديگر را به نقض قانون و بي اعتنايي به اصول قانون اساسي و دخالت در وظايف همديگر متهم مي‌کنند. هر مسئله ريز و درشتي بهانه رويارويي مي‌شود و تقابل و صف آرايي را تشديد مي‌کند. پرونده اختلافات به صورت زنجيروار روي هم انباشته مي‌شود، بدون مختومه شدن و يا تعيين تکليف قبلي نوبت به بعدي مي‌رسد. موج‌ها پي درپي در مي‌گيرد، گويا که اين روال عادي شده به همين دليل هم از حساسيت مردم کاسته شده است. ديگر مثل گذشته مردم با هيجان نمي‌پرسند که چه شده و يا چرا اينطور شده و آخرش چه مي‌شود؟ اين روزها دامنه اين اختلافات کمتر نقل محافل و مجالس مردم است. در مقابل سياسيون با شدت هر چه تمام تر خود درگير اختلافات هستند. گروهي سعي در تبرئه خود و اعلام برائت نسبت به يک طرف و اينکه ما علم غيب نداشتيم و يا از اول مي‌دانستيم و تاييد طرف مقابل هستند و بخشي هم عکس آن عمل مي‌کنند. گروهي هم تلاش مي‌کنند ماهي راي مردم را در اين آشفته بازار صيد نمايند. اما بي تفاوتي مردم عمدتا به اين دليل است که خود درگير مشکلات مهمتري هستند. فشار گراني‌ها و سختي معيشت امان از آنان گرفته، ديگر حوصله غصه‌هاي کلي تر را ندارند، بيم نان فردا و بهت سرعت لحظه اي قيمت‌ها و بي خيالي مسئولان دست به دست داده تا مردم نگران خود باشند. اما نگاه به صحنه و آن چه اين روزها در ساحت سياست ايران در جريان است عجيب و غيرقابل هضم مي‌نمايد. در حالي که کشور درگير فشارهاي جهاني است و عرصه بر مردم تنگ است و مي‌بايست تمام انرژي مسئولان براي پاسخگويي به نيازهاي مردم بسيج باشد ولي واقعيت‌هاي ميدان عمل خلاف آن را نشان مي‌دهد. در حالي که مي‌شد آقاي رئيس جمهور در اين شرايط از بازديد اوين (که قانونا حق اوست) صرف نظر نمايد اما اين کار را نمي‌کند، قوه قضاييه مي‌توانست حساسيت نشان ندهد و مسئله به صورت عادي پايان يابد. رئيس جمهور مي‌توانست با مخالفت دستگاه قضايي سکوت کند و نامه سرگشاده ننويسد، رئيس قوه قضاييه هم مي‌توانست پاسخ علني ندهد ولي همه اين بايد و نبايدهاي واضح ناديده گرفته شد تا مصداق «آتش زدن قيصريه به خاطر يک دستمال» رخ نمايد. نکته عجيب تر در اين ميان سکوت شوراي عالي نظارت بر اختلاف قوا مي‌باشد، اين شورا که با هدف داوري اختلاف قوا تاسيس گرديد تاکنون مشخص نشده که در اين مورد اقدام خاصي داشته يا خير؟ به هر حال اکنون که اختلافات قوا بر همه شئون کشور سايه انداخته ظاهرا جاي مصلحت انديشي را گرفته و انتظار مي‌رود که اين شورا به وظيفه خود عمل نمايد و نتيجه را هم به اطلاع عموم برساند.