اگر مسوول دلسوزی چون شما کنارم بود و مرا نصحیت می کرد که "برو اسفندیار رحیم مشایی را پیدا کن و با او عکس بگیر و نظرش را جلب کن چرا که در آینده بیشتر از هر سابقه جبهه و جانبازی و دلسوزی برای انقلاب و ... به دردت می خورد ..." شاید امروز من هم یکی از نور چشمی‌های شما در مقامات عالیه بودم.

مشرق: تا آنجا که عقل صاحب این قلم قد می‌دهد، معمولا مسوولان ارشد نظام را به جمع جوانان و دانشجویان و دانش آموزان می برند تا آنها با نقل تجربیات خود و ارزشها و آرمانها والای نظام، نسل تازه را برای دفاع از آنچه با نثار خون صدها هزار شهید این سرزمین به ما به ارث رسیده است، ترغیب نمایند.

این محافل محل تسویه حساب و کنایه زدن و تمسخر رقبا یا این ارزشها و آدرس غلط دادن به مخاطب نیست در چنین شرایطی اگر شما بشنوید کسی به نخبگان قشر دانش آموزی کشور که در قالب مجلسی به همین نام گرد آمده‌اند، گفته باشد "بروید راهیان نور عکس با چفیه بگیرید زمانی به دردتان می خورد" چه فکری با خود می کنید؟ چنین جمله ای ممکن است از سوی چه کسی به جوانان تشنه خدمت به این مرز و بوم گفته شده باشد؟ آیا پیش از این حتی بدبین‌ترین افراد نسبت به وضع کشور و مسولان نظام می توانند باور کنند رئیس جمهور مملکت چنین حرفی را خطاب به دانش آموزان بگوید؟ این حرف یعنی چه؟ مقصود از ادای آن چیست؟

آیا ریاست محترم جمهور رسما نسل پس از خود را به ریاکاری تشویق می کند؟ آیا این کاروانهای راهیان نور حرکتی مضحک و مستوجب تمسخر است؟ آیا داشتن نماد چفیه همراه خود با نظر داشت سوابق آن و از سر گذارندن سالهای جنگ و انس رزمندگان با این نماد، لایق اهانت و سرزنش و دست انداختن است؟ این حرف یعنی چه و از چه تفکر و چه باوری نشات می‌گیرد؟آیا رئیس جمهور با این نیش و کنایه قصده مسخره کردن فرد یا افراد و جریاناتی دیگر را داشته است؟ در این صورت آیا محفل دانش آموزی و دست آویز قراردادن کاروانهای راهیان نور و چفیه، گزینه مناسبی برای این منظور بشمار می رود؟ این ره که می‌روید به کجاست بزرگوار؟

من نمی دانم آقای دکتر برای این سوالات و هزاران سوال دیگری که با شنیدن جمله عجیب ایشان برای هر ایرانی عاقل بوجود می آید، چه پاسخ قانع کننده‌ای دارد؟ اصولا لزوم چنین اظهار نظری چه بوده است آیا ایشان را به سخنرانی برای دانش آموزان نخبه و جوانان مستعد این مملکت دعوت کرده اند تا آنان را به عکس گرفتن با چفیه برای روز مبادا دعوت کند؟ جوانانی که در آن محفل درست یا غلط به ایشان به عنوان اسوه و الگوی خود و یکی از برجسته ترین مسولان مملکت می نگریستد چه تصوری از این اظهار نظر خواهند داشت؟ وقتی روزنامه شرق با تفسیر آن کاریکاتور به اهانت به رزمندگان اسلام توقیف می‌کنید و می بندید آیا این حرف در قیاس با آن است ... بگذریم!

آقای احمدی نژاد وقتی هشت سال پیش وقتی در کمال سادگی، به تصور صداقت در شعارهایی که می دادید به شما رای دادم و بسیاری را نیز به این کار ترغیب کردم، اگر مسوول دلسوزی چون شما کنارم بود و مرا نصحیت می کرد که "برو اسفندیار رحیم مشایی را پیدا کن و با او عکس بگیر و نظرش را جلب کن چرا که در آینده بیشتر از هر سابقه جبهه و جانبازی و دلسوزی برای انقلاب و ... به دردت می خورد ..." شاید امروز من هم یکی از نور چشمی‌های شما در مقامات عالیه بودم. از خانم "آزاده اردکانی" دختر بیست و چند ساله ای که با لیسانس میکروبیولوژی و البته با سابقه معلم خصوصی زبان آقایان مشایی و بقایی بودن، رئیس موزه ملی ایران شد و مدتها بر دهها دکتر و کارشناسی ارشد باستان شناسی و ... ریاست کرد که کم نمی آوردم.
البته قبول دارم با این پای لنگ و اتهام جانبازی شاید بسیار از خصایص ایشان را نداشتم دریغ که آن روز ما نظیر امروز شما کسی بود دلسوزی ما رو نصیحت کند!