روز شنبه این هفته و در مراسم روز ملی صادرات، آقای محمد رضا رحیمی معاون اول رئیس جمهور به عنوان سخنران اصلی این مراسم، نکاتی درباره نرخ ارز و توقعات دولت از صادرات مطرح کردند که قابل تامل است. ایشان گفتند:

«... صادرکنندگان باید برای دور زدن تحریم‌ها، ارزهای حاصل از صادرات را به گونه‌ای منصفانه با رعایت سود و قبطه و بهره خود به کشور بازگردانند. این بهترین راه مقابله با تحریم است. این استدعای دولت از صادرکنندگان برای ارایه ارز خود به دولت از سر عجز نیست؛ بلکه این درخواست صورت می‌گیرد تا اگر صادرکننده‌ای راه را گم کرده ‌است، به راه راست برگردد. این در حالی است که دولت تضمین می‌کند که در بازگشت پول صادرات به کشور اجازه ضرر به صادرکنندگان ندهد؛ البته برخی از صادرکنندگان این درخواست دولت را نپذیرفته‌اند که باید خطاب به آنها گفت که نوبت ما نیز می‌رسد...»

لحن معاون اول رئیس جمهور با صادرکنندگان آنقدر زننده بود که رئیس اتاق بازرگانی را مجبور کرد به دنبال ایشان بدود و از ایشان بخواهد در جلسه بماند و درددل صادرکنندگان ایران را بشنود.هر چند از معاون اول آقای احمدی نژاد، لحنی بهتر از این هم انتظار نمی رود اما در شرایطی که صادرکنندگان ایران به عنوان سربازان خط مقدم جنگ اقتصادی علیه دشمنان استقلال ایران، در نبردی سخت و سرنوشت ساز به دفاع از کیان اقتصادی ایران مشغولند،آیا حق است مقامات ارشد دولتی با این لحن با سربازان وطن صحبت کنند؟ درست است که برخی فعالان اقتصادی از شرایط پیش آمده سوءاستفاده می کنند و امتحان بدی پس می دهند، اما بخاطر چند خاطی باید همه را تنبیه کرد و به هم سوءظن داشت؟

معاون اول رئیس جمهور از صادر کنندگان ایرانی توقع دارد برای کشور ایثارکنند. توقع بجایی است. هر ایرانی در این شرایط سخت باید برای وطن ایثار کند. اما نباید فراموش کنیم صادر کنندگان وتولید کنندگان ایرانی همین که بجای فرار سرمایه های خود از ایران، در وطن مانده اند و با سنگ اندازی های بی شمار دولت دست و پنجه نرم می کنند، ایثار کرده اند. این کار وظیفه شان است و ان شااله بیشتر هم ایثار خواهد کرد اما دولتمردان محترم هم نباید ایثار کنند؟ نباید تصمیمات درست بگیرند؟ نباید فشار روی تولید کننده را کاهش دهند؟ یکسال است بخش خصوصی ایران در شورای گفتگوی دولت و بخش خصوصی دست همکاری بسوی دولت دراز کرده اما دولت محترم این دست را نمی فشارد.آیا از دولت نباید توقع داشت ایثار کند، از سریر نخوت وغرور پایین بیاید و دست همکاری بخش خصوصی را فشار دهد؟

مرحوم دکتر عظیمی درباره دولتمردان ایران، ایده جالبی داشت. می گفت تا وقتی دولتمردان ایران، پول بی زحمت نفت دارند، نیازی به تولید و صادرات احساس نمی کنند و وضع تولید کنندگان برایشان مهم نیست. برعکس دولتمردان غربی که از محل مالیات تولید کنندگان اموراتشان می گذرد و برای رفع موانع تولید و سرمایه گذاری همه کار می کنند و به همین دلیل هم به تولید کنندگان و مطالباتشان احترام می گذارند. خدایش رحمت کند مرحوم دکتر عظیمی را... نیست که امروز ببیند دولتمردان ایران پول نفت را هم ندارند اما همچنان با تولیدکنندگان و صادرکنندگان ایرانی بد صحبت می کنند.