روزنامه خراسان: راهروهاي شلوغ بخش اورژانس بسياري از بيمارستان هاي عمومي در بخش دولتي، تصويري از برخي سکانس هاي فيلم هاي جنگي را که در بيمارستان ها ضبط شده است در ذهن تداعي مي کند.آه و ناله بيماران و همهمه برخي از همراهان، شلوغ بودن اورژانس و تخت هاي مستقر در راهروهاي اين بيمارستان ها و فرياد «دکتر، دکتر» که هر از گاهي از اتاق هاي اورژانس بلند مي شود همگي جزو مولفه هاي لاينفک اورژانس هاي کشور است.وضعيت «اورژانسي» اورژانس هاي کشور تاکنون بارها و بارها از سوي کارشناسان و رسانه ها مطرح و پي گيري شده است و هر بار نيز مسئولان وزارت بهداشت وعده بهبود شرايط را سر داده اند، اما با وجود تمامي اين وعده ها همچنان شاهد مشکلات و حال وخيم اورژانس هاي کشور هستيم. اما دليل تهيه اين گزارش وعده وزير بهداشت در ابتداي امسال براي بهبود و ارتقاي وضعيت اورژانس بيمارستان ها، استقرار متخصص طب اورژانس و بازرسي هاي مکرر از اورژانس هاست که محقق نشده است و بسياري از بيمارستان هاي پرمراجعه کشور وضعيت مناسبي ندارند.نبود متخصص طب اورژانس، کم بودن تخت هاي بيمارستاني، ممانعت از پذيرش بيمار قبل از پرداخت حق ويزيت و... از جمله دلايل نارضايتي بيماران از برخي اورژانس هاي بيمارستان هاي عمومي در بخش دولتي است.

۳روز انتظار براي انتقال به بيمارستان ديگر
در بخش اورژانس مغز و اعصاب يک بيمارستان عمومي جواني که روي يکي از تخت هاي مستقر در راهروي بيمارستان بستري است، به شرايط موجود و نحوه رسيدگي پزشکان به شدت انتقاد دارد و با صداي بلند با پرسنل و پرستاران بخش بحث مي کند، از لابه لاي صحبت هاي او متوجه مي شوم که ۳روز از بستري شدن او در اورژانس مغز و اعصاب مي گذرد اما مدعي است که پزشکان براي مداواي او اقدامي انجام نداده اند. او مي گويد: امروز روز چهارمي است که در اورژانس بستري هستم ولي هنوز عمل جراحي من انجام نشده است. يکي از پرستاران نيز در پاسخ به ادعاي اين بيمار مي گويد: اين بيمار براي انجام عمل جراحي بايد به بيمارستان «...» منتقل شود البته ۶نفر ديگر هم در نوبت هستند ولي به محض اين که تخت اتاق عمل براي او خالي شود بلافاصله به آن بيمارستان منتقل مي شود، ضمن اين که ما تنها يک آمبولانس در اختيار داريم و انتقال بيماران با فاصله زماني انجام مي شود.

«صداي بيمار» تعطيل است
روي تابلوي اعلانات اورژانس يکي از بيمارستان ها فعاليت واحدي به نام «صداي بيمار» به طور مفصل اطلاع رساني شده و از بيماران و همراهان آنان خواسته شده است شکايات، انتقادها و تشکرهاي خود را به اين واحد اعلام کنند.پس از کمي پرس و جو محل اتاق «صداي بيمار» را که در طبقه منفي يک ساختمان اورژانس قرار دارد پيدا مي کنم. واحد صداي بيمار اين بيمارستان خلاصه شده است به يک باجه کوچک که تنها يک صندلي چرخدار و يک تلفن در آن وجود دارد، بدون پرسنل و بدون ارباب رجوع!از يک کارمند بيمارستان علت تعطيل بودن واحد «صداي بيمار» را مي پرسم که پاسخ مي دهد: پرسنل اين قسمت معمولاً تا ظهر سر کار هستند.

در به در به دنبال اکوکارديوگرافي
هنوز مدت زمان زيادي از ورودم به بخش اورژانس قلب يکي ديگر از بيمارستان هاي ژنرال نگذشته است که صداي گريه و زاري زن ميانسالي توجه ام را جلب مي کند. او در حالي که به وسيله صندلي چرخ دار دختر نوجواني را که از هوش رفته است حمل مي کند به اتاق معاينه اورژانس نزديک مي شود و به پرستاران حاضر در اتاق مي گويد: «به دادم برسيد دخترم از دست رفت...»اما قبل از اين که به همراه دخترش وارد اتاق شود، يکي از پرستاران مرد به او مي گويد: «چرا دوباره برگشتي اين جا؟! گفتم که اول بايد بروي اکوکارديوگرافي...»پرستار دوباره آدرس اتاق اکو را به آن زن مي دهد، اما استرس بيش از حد زن اجازه نمي دهد که او دقيقاً متوجه گفته پرستار شود و قبل از اين که صحبت پرستار تمام شود به سرعت ويلچر دخترش را به سمتي که پرستار به آن اشاره کرده است حرکت مي دهد از پرستار مي پرسم آيا اين امکان وجود ندارد که يک نفر از پرسنل بيمارستان وظيفه جابه جايي بيماران بدحال را به عهده بگيرد تا همراهان بيمار سرگردان نشوند که پاسخ مي دهد: ما در اين بيمارستان براي مراقبت از بيماران به تعداد کافي پرستار و بهيار نداريم چه برسد به اين که بخواهيم يک نفر را مسئول حمل بيماران قرار دهيم، فقط در سريال «پرستاران» است که هميشه ۲نفر سر برانکار را گرفته اند....

لي لي بازي در اورژانس!!
در اورژانس يک بيمارستان جواني حدود ۲۰ساله که روي يکي از پاهايش و به حالت «لي لي بازي» در راهروي بيمارستان حرکت مي کند، نظرم را جلب مي کند، به نظر مي رسد پاي چپش از ناحيه مچ دچار آسيب شده است. او درباره علت مراجعه اش به اورژانس مي گويد: از پله هاي دانشگاه پايين مي آمدم که ناگهان مچ پايم پيچ خورد و از پله پنجم به پايين سقوط کردم، ابتدا مچ پاي چپم فقط کمي درد مي کرد اما طولي نکشيد که ورم کرد و الان به هيچ عنوان نمي توانم پايم را روي زمين بگذارم، دکتر مي گويد تاندون پايم کشيده شده و بايد آن را گچ بگيرم.او از نحوه پذيرش بيماران در اورژانس انتقاد مي کند و مي افزايد: تا پول را نپردازي پزشک شما را معاينه نمي کند و اگر بيماري مثل من همراهي نداشته باشد خودش بايد کارهاي پذيرش را انجام دهد. اين جوان که مدعي است با پاي آسيب ديده ۲بار در صف صندوق ايستاده است (يک بار براي پرداخت ويزيت و بار دوم براي گرفتن راديولوژي) و حتي مجبور شده براي خريد لوازمي چون آتل و باند گچ با همين وضعيت از بيمارستان خارج شود و از داروخانه اين لوازم را تهيه کند، ادامه مي دهد: اگر اين اتفاق براي يک سالمند رخ دهد و همراه هم نداشته باشد کسي در اورژانس به دادش نخواهد رسيد.

معضلي به نام نبود پزشک متخصص طب اورژانس
نبود متخصص طب اورژانس از جمله مشکلات اورژانس هاي کشور است که خود باعث به وجود آمدن مشکلات ديگري مي شود. يک انترن که نخواست نامش ذکر شود در اين باره به خراسان مي گويد: وجود پزشک متخصص طب اورژانس در اورژانس بيمارستان ها بسياري از مشکلات بخش اورژانس را حل مي کند، چرا که وي مي تواند با معاينه اوليه بيمار به جمع بندي و تشخيص درستي از بيماري برسد و او را به بخش و متخصص مورد نظر ارجاع دهد.اين دانشجوي رشته مغز و اعصاب ادامه مي دهد: وجود پزشک متخصص اورژانس علاوه بر اين که از سرگرداني بيماران جلوگيري مي کند، برخي از هزينه هاي آنان را نيز کاهش مي دهد چرا که در برخي از موارد MRI، سونوگرافي و آزمايش هاي خون که براي تشخيص بيماري انجام مي شود غيرضروري است. به گفته وي استقرار پزشک متخصص طب اورژانس از ازدحام بيماران در اورژانس مي کاهد و اين مسئله باعث مي شود خدمات بهتر و مناسب تري به ديگر بيماران ارائه شود.

بوي کالباس و الکل
کمبود امکانات پزشکي در شهرستان ها باعث مي شود بسياري از بيماران شهرستاني به اورژانس بيمارستان هاي کلان شهرها مراجعه کنند، از سوي ديگر نبود مراکز اقامتي براي همراهان بيماران در بيمارستان هاي کلان شهرها نيز ازدحام و شلوغي همراهان بيمار در محوطه بيمارستان را در پي دارد. همراهان بيماران که مکاني براي استراحت و اقامت ندارند مجبور هستند زيراندازي در گوشه اي از راهرو يا محوطه بيمارستان پهن کنند و روي آن بنشينند، استراحت کنند و حتي غذاي خود را همان جا ميل کنند. اين مسئله در شرايطي که تعداد بيماران اورژانس بيش از ظرفيت بيمارستان است و حتي بسياري از بيماران در راهروهاي اورژانس بستري هستند، شلوغي و ازدحام در بيمارستان ها را دوچندان کرده و باعث اختلال در ارائه خدمات به بيماران شده است.در انتهاي راهروي بيمارستان چند نفر از همراهان يک بيمار دور از چشم ماموران انتظامات مشغول خوردن ساندويچ کالباس هستند، اما ظاهراً اين مسئله درکنار استشمام بوي الکل و مواد ضدعفوني کننده براي ديگر بيماران بستري در بخش اورژانس خوشايند نيست و باعث درگيري لفظي بين بيماران و همراهان آنان مي شود!

جاي خالي مديريت
بدون شک توانايي مديريت بحران توسط پرسنل اورژانس در لحظه فوت يک بيمار نيز از اهميت بالايي برخوردار است. در زمان حضورم در بخش اورژانس قلب يک بيمار قلبي که مرد ميانسالي است جان خود را از دست مي دهد، لحظاتي تيم پزشکي شامل ۲پرستار زن و يک پزشک مرد سعي داشتند به کمک دستگاه شوک، حيات را به اين بيمار برگردانند که تلاش آن ها بي فايده بود، در تمام طول اين مدت پنج بيمار ديگر بستري شده در اتاق، همراهان آن ها و البته خانواده مرحوم شاهد اين مسئله بودند، گريه و زاري و شيون هاي خانواده مرحوم به حدي بود که هر رهگذري را تحت تاثير قرار مي داد چه برسد به بيماران قلبي بستري در اورژانس، طولي نکشيد که جمعيت زيادي از افراد حاضر در بخش اورژانس قلب با شنيدن صداي گريه خانواده مرحوم مقابل در اتاق تجمع کردند تا علت ماجرا را جويا شوند، متاسفانه در آن لحظه به غير از گروه پزشکي ۳نفره پرستار ديگري در بخش نبود تا جمعيت را مديريت و کنترل کند، البته دقايقي بعد ۲نفر از ماموران انتظامات بيمارستان و يک نفر از بخش خدمات در صحنه حاضر شدند و جمعيت حاضر و خانواده مرحوم را از اتاق بيرون کردند!به نظر مي رسد پرسنل بخش اورژانس به دليل مواجهه با اين مسائل بايد توانايي بيشتري در مديريت اوضاع داشته باشند. رئيس کميسيون بهداشت و درمان مجلس شوراي اسلامي با بيان اين که در حال حاضر تعداد فارغ التحصيلان متخصص طب اورژانس پاسخگوي نياز اورژانس هاي بيمارستاني نيست، گفت: بايد تعداد بيشتري متخصص طب اورژانس تربيت کنيم تا با استقرار اين پزشکان در اورژانس هاي بيمارستاني مشکلات اين بخش کمتر شود. دکترحسينعلي شهرياري در گفت وگو با خراسان، با اشاره به اين که در بسياري از بيمارستان ها پزشک متخصص طب اورژانس نداريم، افزود: پيشنهاد ما اين است که در اين بيمارستان ها از پزشک مقيم متخصص استفاده شود. وي مهم ترين مشکل اورژانس هاي بيمارستاني را کمبود پزشک متخصص دانست و ادامه داد: نبض تپنده هر بيمارستان بخش اورژانس آن بيمارستان است و اگر از ساماندهي مطلوبي برخوردار باشد، مشکلات بيمارستان کمتر خواهد بود.