اگر به طور مرتب براي رفت و آمد خود از مترو استفاده کنيد، حتما با پديده‌اي آشنا مواجه خواهيد شد: دستفروشان مترو.

به گزارش پايگاه خبري فريادگر، تعداد اين افراد به مرور آنقدر بالا رفته که شايد بتوان کارکرد جديدي براي اين وسيله حمل و نقل عمومي متصور شد. يکي از مسافران مي‌گويد: خيلي از خريدهايم را داخل مترو انجام مي‌دهم و از وقت مرده‌اي که در مسير محل کار به منزل و برعکس صرف مي‌کنم، بهتر استفاده مي‌کنم و فکر مي‌کنم وجود اين دستفروشان باعث رشد بيشتر اشتغال زنان و کمک به اقتصاد خانواده‌ها شده است.اما عده‌اي ديگر از مسافران چندان از تبديل شدن واگن‌هاي مترو به بازار مکاره دل‌خوشي ندارند و اين کار را مخالف حقوق شهروندي و قوانين اماکن عمومي مي‌دانند. اما شايد انگيزه مشتريان دستفروشان مترو چيزي به جز استفاده بهينه از وقت باشد. قطعا فشار اقتصادي و رشد نرخ کالاها، هم انگيزه دستفروشان و هم مشتريان آنها را براي اين شيوه خريد تقويت مي‌کند. وضعيت نا بسامان بازار کار، کاهش روز افزون قدرت خريد اقشار کم درآمد و در نهايت شرايط بد اقتصادي، از جمله عواملي هستند که حتي کودکان زير15سال را نيزبه جمع اين دستفروشان دعوت کرده است. البته نيروهاي پليس مستقر در ايستگاه‌ها نيز بيکار ننشسته‌اند.

«ر.ا» که از دستفروشان خط يک مترو تهران است، مي‌گويد: همکارانم را مي‌شناسم و اجازه نمي‌دهيم ديگران يا دستفروشان خطوط ديگر جاي ما را بگيرند. شغل ما هم مثل هر شغل ديگري براي خود سرقفلي دارد. البته هربار که نيروهاي پليس يا انتظامات مترو متوجه ما شوند، اجناس ما را ضبط مي‌کنند و پس از امضاي تعهد‌نامه و طي روال اداري اجناس را به ما بازمي‌گردانند. با اين وجود به نظر نمي‌رسد اقدامات پليس و نيروهاي انتظامات براي رفع اين مشکل چندان کارآمد بوده باشد. گاهي هم اين دستفروشان مالکان اجناس خود نيستند و به صورت اماني، اقدام به فروش آنها در مترو مي‌کنند. کافي است نگاهي به صفحات کاريابي روزنامه همشهري بيندازيد. بسياري از آگهي‌ها براي جذب همين دستفروشان است. کارگاه‌ها، توليدي‌ها و عمده فروشي‌هايي که محصولات سبک و قابل حمل در مترو عرضه مي‌کنند، از اين فرصت هم براي عرضه کالاهاي خود و جذب سود بيشتر فروگذار نکرده‌اند و جالب اينکه ايستگاه‌هاي پرتردد، پر طرفدارترند. به هر صورت به نظر نمي‌رسد اين شيوه فروش کمکي به رشد و توسعه چرخه اقتصادي کشور،رونق اقتصادي کشور يا حتي رشد بهينه اشتغال زنان کرده باشد. در اين بين اگر حافظه خوبي داشته باشيد و شعارهايي نظير عدالت محوري و برابري همه اقشار و بهبود وضعيت اقتصادي و معيشتي مردم و... را به ياد بياوريد، بيشتر دلتان به درد خواهد آمد. چراکه اين دستفروشان شايد همان افرادي بودند که به اميد بهتر شدن شرايط خود، به اين شعارها دل بستند. همان‌هايي که امروز از جنوبي ترين نقاط شهر براي امرار معاش خود آواره اين ايستگاه و آن ايستگاه مي‌شوند تا شايد بتوانند حداقل درآمد براي باقي ماندن زير خط فقر را حفظ کنند. هموطناني که شايد حتي تصور صاحب خانه شدن را خيلي وقت است که از سر به در برده اند و براي پرداخت اجاره خانه محقر خود در جنوب و حومه شهر، دست و پا مي‌زنند. و البته هيچ يک از افرادي که بايد به آنها پاسخگو باشند هرگز با مترو رفت و آمد نمي‌کنند.